İmkansız Aşk!

Uzaktan...

Konağa döndüğünden beri odaya, hiç bir yere sığmamış bahçeye çıkmıştır Fekeli.

Temiz hava çok iyi gelmişti.

Bir türlü uyuyamıyordu, son 2 haftadır hiç uyumuyordu hatta. Hep Adanada olmasına rağmen Hünkar sehayetlerde, ve ya iş için İstanbula gitti diye biliyordu. Kendisi böyle sanmasını istemişti. İki günlük çukurovadan uzaklaştığı doğruydu. Çünkü düşünmeye, yalnız kalmaya ihtiyacı vardı.

Hünkar'a olan hayal kırıklığını bir türlü yenemiyordu içinde. Yapamıyordu.
Hoş onsuz da yapamıyordu ama elinden başka türlüsü gelmiyordu. Hünkar'ı kolay kolay affedemezdi. Affedemiyordu, öfkesi geçmişti ama halen kırgındı!

Sevdiği kadının böyle bir şey yapması,
ayrılık acısını bile bile, sevenleri ayırmasını, bir çocuğu babasından ayırmasını hazmedemiyordu! Bunu kabullenemiyordu ama onsuz da nefes alamıyordu! Yüzünü gördüğü an kızgınlığı, kırgınlığı geçip gidiyordu...her şeyi unutuyordu gözleri buluştuğunda! Bunu istemiyordu! Hünkar'ın aşkına yenilip her şeyi bir an da silip atamazdı, ama yine de kıyamıyordu!

Diğer yandan Yılmaz'ı düşünüyordu.
Böyle bir şeyi saklaması doğru muydu?
Gerçekleri bilmeye hakkı yokmuydu? Ne suçu vardı peki Yılmaz'ın bunları haketmiyordu ki..
(Fekeli'nin düşünceleri bu ola bilir ama bana göre sonuna kadar hakediyor her şeyi! Neyse devam ediyorum..✍️🏻)

Adnan'ın kendi oğlu olduğunu öğrenirse kim bilir ne kadar sevinirdi...

O zaman daha zor olacaktı her şey! Yılmaz bunu öğrenirse ne Demir'i ne de Hünkar'ı yaşatmayacaktı! Ne yeni doğmuş çocuğunu ne de Müjganı gözü görmeyecekti!
Onun iyliği, herkesin iyliği için susmaya mecburdu! Bunu yapmayacaktı..

Bunları düşünürken atını seviyordu yüzündeki tebessümü ile.

"Kızım benim..

Yaman kızım..Yamanım benim.." diye seviyordu..

Severken Hünkar'ı düşünüyordu..

Düşündükce son buluştuklarında ki konuşmalarını hatırlıyordu..

------------------------------------

Fekeli Hünkar'ın bellinden sarılır..

Yüzünü sever..

"Yaman hanım bir şey olmuş.."

Hünkar gözlerini Fekeliden kaçırır.

"Yoksa....Demir...
O biliyor mu?"

Hünkar Fekeli'nin böyle düşüneceğini tahmin etmişti zaten

"Hayır hayır Demir'in hiç bir şeyden haberi yok. Henüz..

Oturalım mı?"

Fekeli başıyla onayladıktan sonra geçip karşılıklı otururlar

Dakikalarca sessizce oturlar.

Hünkar konuşmayınca Fekeli de konuşmaz. Konuşmasını, diyeceklerini bekler sakince.

Hünkarsa yüzü önünde, elleri ise masanın altındaki eteğini sıkıyordu.

Konuşmaya nerden, nasıl başlayacağını bile bilmiyordu ama bir yerden başlaması gerekiyordu artık. Fekeli'nin meraklı ve endişe dolu bakışları karşısın da öylece duruyordu.

"Yaman Hanım endişelenmeye başlıyorum ama?!"

Hünkar tüm cesaretini toplayıp başını kaldırır