Serkan hafızasını kaybettikten sonra 2 ay boyunca Selin'le Slovenya'da kaldıktan sonra Türkiye'ye döner. Son 1 yılını hatırlamayan Serkan bununla birlikte Eda'yı ve aşklarını da hatırlamamaktadır. Döndükten birkaç gün sonra Serkan'ın Selin'e evlenme...
Günler sessiz, sisli ve silik geçiyordu. Halamlara verdiğim karardan söz etmemişti . Zamanı geldiğinde öğreneceklerdi çünkü önüme taş koymalarını istemiyordum. Kararım netti. Gerekirse aşkımı kalbime gömerdim...
-Şimdi burda durup Eda'nın aklından geçenin ne olduğu hakkında bir tahmin yazarsanız çok sevinirim merak ediyorum tşkler saygılar-
Halamlar da benim bu sessiz ve düşünceli hallerimden tedirginlerdi. Hep beni mutlu etmek için şarkılar, şakalar, etkinlikler yapmaya çalışıyorlardı. Halam her gün ziyafet sofrası gibi masa düzerken kızlar da hediyeler alıp yüzümde birazcık gülümseme kırıntısı görmek için adeta enerji saçıyorlardı. Hepsini ne kadar da seviyordum. Hepsi ne kadar da değerliydi... Onlar olmasaydı böyle bir dönemi nasıl atlatırdım hiç bir fikrim yok. Bir haftanın sonlanmasına son üç gündü. Serkanla telefonda hiç konuşmamıştım. Yoksa kalbim gene bana oyunlar oynar ve gene kazanırdı. Sesini duymak, nefesini hissetmek beni kandırmaya yetiyordu belki de... Ben ne zaman bu kadar güçsüz biri haline gelmiştim? Aşk mıydı bu? Deliye çeviren benliğinden alan? Zarar veren...
"Çıkmaz yazdığı halde ısrarla girdiğin sokağın adıdır; Aşk"
Demişler ne kadar doğruymuş meğer... Deneyimleyince bu tarz klişe sözler ne kadar da özel ve doğru gelmeye başlıyordu ne garip...
Serkan günlerdir mesaj atıyordu. İyi olup olmadığımı soruyordu. Kısa ve kaçamak cevaplar verip kapatıyordum perdelerimi gündüze.
Günden güne sağlık durumum iyiye gidiyordu. Şey ya psikolojik olmayan sağlık durumum... Her şeyi en ince ayrıntısına kadar ayarlıyordum. Bu pazar akşamı şirketin 7. yıldönümü partisi vardı. Şirketin hissedarı olarak davetliydim elbet.
Ben de tüm gücümle orda olacaktım.
Cuma günü olmuştu. Kuryeyle evime davetiye gelmişti. Bu bir gelenekti. Sembolikti yani davetiyeler. Bu kadar büyük ve kapsamlı bir organizasyona da çok yakışıyordu. Şirketin tüm ortakları ve önemli müşterileri, tüm çalışanları herkes orda olacaktı. Çok klas bir organizasyondu.
Pazara doğru yaklaştıkça içim sıkışıyordu. Halamlara konuşmaya bir adım daha yaklaşıyordum çünkü...
Cerenle konuşmuştum. Bana çok güzel siyah bir elbise almıştı. İçinde resmen siyah bir kuğu gibi görünecektim. Son dansını yapacak bir siyah kuğu... Küllerinden dolayı siyah doğmuş bir kuğu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve cumartesi gecesi beklenen mesaj gelmişti.
(Serkan bir yeni mesaj)
"Davete geliyor musun?"
"Kesinlikle orda olacağım"
*********************************
Pazar günü gelmiş çatmıştı bile. Halamlarla konuşmam gerekiyordu her ne kadar ötelesem de söylemek zorundaydım. Son hazırlıklarımı yaptım. Her şey olması gibi görünüyordu. En küçük bir aksaklık tüm planlarımı suya düşürebilirdi. Şirkette çalıştıklarından dolayı davetli olan Ceren ve Melo da benimle gelecekti. Kızlar hazırlanmaya başlamıştı bense onlardan ayrı gitmek istiyordum yoksa salonda benim peşimi bırakmayacaklardı. Saat yedi gibi çıkacaklardı ben de yedi buçukta çıkardım. Konuşmam gereken biri vardı sonuçta.
