UÇUK PEMBE

Duygulardan arınmak.

Multimedya: Slwia

Bakışlarındaki duygu yoğunluğunu hiçbir zaman aklımın en ücra köşesinden çıkarmayı başaramayacağım. İlk defa çaresizliği onun gözlerinde, yalvarırcasına çırpınırken gördüm. Kanat çırptıkça düşen bir kuş gibi , çabaladıkça batıyordu düşüncelerim. Her biri yerle temas ettiği anda milyonlarca parçalara ayrılıyordu. İdam edilmek üzere olan kurbanın, meydandaki kalabalığa çaresizce baktığı gibi bakıyorum sana. Gözlerindeki umut kırıntılarını görmek istercesine bağlıyım. Ama olmuyor. Ne ben kendimden taviz veriyorum ne de sen kendinden. Bir hiçlik kuyusuna düşmüş gibi boğazımıza kadar hiçliğe batmışız. Bomboş yaşarken neden çıktın karşıma, gözlerinden akan umutlarıyla dolu olan adam. Neden hayatıma renk katıp her rengin, her bir tonunda boğdun beni? Mavinin her tonuyla geldin bana. Mutlu olduğunda ortaya çıkan berrak, saf , temiz bir okyanus suyu gibi olan gözlerinle, sinirlendiğin zaman ortaya çıkan koyu mavi, ateş saçan gözlerinle.

Yanaklarındaki gamzelerinde dolan bir avuç mutlulukta boğdun beni. Dudaklarının altındaki beninde, öpmeye doyamadığım yanaklarımdaki belli belirsiz çillerinde, sinirlendiğinde dolan gözlerinde boğdun beni. Sağ koluna taktığın siyah ince bilekliğinde, incecik parmak boğumlarında, boynundaki garip çıkıntıda, dışa doğru çıkık elmacık kemiklerinde... Her yanında ben vardım. Sinirlendiğinde belirginleşen mor damarlarında akan kanda, göz irisindeki küçük boşlukta, dudaklarının arasında, elinde tuttuğun ince ve zarif viski bardağında. Her anında varken, her yanımda olman çok doğal Mavi'm benim.

Sımsıkı tuttuğum o elleri, şefkatle öptüğüm dolgun at dudağını, sarıldığında kokan erkeksi kokunu, mavi montunun cebinde gezen -bana dev gibi gelen- ufak ellerini, şampuan kokan saç diplerini, olduğundan daha yumuşak olan kulak memeni, ellerimle sardığım o yapılı belini... Her şeyinle kaybettim seni.

Yastığıma sinen kokunu ne yapmalıyım sevgilim? Her gün koklamalı mı yoksa makineye atıp yıkamalı mı? Peki ya boş kalan yatağın sol tarafı? Her sabah uyandığımda ilk gördüğüm şey olan, mavi göz bebeklerin? Uyumam için alnıma kondurduğun iyi geceler öpücüğün ?

Sana dair ne varsa deli gibi özlüyorum. İlk öpüşmemizi, hatta ilk sevişmemizi bile...

Bana korkmamamı söylemiştin. "Korkma bebek yüzlüm. Bana kendini teslim ettiğine seni hiç pişman etmeyeceğime yemin ederim. Bu yatakta olanları sadece ikimiz bileceğiz. Bu olanlardan diğerlerine ne? Ne de olsa bir gün evleneceğiz..."

Sahi evlenecek miydik papatya kokulu erkek arkadaşım... ? Tüm yapraklarını kopardığım papatyalardan özür dilerim. Senin beni sevdiğini onlara sormam lazımdı fakat... Tek bir yaprakla herşey değişti sevgilim. Sevmiyor seni dedi papatya. Aldırmadım. "Sen ne bilirsin sevilmeyi, sevmeyi!"

Çıkıştım. Kızdım. Aptal bir çiçeğe sırf onun bir yaprağı daha olmadığı için kızdım. Her bir yaprağa verdiğim umutlar için kızdım. Yapraklar bittikten sonra yaşadığım hayal kırıklığı için kızdım. Ellerimin her bir parmağını dahil ettiğim için kızdım...

En çok da kendime kızdım. Sırf böyle bir şey için o papatyayı kopardığım için kızdım. Tek bir yaprağını koparırken çektiği acı için kızdım. O andan beri kızıyorum. Gittiğin için sana, engelleyemediğim için kendime.

Buğulu gözlerim artık papatya kokulum... Burnum kokunu almayı reddeder gibi tıkalı, dudaklarım dudaklarındaki şefkatten ayrı kaldığı için kuru, gözlerim ise senin gözlerindeki mavinin tonlarına hasret kaldığı için buğulu...

Ayıcıklı ev ayakkabılarımlayım şuan, kafamda sevdiğin o olması gerektiğinden fazla dağınık olan topumuzum var. Eksiğiz gittiğinden beri. Başımı okşayan eller , topuzumun ortasından soktuğun baş parmağın, belimi saran kolların, dudaklarımı öpen dudakların eksik. Öptüğüm o, dudağının altındaki benin eksik. Eksiğiz... Yarım kaldık. Yarım sende kaldı. Benden geriye çeyrek bile kalmadı belki de. Aldın gittin beni . Senin yarın, berim yarım.

Slwia Stuwter ne istedi senden MATT. Yanında götürdüğün gerçek Slwia'yı.