BuzDağı

2. Bölüm : "İlk Adım"

**********

(Kerem'in Dilinden)

Balıkesir – 2 Gün Sonra

Evde, bavulumu hazırlarken annem odaya girdi. Kucağında birkaç tane kavanoz, elinde torbalar vardı. Yatağa oturup hepsini bavulun kenarına bıraktı. Yüzünde hüzünlü bir ifade vardı. İş bulmama çok sevindi ama onu bırakıp gideceğim için de aynı şekilde üzüldü. Kazaklardan birini daha katlayıp bavula yerleştirdim.

"Bunları al Kerem, acı, tatlı salça yapmıştım. Tarhana da var. Nasıl yapılacağını biliyorsun zaten. Pişirir pişirir yersin oğlum"

"Tamam anne. Aç kalmam merak etme. İlk defa uzaklaşmıyorum evden"

"Öyle de Kerem... Ne bileyim işte"

"Maaşları iyiymiş. Hem kalacak yer de verecekler bana. Orada biraz idare ederim, sonra daire tutarım seni de alırım yanıma. Olmaz mı?"

"Sağ ol oğlum ama ben burada iyiyim ya... İstanbul'a ayak uyduramam, istemem. Sen kazandığın paranla bizim borçları kapat, yeter bana"

"Borçları kapatırım, sana para da yollarım"

"İzin buldukça gel ama... Özlerim ben seni. Abin gibi hayırsız olma" -güldüm

"Tamam, gelirim"

"Sık sık ara. Haber ver kendinden"

"Olur anne, merak etme. Savaşa gitmiyorum ki, çalışacağım sadece. Hem gördün yatı. Uğur ağabeyi de iyi biliyoruz. Rahat bir yere gidiyorum"

"Doğru"

"Sen de gelirsin ara ara. Tamam mı? Ne yapacaksın zaten burada yalnızken?"

"Yalnız değilim ki, kedilerim, köpeklerim, tavuklarım, Zehra teyzen, Arzu ablan bir sürü arkadaşım var ya... Onları bırakıp gelemem asıl ben"

"Anladım, anladım..."

"İstanbul'un havasına belli olmuyor, kalın olan her şeyini al Kerem"

"Ahaha... Anne asıl buranın havası belli değil, burada rahat rahat yaşıyorsam orada zaten yaşarım"

"Ay ne yapayım oğlum ya..."

"Gel, gel... Ben seni habersiz bırakmayacağım, söz"

Ayağa kalktık birlikte, birbirimize sarıldık, yüzümü ellerinin arasına alıp yanaklarımdan öptü.

**********

Merdivenlerden ellerimde bavullarla indim, Koray salondan çıktı. Yüzü gülüyordu.

"Vay be! Kardeşime bak! İki günde en ala işi buldu"

"Uğur abi sağ olsun"

"Hemen kovulma tamam mı? Biraz elin iş tutsun. Pelin'i hatırlayıp dertlenme"

"Ya Koray bir sus ya. Hadi!"

"Bakayım güzel giyindin mi? Dön etrafında"

Söylediğini yaptım, üstümde kot gömlek, altımda biraz daha koyu kot vardı. Koray beni beğeniyle inceledi. Annemle sarıldık, beyaz spor ayakkabılarımı giydikten sonra Koray da bana sarıldı, ben ona sarılmadım. Saçlarımı elimle düzelttim.

Bugün Zeynep Hanım'ın yanına gideceğim için her zamanki halimden daha özenli hazırlandım. Annem arkamdan su dökerken gülerek kahveye doğru ilerledim. Arkadaşlarımın hepsi oradaydı. Erkan, Cemal, Vedat... Erkan bavulları görünce güldü, şarkı söylemeye başladı.