Gözlerimi açtığında beyaz bir odadaydım. Doğrulmaya çalıştım ama ellerim ve ayaklarım yatağa bağlıydı. Kafamı yana çevirdim. Biraz uzakta bir yatak daha vardı ve Emre bağlıydı. Sanırım daha uyanmamıştı.
"Psst! Emre!"
"Hhıı?"
"Uyan!"
"5 dakika dahaa."
"Emre sana uyan dedim!"
Bağırmamla yatağından sıçradı ama zincirler yüzünden geri yapıştı.
"Neredeyiz?"
"Hepsi senin yüzünden! Yakalandık!"
Etrafı inceledi.
"Merak etme buradan çıkmanın bir yolunu bulacağız."
"Söylemesi kolay! Zincirlerin kilidi bile yok."
"Seni koruyacağıma dair bir söz verdim ve sözümü tutacağım."
Emre'nin konuşmasından yarar gelmeyeceğini anladığımda ellerimi zincirlerden kurtarmaya çalıştım. Ama bileklerimi acıtmaktan başka bir işe yaramadı. Çok ses yapmış olmalıyım ki bir kadın koşarak odaya girdi.
"Şimdi beni dinleyin. Çok zamanım yok. Nerede olduğunuzu bilmediğinizi biliyorum. Burada 1 hafta kalacaksınız. Kaçmaya çalışmanızın cezası olarak işkenceler edecekler. Kimseye karşı gelmeyin. Sizi götürmeye çalıştıklarında direnmeyin. Karşı gelenlerin neredeyse hepsi öldü. Kimse kaçmayı başaramadı. Aksine daha çok kaldılar ve daha çok acı çektiler. Çabucak bitmesini istiyorsanız kesinlikle direnmemelisiniz. Ne olursa olsun! Yoksa daha kötüleri başınıza gelir. Beni anladınız mı?"
"Evet."
"Evet."
"Güzel. Sözlerimi sakın unutmayın. Ne olursa olsun, direnmeyin!"
Hızla odadan çıkıp gitti.
"Ne yapacağız?"
"Sadece bekleyeceğiz."
*****
Başlık ve bölüm biraz alakasız takılmayın artık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
THE LOST TOWN
Misterio / SuspensoBen Eda. Dışardan sıradan liseli bir genç gibi görünebilirim, ama hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Ben de değilim. Hiçbirimiz değiliz. Neden mi? Çünkü bizi diğer insanlardan ayıran bir farkımız var. Biz Kayıp Kasabalıyız. Burası neresi mi? Ben de...
