İmkansız Aşk!

A R H 🌿

Hünkar'ın  tebessümü ile açtığı kapıyı karşısında gördüğü kişi ile kaybolur..

Oysa ki karşısında duran , beklediği değildi..

Ali Rahmet değildi...

"Hanımım..."

Bir kaç dakika sonrasında Saniye...

Hünkarı görünce yüzünde gülücükler açan Saniye daha fazla dayanamaz ve Hünkara sarılır bir an'da...

"S-Saniye..."

Ayrılırlar.

Hünkar halen şaşkındır, Saniyeyi beklemiyordu..

"Saniye, kızım senin ne işin var burda?!"

"Hanımım sizi merak ettim.."

Elindeki torbalar ile içeri girer..

Hünkar kapıyı kapatır ..

"Burda tek başınıza kalıyorsunuz..

Size yiyecek bir şeyler hazırladım, getirdim.."

"Kızım hiç gerek yoktu..

Var burda her şey, Raci halletti.."

"Olsun hanımım..

Hem siz benim yemekleri mi özlemediniz mi?"

Gülümseyerek, Hünkar da güler.

"Özledim tabi...

Gel gel içeri geçelim kaldık burda böyle"

Birlikte içeri geçerler..

Zaten hava soğuktur..

***********************

Ertesi gün....

Akşam Saniye gittikten sonra Hünkar Fekeliyi daha fazla beklememiş ve uyumuştur..

Erkenden kakmış, kahvaltısını etmiş ve bahçede oturuyordu..

Yalnızdır..

Bir o kadar kızgın, kırgın...

Fekeli mektupta geleceğini yazmıştı ama gelmemişti.

Hünkar buna bozulmuştu ve bu saat olmuştu halen ne aramamış ne de gelmemiştir...

Haber dahi etmemiştir...

Oysa ki Hünkar geleceğini düşünüp mutlu olmuş ve heycanlanmıştı...

Şu an tam olarak kendini yapa yalnız hissediyoru..

Çünkü yalnızdı...

Demirle küs olması canını sıkıyorken, Fekelinin bu davranışı fazlasıyla kırmıştı onu...

Saat 2 dir: 4 buçukta şehir kulübünde olması gerekiyordu...

Mualla hanımlarla buluşucaklardır, her 2 haftada bir bu şekilde toplanır, konuşurlar..

Bu günde o günlerden birisidir..

Hünkar biraz bahçede , oyalanır vakit geçirir.

Artık saat yaklaşmıştı, hazırlanmaya başlıyordu..

Aslında hiç keyfi yoktu, gitmek istemese bile mecburdu..

Her kes sorardı Hünkar hanım nerde diye.

O yüzden gidecek, ve hiç bir şey olmamış gibi davranacaktı...

Raci gelir ve Hünkarı bağ evinden alır..