Sara
Vandaag was maandag, ook wel bekend als de dag waarop de hel begint. Vermoeid stapte ik uit bed en wreef in mijn ogen, ik nam een paar kleren mee en stapte de douche in. Na het douchen begon ik mijn kleren aan te trekken, en kamde mijn natte haren. Ik haatte natte haren, het voelde onprettig, vooral als je lang haar hebt. Maar ach, het moest. Toen ik naar beneden liep was niemand wakker, zoals vaker. Meestal slapen ze uit, of zijn mijn ouders op weg naar hun werk. Ik smeerde een snelle boterham, en at hem snel op. Ik trok snel mijn afegtrapte all stars aan en mijn legergroene Parka jas.
Op school aangekomen werd ik misselijk, niet misselijk van ziek, maar misselijk van school. Vooral als ik dacht aan Oliver en Katy. Hun zouden echt de perfecte koppel zijn, tenminste, ze hebben veel met elkaar gemeen.
Over koppels gesproken ..
Katy en Tyler ..
Katy en Tyler ..
Ik kon het me niet voorstellen, maar aan de andere kant ook weer wel. Ik bedoel, Katy is echt een bitch, en Tyler heel aardig. Ik weet niet wat hun naar elkaar heeft toe ge trokken, maar gelukkig is dat voorbij.
''Sara.'' hoorde ik Katy schreeuwen. Ik zuchtte,
daar gaan we weer ..
''Hoe gaat het met Tyler?'' siste ze.
Tyler? Hoe wist zij dat ik met Tyler omging..
Zou Tyler het hebben verteld? Bij de gedachte al werd ik boos.
''W-wie is Tyler?'' mompelde ik.
''Doe niet scheinheilig. Tyler heeft het me zelf verteld.'' siste ze. ''Ik zou maar bij hem uit de buurt blijven, want hij is van mij. Hij wilt niet met een zielig meisje dat zichzelf snijdt.''
Ouch, die zat. Ik wist niet wat meer pijnlijker was. Het feit dat Tyler het haar had verteld, of dat ze me een zielig meisje noemt dat zichzelf snijdt.
Beide, denk ik. Maar de eerste nog meer.
''Ik moet niets van Tyler, ik hoef hem niet.'' Ze lachtte sarcastisch. ''Juist, mooi. Dat zal ik even aan hem doorvertellen.'' ''Nee!'' zei ik. Ze trok haar wenkbrauwen op en keek me uitdagend aan. ''Oh nee? Je zei toch dat je niks met hem te maken wilde hebben.'' Ik keek haar aan, niet-wetend wat ik moest zeggen. Ik wilde hem wel, ik durfde het niet tegen haar te zeggen. Ik weet dat ze me zou kapot maken, geestelijk en lichamelijk. ''Je hebt gelijk, ga je gang, vertel het hem.'' zuchtte ik.
Het was al een week later, een week dat ik Tyler niet gesproken of gezien heb. Alhoewel, hij wel berichtjes stuurde, maar die negeerde ik. Ik snapte nog steeds niet waarom hij het had verteld. Hij mocht haar toch ook niet. Ik zuchtte en maakte de laatste tafels nog schoon. Het was bijna sluitingstijd. ''Jij ziet er ook niet vrolijk uit.'' John kwam fluitend uit de 'keuken' . ''Nee.'' gaf ik toe. Hij ging op een stoel zitten. ''Wat scheelt er?'' ''School, het is vermoeiend.'' Hij knikte begrijpelijk. ''Ik snap je volkomen, ik had dat vroeger ook. Je moet niet té veel tijd aan school besteden.'' Ik knikte maar. Hij wist niet wat ik met school bedoelde. Ik bedoelde niet de leraren, het huiswerk of de toetsen. Ik bedoelde daarmee de mensen, vooral Katy. ''Laatste klant is voor jou.'' knipoogde hij en verdween weer de keuken in. Ik mompelde een oké en draaide me om.
Tyler.
Ik liep terug achter de kassa. Hij volgde mijn voorbeeld en bleef ervoor staan. ''Waarom negeer je me?'' vroeg hij. Snapte hij het nog steeds niet? Hij had nog contact met Katy, en Katy zou me wat aan doen als ik met Tyler omging. ''Ik .. jij ..'' verder kwam ik niet. Hij keek me afwachtend aan. ''Waarom heb je tegen Katy gezegd dat ik met je omga? Ze is erachter gekomen, en nu doet ze alsof jij haar bezit bent, en dat ik niet meer met jou mag omgaan.'' ''Ze belde me duizenden keren, en ik nam op. Toen ze vroeg waarom ik niet opnam had ik perongeluk gezegd dat ik met jou was, en toen bleef ze maar doorvragen.'' Hij keek me onschuldig aan. ''Het is beter dat wij niet met elkaar omgaan.'' zei ik zachtjes. ''Waarom?''
''Katy doet me écht wat aan, je snapt het niet.'' ''Kom op, Katy doet je niets aan, en anders zorg ik daar wel voor.'' Ik knikte, ik moest maar geloven in wat hij zei.
----
SORRY DAT IK NIET HEB GEUPDATE. Ik ga het hele cliché verhaal niet typen, want jullie weten waarschijnlijk wel dat alles door school komt .. en doordat ik ziek ben geweest. Nja, whatever, het spijt me.
