(Cringe jak chuj z którego nie jestem dumna. Omijajcie to szerokim łukiem błagam, wybaczcie mój błąd z gimbazy)
Coraz częściej masz wrażenie, że siedzisz i obserwujesz swoje życie niż bierzesz w nim faktyczny udział. Spoglądasz na swoje dłonie i ni...
To takie nie w moim stylu publikować coś, w momencie pracy nad czymś innym. Jednak ustalmy wersję, że to był piątek (bo był) i wracałam od koleżanki trochę później niż zwykle, gdzie wypiłyśmy wino jej mamy. Nieważne, ok?
Również nie w moim stylu jest robienie czegoś bez pomysłu na spontanie. Bez planu na cokolwiek czuję się strasznie niekomfortowo. Mogę wiązać jakąś przyszłość z tym ficiem, ale to dopiero jak coś wymyślę i stworzę przysłowiowy zarys historii.
Wybaczcie, ale jestem straszną osobą i uwielbiam mieć kontrolę nad dosłownie wszystkim.
Ogólnie pomysł wziął się z cudownego fanfika z quotev, do którego zachęcam was mocno, ponieważ jest niesamowity. Jak napiszecie to podlinkuję.
Poza tym Light Yagami to największy krasz mojego dzieciństwa. Nie powiem, byłam jeszcze dzieckiem, kiedy pierwszy raz oglądałam dn.
Lol, zobaczymy co z tego wyjdzie.
Na polskim wattpadzie chyba nie ma w ogóle takich książek, więc tym bardziej, czemu nie spróbować?
Nieważne, bawcie się dobrze!
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
To było to, a tak było zawsze. Twoje licealne życie nie było dość... urodziwe. Miałaś tylko dwie najbliższe Ci przyjaciółki, które poznałaś właśnie na początku gimnazjum. W sumie, połączono was na siłę w tą trójkę, bo razem byłyście tylko uczennicami z wymiany. Jak się okazało, we trzy odkryłyście, że wręcz jesteście dla siebie stworzone. Nawet najlepsze było to, iż nie musiałyście w ogóle do siebie mówić po japońsku. Cała wasza grupa mogła swobodnie mówić w waszym ojczystym angielskim. Tak, ty i Olivia pochodziłyście razem z Wielkiej Brytanii, natomiast Kate ze Stanów. Przez te gimnazjalne lata stałyście się nierozłączne...
Oczywiście do czasów liceum. Wszystko było idealne jeszcze w pierwszej klasie. Dopóki gdy Kate znalazła sobie chłopaka, z którym chodziła, co za ironia, może przez około miesiąc. Jednakże przez ten miesiąc zdążyła zawrzeć pewne znajomości. Ci jej nowi „znajomi" zaprosili was wszystkie na jedną imprezę. Zawsze zazdrościłaś swoim przyjaciółkom jak łatwo im przychodziła rozmowa. Widać było, że potrafiły się wmieszać tłum, gdzie ty, tylko myślałaś jak się wyrwać. Pamiętasz jak proponowano Ci alkohol, czy tytoń. Nic wtedy nie wzięłaś, ale jedyne czym i tak pamiętałaś, był powrót do domu. Wyślizgnęłaś się. Co się dziwić, skoro nie byłaś duszą towarzystwa jak Kate czy Olivia. Znały Cię i nie były złe, że tak szybko się zerwałaś.
To wydarzenie doprowadziło do czegoś naprawdę durnego - podzielono was. W momencie, kiedy twoje przyjaciółki imprezowały, ty ślęczałaś nad nauką, bo właśnie wtedy poczułaś ten nacisk, mówiący Ci, że jeśli nie teraz, to spieprzysz sobie przyszłość. Zdobywałaś najlepsze oceny, a im, cóż, poszło gorzej. Dlatego podczas drugiego roku zostałaś w klasie jeden, tej zaawansowanej, a one trafiły do dwa - średnio zaawansowanej. Czułaś się źle, a nawet się bałaś. Trudno było Ci nawiązywać nowe znajomości, nigdy nie odzywałaś się jako ta pierwsza. Czekałaś cały czas, aż ktoś może do Ciebie zagada.
