İmkansız Aşk!

Benim yüzümden💔

Fekeli acı ile yüzünü eğip elini alnına koydu.

Yılmaz ne olduğunu anlamamış bakışlarıyla bakıyordu.

"Terk mi etti? Kavga mı ettiniz baba?"

Fekeli bir şey söylemiyordu..

"Pişman mış evlat..
Pişman..."

Fekeli "pişmanlık" kelimesinin ağırlığını yaşıyordu. Çok ağır geliyordu...

Düşündükce içi kanıyordu, kalbi acıyordu

Gözünden yaş akar yüzüne

Ama yüzünde öfke, kırgınlık vardı

Yılmaz oturduğu yerden kalkar

Ne söyleyip teselli etse diye düşünüyordu

Fekeli karşısında böyle üzgünken ne söylemeliydi

Her şeyi biliyordu, geçmişlerini yaşananlarını hak vermişti babasına. Her ne kadar Hünkar'ı sevmese de saygı duymuştu aşklarına

Ama şimdi Hünkar'a kızıyordu

Hakkı yoktu ki, üzmeye kırmaya..

Onca şeye karşı gelmişlerdi şimdi neden?
Neden Hünkar bunu yaşatıyordu babasına!

"Hünkar oğlunu seçti Yılmaz oğlunu..
Bana olan 40 yıllık sevdası buraya kadarmış işte! Kırılmaya hazır bir kuleymiş.."

Yılmaz Fekeliye bakıyordu.

Fekeli'nin üzgünlüğü kadar öfkesini de görüyordu.

"Ona zaman vermelisin baba!
Hünkar'a hak vermiyorum tabi ama bence o
da verdiği bu karardan pişmanlık duyuyor..

Sen onun sevdiği adamsın ama Demir Yaman da oğlu! Onu arkasına almak istemiyor..

Hünkar'ın oğlu için neler yaptığını ikimizde biliyoruz baba..O öyle bir anne..Oğlu için yaşayan bir anne! Hünkar'ı sevmiyorum ama anneliği, Demir'e olan düşkünlüğünü bütün Çukurova konuşuyor..O yüzden sen de onu anla...Arkanı dönme..Yanın da ol..."

Yılmaz'ın söyledikleri Fekeli'nin içini birazda olsa yumuşatmaya yetmişti..

Ama bu Hünkar'ı affetdiği anlamına gelmiyordu..

Fekeli bunları zaten biliyordu..

Biliyordu ve Hünkar'ın her zaman yanında olmak istediği hep söylemişti, hissettirmişti

Hep yanında olmuştu, Hünkar üzülmesin diye Demir'in onca söylediğini görmezden gelmişti

Ama Hünkar'ın yaptığı, söyldikleri çok yalnıştı Fekeliye göre..Kabul edilmezdi...

Her ne kadar kırgın üzgün olsa bile gitmesi çözüm değildi. Terk etmesi çözüm değildi..

Bu düşünce ve öfkeyle oturduğu yerden hızlıca kalkar

Tam o sırada evin kapısı açılır

Gelen Naziredir

Nazire üzürindeki bakışlardan ve Fekeli'nin öfkesinden çekinerek adımlamaya başlar

"İyi günler ağam, hoş geldin Yılmaz.."

Fekeli cevap verecek durumda değildi

Yılmaz tebessüm eder

"Hoş buldum Nazire abla gel.."

Nazire ne olduğunu anlamaz bakışlarla bakıyordu Yılmaz'a

"Ağam kahvaltı yaptınız mı?
Daha erken gelecektim ama biraz geçiktim.
İsterseniz hemen kura bilirim.."