「Düzenleniyor, İstek Alımı Kapalı」
En marjinal Creepypasta tepki kitabına hoş geldiniz. Burada klasikleri veya özensiz, saçma tepkileri okumayacaksınız. Şimdiden keyifli okumalar dilerim!
______________
↬ Eğlence amaçlı yazılmış bir Creepypasta Tep...
Slenderman: *Ölüm sessizliğini sahiplenmiş orman, ezilen dalların çıtırtıları ile sessizliğin bozulmasına sinirlenmiş gibiydi. Ağaçlar uluyan rüzgâr eşliğinde sallanıyor, ortamı gri bir gaz misali sis sarıyordu. Uzun boylu adam, gözlediği kurbanını kaybetmesi ile sinirlenmişti. Sessizliği sevmesine karşın şimdi onu bozuyordu. Sinirliydi; şüphe uyandıran işaret ve ipuçları verdiği birini elinden kaçırması, insanlarda onun varlığına dair bir şüphe uyanmasına sebep olabilirdi.*
- O iki aptal... Ya da üç, ne işe yarıyorlar ki?
*Uzuvlarının arkasında hareketlendiğini hissettiğinde durakladı. Sinirliydi ve bu siniri gözünü döndürebilir, dönülemez hatalar yapmasına sebep olabilirdi. Sinirlendiğinde harekete geçen uzuvlarını geri çekti. Bakışlarını(?) etrafta gezdirip birinin onu görüp görmediğinden emin oldu. Ağacın dibinde, kanlar içinde kesik bir kol görünce afalladı. Ağır aksak adımlarla ağacın yanına gitti. Kanlar içindeki cesedi görünce kusacak gibi oldu. İğrenç görünüyordu ve etrafa yaydığı koku çekilmezdi. Cesedin kimin olduğuna baktı. Bu yüz oldukça tanıdıktı. (Y/N)? Adamın elleri titremeye başladı. Bir deri bir kemik kalmış cesedi kollarının arasına aldı. Dolaşmış saçları aşağı doğru sarkıyordu. Gözleri kapalıydı ve yanaklarına kan sıçramıştı. Cesedi yavaşça yere bıraktı. Kendini hiç iyi hissetmiyordu. En mükemmel katili ölmüştü ama asıl önemli olan, şeytanla nasıl savaşacağıydı. Elinde o kadar güçlü katil yoktu, en iyisinin ise cesedi ayaklarının dibinde duruyordu.*
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Offenderman: *Biricik sevgilisine onun için yetiştirdiği güllerden getirmişti. Elinde demetle kapıyı tıklattı.*
- (Y/N)? Sevgilim, kapıyı açar mısın?
*Ahşap kapı açılmayınca uyuduğunu düşünmüş ve yavaşça kapıyı aralamıştı. Yatağında, arkası dönük yatan sevgilisini görünce yüzündeki gülümseme büyüdü. Yanına uzanıp arkasından sarıldı ve başını boynuna gömdü. Kokusunu içine çektiği sırada nabzının atmadığını fark etti. İnce bileğinden kavradı ve kontrol etti. Sevgilisinin nabzı atmıyordu. Endişelenip zayıf vücudunu kendine çevirdi. O sırada yere bir şey düşmüştü. Bir uzuvuyla yere düşen şeyi aldı. Kızın/Oğlanın yüzünde en ufak bir mimik yoktu. Parlak gözleri kapalıydı. İçini kaplayan endişe ile yere düşen şeye baktı. Hap mı? Evet, sevgilisi bir rahatsızlığı olduğu için hap alırdı fakat bu onun haplarından değildi. Onlara çok benzeyen, başka haplardı. Şimdi sevgilisi ölmüş müydü yani? İsmiyle fısıldadı. Tek isteği, dudaklarının aralanıp sözcüklerin dökülmesiydi ama olmadı. Hiçbir tepki yoktu. Nihayet öldüğüne kanaat getirdiğinde vücuduna sarıldı. Küçük çiçeği ölmüştü, yapabileceği hiçbir şey yoktu.*
