Tüm geceyi Castiel in terli bedenine sarılarak geçirmiştim. Düşünmek için çok vaktim olmuştu. Göğsünde huzurla yattığım bu adam ablamın aşığıydı. Uzun uzun düşündüm ve bu zamana dek aslında istediğim şeyin ne olduğunu fark ettim. Tecavüze uğrayan ben değildim. Ablamdı. Ve geceleri beni uyutmayan kabusum olan şey hep vicdanım olmuştu. Odama kaçıp saklandığımda içeride kardeşimin erkek arkadaşımın ve arkadaşlarının ona tecavüz etmesini dinlemiştim. Şimdi olsa yapacağım şey bir korkak gibi saklanmak olmazdı. Kendini feda etmesine göz yummazdım. Polisleri beklemezdim yalnızca. Ve yalnızca dua etmezdim. Bir şeyler yapardım. Savaşırdım. Ve bunları söylüyorum çünkü asla geri dönemeyeceğim. Bunları söylüyorum çünkü söylemek kolaydı. Geriye dönebilsem yine bir korkak gibi davranırdım belki de. Çünkü geri dönüş yokken savaşacağını söylemek te kolaydı. O geceden sonra bu güne dek yaptığım bütün o şeyler. Hepsi kefaretimi ödemek içindi. O gece sustuğum içindi şimdi adalet için tüm çığlıklarım. Aklını kullan , şükret diyen fotoğraflarım. Sessizliğin sesi olmaya çalışmalarım. Pişmanlığım içindi. Candice intihar ettiğinde Castiel den almak istediğim intikamı düşündüm sonra. Saçmaydı. Her şey boşaydı. Kendimi kandırmıştım. Ben yalnızca birileri beni incitsin istedim. Elisabeth gibi. İncinmek istedim. Kefaretimi ödemek istedim. Susanlar için bağırdım , acı çekenler için ; vicdanımın sesini bastırmak için. Bende kırılmış bir ruhun izleri vardı. Ölen biricik ablam için , ölmekte olan pek çok insan için bağırdım. Çünkü yapabileceğim buydu. Fotoğraflarım bağırırdı benim için. Onlar anlatırdı beni. Fotoğraflar yalan söylemezdi çünkü. Gördüğümüz şey gerçekler olurdu. Bir ressam olmayan bir görüntüyü çizebilirdi. Masanın üzerinde aslında var olmayan bir peynir parçası ve bir kadeh şarabı kondurabilirdi masaya. Boş bir banka güzel bir çift oturtabilirdi. Ama ben yapamazdım. Ben yalnızca var olanı çekebilirdim. Gerçek olan görünürdü. Bu yüzden fotoğrafçıydım ben ; elimde gerçeklerden başka bir şey yoktu. Peri masallarına inanmak için fazla gerçekçiydim. Ama bu adamın bana aşık olmasını umacak kadar aptal. Castiel’e her baktığımda ablamı görecektim. Sahip olamadığı mutluluğu hatırlayacaktım. Bencilliğim vicdanım ve ben hep başbaşaydık. Belki de bu benim kefaretimdi. ve hep böyle kalacaktı.
Gençler , uzun zaman oldu. soğuk bir yemek iştahınızı ne kadar kapatırsa uzun süre devam etmeyen bir hikaye de öyledir. belki yeni bölümler ağzınızda yavan acı bir tat bırakacak. özür dilerim. şu 7 ay düşünmek için çok fırsatım oldu. ve bu düşüncelerimi sizile paylaşacağım. bölümün devamını gece yayınlamayı düşünüyorum. kendinize iyi bakın , hoşçakalın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk Aptallar İçindir
Ficção AdolescenteAşk .. bundan önce birçok insan bu hissi tatmıştı ve bundan sonra da bu değişmeyecekti. milyonlarca insan bu aptal duygu yüzünden intihar etmişti. o ise yaşamayı seçti. yaşamayı ve duygusuz olmayı .. artık biliyordu aşk aptallar içindi. ama bir gün...
