"B"AD "B"OY

NERDEN ÇIKTIN SEN YA?

Arkadaşlar ilk hikayem. Eksiklerimi görmek için yorumlarınızı bekliyorum. Hikayem yaşanmışlıklıarla beraber kurguda içeriyor. Umarım beğenirsiniz. Yorum ve vote'larınız benim için çok önemli :)
"Annee.. Off ya olsa bile sana söyler miyim hiç? -,- Mantıklı mı sence? Bi sevgili yapacağım ve bana kızman için sana mı söyleyeceğim?"
"İyi ne halin varsa gör. Başın belaya girince görüşürüz ama.."
"Off annee sevgilim varmış gibi konuşma ya sinirimi bozuyorsun."
"Bende olmasın diye psikolojik baskı yapıyorum zaten sarı papatyam." dedi gülerek.
Annem beni 'Sarı papatyam' diye sever. Bu da annemle bugün ki konuşmalarımızdan bir tanesi.. Pardon pardon her günkü konuşmalarımızdan bir tanesi -,- Annem sık sık sevgilim olup olmadığını sorar.. Annem ve babam bu gibi durumlara çok karşı ve sık sık telefonum kurcalanır. Eğer böyle bir durum olsa ve annemgil bunu öğrense sanırım okuldan bile alırlar ve evin bir odasına kilitlerler. O derece karşılar diyim. Ama ben yaramaz bir kızım. Bu zamana kadar tabiki sevgilim oldu.. Herkes kadar değildir orası ayrı. Hmm ben mi? Ben Kübra. 15 yaşındayım, kısa boylu (aslında tam sarılmalık sjshk) ve sarışınım. Liseye yeni başladım. Öyle özel bir lise yada kolej felan değil. Devletin fen liselerinden birinde okuyorum. Çirkin olduğumu hiç korkmadan söylerim çünkü çirkinim. Birisine kolay kolay şans vermem. Hep bir terk edilmişlik var benim sevgilerimin sonunda. Ama ben biraz saf biraz da mal olduğumdan hâlâ güvenmemeyi öğrenememiş durumdayım. Bu konuşmadan çok değil iki-üç gün sonra Kahramanmaraş'tan eski bir arkadaşımla konuşuyordum. Adı Rabia. Biraz popülerlik merakı var. Ve sürekli popüler erkekleri araştırıyor. Benim baya uzun süredir sevgilim olmadığını biliyor. Bu yüzden konuyu ordan açtı. Popülerlik takıntısıda olunca bana:
"Kanka şu çocuğa baksanaaa.. Senin ordaymış. Eklesene konuşursunuz." dedi.Bende:
"Oha olum bu çok tatlı lan. He kanka sende yani bu bana mı bakar. Tipli olduğu kadar egoludur hem bu şimdi. Bide sanırım bunlar fakesi gerçek hesbını atsana." dedim. Attığı sayfa açılmadı. Aradım taradım bulamadım. Sonra niye ben ekliyomuşum o eklesin tarzında bişeyler söyledim. Egosunu zar zor yenip istek atmaya karar vermiş beyefendi. O da beni aramada bulamamış. Bir tuhaflık olduğu kesindi. Sonra birden engelliler listeme bakmak aklıma geldi. Girip baktığımda onun adı da listedeydi. Fakat nasıl? Ne ara, niçin engellemiştim acaba? Hızlıca hafızamı yokladım. Ona dair hiçbir şey hatırlamıyordum. Engeli kaldırdım ve anında bir arkadaşlık isteği geldi. Kabul ettim ve o ilk mesajını attı; "Biz senle daha önce de konuşmuşuz ya :D"
"Evet." dedim. "Konuşmuşuz ama ne konuşmuşuz? Ben bir şey hatırlamıyorum, mesajlarıda silmişim."
"Amaan boşver bende mesajlar duruyor ama okumaya üşendim. Ee naber? :D" (İlk konuşmadan fazla samimi değil mi? Tuhaf.)
"İyi sen?" (Bir klasik olarak)
"Bende iyi ee ne konuşalım?" 
"Bilmem sen bul." (Erkeksin sen bul bir zahmet -,-)
"İyi tanışalım o zaman. Bu yıl liseye başladım. Endüstrideyim. Dışarılarda gezmeyi severim. Falan filan.. Sen?"
"Bende bu yıl liseye başladım. Fen lisesindeyim. Müzik dinlemeyi çok aşırı severim filan."
"Oha fen lisesi mi? Ciddi misin?"
"Evet niye şaşırdın ki? Neyse sen müzik dinler misin? "
"Ben müzik dinlemeyi sevmem. Kendim yazar söylerim. Ha ille de bi sanatçı istersen Onur Koç dinlerim en çok."
Gibi gibi konuşmalar geçti aramızda. Bir anda nasıl olduğunu bilmeden hayatıma girdi ve şuan gayet samimiyiz. Bu ne hız? Kendime inanamıyorum -,- Bide bu olanlara inanamıyorum orası ayrı bi konu sjshk. Asla konuşmaz dediğim çocuk bana mesaj attı ve hiçte egolu filan değil. Sevebilirim ama sevmemeliyim. O çok belalı ve içki-sigarası var. Başımı belaya sokmak istemiyorum.. Aslına bakarsan birazda sevmekten korkuyorum. Tekrar terk edilmekten.. Ama o hem konuşmasıyla hem de tipiyle çok çok tatlıı. Nerden çıktın sen ya? Ben yalnız da mutluydum.. İşte Batuhan'la tanışmamız ve ilk konuşmamız. Gerçi önceden de tanışmışız ama o kısım karanlık. Hatırlamıyorum. Yarın okulda Hilal'e Batuhan'ı anlatmak için sabırsızlanıyorum...