"Benim hayatım olaylardan kurulu değil. Benim hayatım düşüncelerimden ibaret."
-Dünya'da ki yan karakterlerden birinin hikayesi.
-renksiz bir bedenin rengarenk çevresi.
G: Tanrı bizi biz doğduğumuzda cidden çoktan unuttu Papatya.
Sen özür dileme.
Bi...
Basit bir yan karakteri oynamak çok da zor değildir. Sadece olaylara tanıklık ediyorsunuz ve genç aşıkları herkesle dört bir koldan kovuşturmaya çalışıyorsunuz. Bu aynı onca adamın tek bir topun peşine düşmesi kadar anlamsız.
"Gece, bu soruyu sen yap." Karaladığım defterimden gözlerimi alıp hocaya çevirdim sonra gözlerimi etrafta gezdirdim herkes önündekilerle uğraşıyordu, yan karakter en güzelidir dostlar. Siz yanlış bir şey yapsanız bile kimsenin umrunda olmaz. Fazla dikkat çekmez ve başınıza belada almazsınız. Yavaşça sıramdan kalkıp tahtaya yaklaştığımda içimden Yüzlerce kez dualar ediyordum. 'Lütfen zil çalsın, lütfen zil çalsın, lütfen zil çalsın.'
Tahtaya yaklaşıp, hocadan kalemi alıp işlemi yapıyormuş gibi yapacakken durdum. "Hocam ben yapabilir miyim? Bu konuyu işlerken Gece okulda yoktu, zorlanacaktır." Ses baş karaktere, Balım'a aitti. Aslında tek bu sınıfta değil tüm dünyadan herkesin bir karakteri vardır.
Bu karakter seçimi aynı yurdunu, anne-babanı, doğacağın ülkeyi seçemediğin gibi onuda seçemiyorsun. Hepimiz dünyanın birer karakterleriydik ve her karakterin ayrı görevi ve hikayesi vardı.
Sizce neden siz öğrenci okula giden, ödev yapan bir şeyken yetişkinlikte çalışan, fatura ödeyen bir sorumluluk? Unutmayın, anlayabilmek için sadece derin düşünmek gerekir. İşte gördünüz mü, bu dünyanın hikayesi ve bende milyonların içinde ki yan karakterlerden biriyim.
Balım'a Beni kurtardığı için teşekkür bakışlarımı yollarken, bana bakıp göz kırptı. O tahtaya geçtiğinde bütün sınıfın gözleri Balım'a kaydı. "Ana karakter.."
*** Çantamı toplayıp sınıf kapısına ilerlediğimde Balım adımı seslendi. Arkamı dönüp ona baktım. "Eve mi gidiyorsun?" Uzun, parlayan ipek saçlarını savurtarak yanıma yaklaştı. "Hayır kütüphaneye gidiyorum." "Manga mı okuyacaksın yada çizgi roman mı? Ve ya tutku romanımı okuyacaksın?"
"Ana karakterler her şeyi bilmeli." Kafamda ki ses gene açmıştı ağzını. "Sus!" "Bana mı dedin?" Balım'a dönüp koluna dokundum. "Hayır, birden gelen bir şeydi." Gülmeye çalışıp kolunu sıvazladım. "Sadece kitapların kokularına bakacağım." Kafasını sağ sola sallayıp kıkırdadı. "Peki o zaman sana kolay gelsin." Tekrar saçlarını savurarak yanımdan geçip, okul kapısında bekleyen imkansız aşkına doğru koştu. Bu manzaraya göz devirmeden edemedim.
*** Kulaklığımı takıp şarkı eşliğinde kaldırımda yürümeye başladım. Ayaklarımı melodiye ayak uydurarak hareket ettirmeye başladığımda etrafta dans eden notalar olduğunu fark ettim. Delirmemin en güzel yanı da ne biliyor musunuz? Herkesin göremediği şeyleri görmeniz. Kafamı gök yüzüne çevirdiğimde gökyüzünden geçen sessiz balonun arkasında şarkı sözleri yazdığını fark ettim. "Çok hoş değil mi?"
Şarkı başka bir şarkıya atladığında geri önüme döndüm. "Peki ya bunlar?" Sesin ne demek istediğini anlamdan kaşlarımı havaya kaldırdım.
***
Sesin hâla neyi kastettiğini anlamamıştım. Karşıdan karşıya geçmek için trafik ışıklarının yanında durduğumda bir kadın yanında koca bir fille karşıya geçtiğine şahit oldum. Etrafa bunu benden başka birinin görüp görmediğine baktığımda daha da şaşırdım. Diğer insanların yanında türlü hayvanlar vardı.
"Bu senin küçüklüğünde ki düşüncendi. Hatırladın mı gece?"
Yasemin kokulu kız haklıydı. Sekiz yaşından beri insanların kişiliklerine göre onları temsil eden, yanlarında görünmeyen hayvanlar olduğunu düşünürdüm. Küçükken hayal dünyam baya bir genişti gerçi hala da öyle. Kimsenin aklına gelmeyecek şeyler düşünür planlardım. Papatya'nın dediğine göre bende katil iç güdesi varmış.
Belki de hayat bana acıdı ve delirmemin benim için en uygun olduğunu düşündü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
____________________________ Song: Zella Day-East Of Eden
