Sara
"Het spijt me." zei mijn moeder toen ik aan tafel zat. Ik keek op. "Weet je ik dacht ... Ik dacht dat jullie perfect voor elkaar waren." "Mam het geeft niet." zei ik. Ik at mijn laatste aardappelen op. Toen ik klaar was zette ik mijn bord op het aanrecht en liep naar boven om nog wat huiswerk te maken.
Even later was ik nog steeds niet verder gekomen met mijn huiswerk. Ik kon maar niet stoppen met te denken aan Tyler. Ik moest hem vergeten. Maar dat kon ik niet, ik kon hem niet vergeten.
De volgende morgen was ik behoorlijk moe, maar ik moest wel gaan want ik had een schoolexamen van geschiedenis. Vol tegenzin liep ik mijn bed uit richting de badkamer. Ik stapte onder de douche. Na vijf minuten stapte ik er weer onder uit en trok andere kleren aan. Ik poetste mijn tanden en liep naar beneden waar ik een broodje wegwerkte.
"Hey bitch." riep Katy. Ik draaide me niet om, want misschien had ze het niet tegen mij. Kleine kans. Ik voelde hoe iemand ruw aan mijn schouders trok. Ik keek recht in de ogen van Katy. "Ik verwacht je na school." zei ze met een triomfantelijk glimlach en liep heupwiegend weg. Ik slikte, wat had ze nu weer in gedachten?
Ik kon me totaal niet concentreren op mijn geschiedenis toets.
Wat gebeurde er op 15 augustus 1945.
Zo'n simpele vraag en ik kan hem niet beantwoorden. En dat alleen maar door Katy en Tyler. Ik ga hier echt een onvoldoende voor halen. God, ga ik ooit wel slagen? Ik vulde maar wat in.
Nadat de bel was gegaan liep ik regelrecht naar mijn kluis. Ik was uit, eindelijk. Ik voelde me behoorlijk kut nu ik wist dat ik mijn geschiedenis enorm had verprutst. Ik pakte mijn jas, en liep toen naar mijn fiets.
Toen ik bij de schoolpoort Katy, Oliver én Tyler zag staan bonkte mijn hart in mijn keel. Ik liep er rustig naartoe, en wou er zo onopvallend mogelijk langs fietsen. Maar natuurlijk niet, ik viel weer onder Katy's radar. Ik keek ze alle drie aan, en zij keken mij aan. Mijn blik kruiste even met die van Tyler, maar hij keek snel weg. "Oké waa-" ik werd afgekapt door Oliver die mij zoende.
Oliver die mij zoende
Recht voor Tyler's neus
Ik wilde hem van me afduwen, maar het lukte niet. Dit was niet de bedoeling. Uiteindelijk stapte hij zelf naar achter. Ik keek hem met grote ogen aan. "Zie je." sneerde Katy. "Je vriendin, of nu ex vriendin, neemt niet eens de moeite hem van zich af te duwen. De bitch." Ik schudde wild met mijn hoofd en wilde wat terugzeggen, maar het lukte niet. "En weet je wat we doen met mensen die Tyler pijn doet?"
En even later lag ik dan in het bos met overal schrammen en blauwe plekken en mijn fiets die helemaal kapot getrapt was. Ik deed niet eens de moeite om mijn tranen binnen te houden.
Tyler
Het deed me pijn. Ik ben niet meegegaan. Ik moest ingrijpen. Ik had het moeten doen. Maar zij? Zij deed mij ook pijn. Als ze me nooit had leuk gevonden, hoefde ze ook niet met me te nemen en daarna met Oliver er van door te gaan. Ik ben weg gegaan, en Oliver is weg gegaan. Katy en haar vriendengroepje die even later kwam hebben het afgehandelt. Maar dit mocht nooit gebeuren.
---
Oh mijn god. Nog 1 hoofdstuk en een epiloog en dan is het gedaaaaaaan. Omfg. Okay hahaha ik hou wel op.
Vote & comment?
