UÇUK PEMBE

Bölüm 10

Herşey daha kolay olabilirdi... Mutlu olabilirdik. Fakat hepsi gitmeyi seçti. Korkak gibi kaçmayı tercih ettiler. Oysa ki bir insanı öldürmek bu kadar kolay olmamalıydı. Bir insanı ölüme terk etmek bu kadar basit olmamalıydı.

Ben artık birinin ardı sıra gözyaşı dökmek istemiyorum. Alışmaya çalışıyorum. Fakat her seferin gelip, bir günde hayatımı mahvedip gidiyorlar. Neden bilmiyorum. Neden bu şekildeyim. Bilmiyorum. Ne istiyorum, ne hissediyorum bilmiyorum. Ben uzun süredir nefes almıyorum. Uzun süredir içimde biriktiriyorum nefeslerimi.

Uzun süredir hissetmiyorum kendimi. Uyuşmuş duygularla hareket ediyorum bir

nevi. Beynim uyuşmuş, kalbim uyuşmuş, tüm duygularım yerini kocaman bir apartman boşluğuna bırakmış.

Çareyi kendime zarar vermekte buldum. Ruhumu parçalara ayırmakta, kollarımı kesip biçmekte buldum. Bedenim acıyla sızladıkça ruhum bir nebze olsun rahatlıyordu. Ama şimdi öyle mi? Acı bile acıtmıyor. Her biten mısrada buldum kendimi. Ne demiş Tolga Çevik, "Yazacak birşey bulamıyorsan kendini yaz." Sonra dedim ki neden olmasın, yazacak o kadar şey varken neden susayım? Sonra içimden bir ses neden olmasın söyleyeyim dedi, yazamıyorsun, yazamıyorsun, yazamıyorsun...

Tedirgin olmakta haklı mıydım bilmiyorum ama oldum bile. Hevesimi kıran birçok şey oldu. Ama kimse okumasın ben okurum dedim. Kendimi bırakır, kendim olurum dedim.

Oldum da, kendimi bıraktım ben. Kendim olmayı bırakıp, kendimi buldum.

Benliğimde yer edinmiş acıyla baş etmeyi başarmadım fakat korkak gibi kaçabildim. Kahraman olamayız ama birlikte korkak olabiliriz. Korkak gibi herşeyden kaçabiliriz.

Bu yolun sonu nereye gider? Biter mi bu hasretlik? Kavuşur mu kolların kollarıma?

Beynimin içinde yankılanan onlarca kelime var. Hemde ne söylediğinin farkına bile olmayan gereksiz insanların yersiz sözleri...

"Kendini beğenmiş bencilin tekisin!"

"Seni seviyoruz"

"Senden utanıyorum!"

"Bana çok kötü davranıyorsun"

"Bir daha sana asla güvenmicem"

"Seni bu şortla yanımda dolaştırmam"

"Kendini mi kesiyosun"

"Seni çözemiyorum, bir ağlayıp bir gülüyorsun"

"Senin hakkında çözemediğim çok şey var."

"Çok dengesizsin."

"Seninle hiçbir zaman gurur duymayacağım."

(Ben bir çığlığım sesimi duyduğun kadar.)

Seni seviyoruz diyerek dayadınız şakaklarıma namluyu. Reva mıydı bunca yalan bana?

Neden güvenemem artık başka bir yabancıya?

Bedenim neden kabul etmez yabancı elleri?

Damarlarımda dolaşan kanın kokusu neden gelir burnuma?

Peki,

Soyadın yakışır mı ismimin sonuna?

Herkesin yeni bir rüya görmeye hakkı var.