"Tanımadığım, bilmediğim bir dünyadan çıkıp geldi.
Benliğiyle, şiddetiyle beni yıkıp geçti.
Ne ona ulaşabildim ne de ondan uzak durabildim.
Aldığım her nefesi ona adadım...
Her günü onun için yaşadım...
Ama aşkım, kalbindeki buzları eritmeye yetme...
Zeynep Hanım eve gireli neredeyse yarım saat oldu. Ben oradan uzaklaşamadım. Elimden ayakkabılarını bile bırakamadım. Merdivenin bir basamağına oturdum, orada beklemeye devam ettim. Ne yapacağımı bilemedim. Az önceki duygu yoğunluğundan dolayı vücudum hala titriyordu. Dudaklarımın üstünde dudaklarını hissediyordum.
Onu daha fazla öpmek istiyordum.
Gidip kapısını çalsam bana nasıl karşılık verir, tahmin edemedim. Kapısına dayanmasam beni korkak ilan eder mi, bilemedim. Önce gitmeye karar verdim sonra vazgeçtim.
Defalarca aynı döngünün içinde sıkıştım.
Cesaretimi toplamaya çalıştım. Ondan bu kadar çekinmemeliydim. Artık sadece patron, şoför ilişkisinde değildik. Olamazdık.
En azından benim bu öpücüğü unutmam mümkün değildi.
Zeynep Hanım için bu öpücüğün bir anlamı var mı, yok mu? Yarın sabah hatırlayacak mı, emin değilim. Hatırlamasa bile umurunda değil. Ben biliyorum, ben hatırlıyorum. Dudaklarının tadını unutamıyorum. Öpücüğünün ben de hissettirdiklerini bastıramıyorum. Bastırmıyorum da...
Artık burada bekleyemeyeceğime karar verdim. Merdivenden destek alıp ayağa kalktım. Yüzümdeki gülümsemeyle ve içimdeki heyecanla müştemilata doğru yürüdüm. Aslında yürümedim, uçtum. Yere bastığımı bile hissetmedim. Müştemilata girince elimdeki ayakkabılarını yere bıraktım, onlara bakıp gülümsedim. Kollarımı iki yana açıp gülerek koltuğa oturdum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Beni öptü, beni öptü, beni öptü, öptü... Öptü"
Gözlerimi kapatıp o anı tekrar yaşamaya çalıştım. Zeynep Hanım'ın kokusu etrafımı sardı, elim çıplak beline sarılıydı, onun kolu belimdeydi, yüzü yüzüme yakındı sonra da o güzel dudakları dudaklarımın üstündeydi.
Ah!
Kalbim duracak sanırım.
Ben hiç böyle hissetmedim. Hiç.
Bütün duygular göğsümden dışarı çıkacakmış gibi...
Nefesim bana yetmiyor... Daha fazlasını istiyorum...
Onun dudaklarında soluğu bulmak istiyorum....
Bir öpücük bana böyle şeyler hissettirdiyse daha fazlası olsa ne yaparım acaba?
Gidip kapısını çalsam mı? Açmaz ki!
Zeynep Hanım'ı biraz tanıyorsam, açmaz. Gerçi kapıyı duymayabilir. Şu an koltukta yatmış, uyuyordur. Çok sarhoştu.
