AryaOrhan'ın evinde kalalı bir ay olmuştu. Buraya o kadar çok alışmıştım ki sanki hep burda yaşıyormuşum gibi hissediyordum. Çok mutluydum ilk defa gerçekten bu kadar mutluydum. Orhan tüm yaralarımı iyileştirmişti.
Orhan'la tanıştığım ilk gün adetimin bittiği gündü. Tam bir ay geçmişti. Şuan olmam gerekiyordu ancak olmamıştım. Geçenlerde Orhan'ın bana aldığı kıyafetleri incelerken içinde bulduğum beyaz , askılı, kasıklarımın üzerinde biten elbiseyi üzerime geçirmiştim. Saçlarım da hafif uzadığı için aynadan baktığımda kendimi ilk defa güzel hissediyordum.
Orhan odaya girdiğinde beni görür görmez gözleri genişlemeye başladı. Yanıma yaklaşıp açıkta kalan omuzlarıma öpücük kondurduğunda kulaklarım kızarmaya başlamıştı.
Orhan beni kucağına alıp yatağa oturduğunda "izninle" diyip dudaklarıma uzandı. Beni öpmesine izin verdiğimde dudaklarımı kendi dudaklarına mühürlemek istiyormuş gibi öpüyordu. Bu beni daha çok özel hissetmemi sağlıyordu.
Dudaklarımız hala birleşikken Orhan'ın benden katça büyük olan elini alıp kalbimin olduğu yere yasladım. Orhan dudaklarını benden ayırıp ilk elini yasladığım yere sonra da gözlerimin içine bakmaya başlamıştı.
Orhan'ın bana sahip olmasını istiyordum. Onun olmak istiyordum. Ben Orhan'a aitim demek istiyordum. Dudaklarına bu sefer ben yapıştığımda acemi olduğum için Orhan'ın dudağını koparacak gibi öpmüştüm.
"Kaçmıyorum bebeğim burdayım " dediğinde daha çok utanmıştım. Orhan elbisenin ince askısını indirip gerdan kısmımı öpmeye başlamıştı. Alt tarafım kasıp kavrulurken Orhan elini elbisenin altından sokup giydiğim iç çamaşırının içinden geçirmişti.
Popomu okşamaya başladığında kafamı önüme eğmiştim. Çeneme kadar gelen saçlarım önüme düştüğünde Orhan saçlarımı kulaklarımın arkasına yerleştirmişti.
Ona sürtünmek istiyordum ama bir yandanda çok fazla utanıyordum. Utancımı bir kenara atmaya çalışıp kucağında sürtünmeye başladığım da Orhan'ın bakışları kaymıştı. Sürtünmelerim zıplamaya dönüştüğünde Orhan "Çınar" diye inledi. Evet yanlış duymadığıma adım gibi emindim.
O an kalbime bıçak saplanmış gibi olmuştu. Gülümseyerek "benim adım Arya bilmiyor musun" dedim "adım Arya" ikinci defa tekrarlasam da Orhan'dan ses yoktu.
Kucağından kalkıp kendimi banyoya kitlediğimde Orhan kapıya vurup adımı tekrarlamaya başlamaktı . "Aç kapıyı Arya benim evimde kendini mi kitliyorsun" diye bağırdığında aklıma dank etmişti. Doğru ya bu ev bu banyo bu odalar hepsi onundu.
Kapıyı açtığımda göz yaşlarımı tutamıyordum o kadar hassas bir insana dönüşmüştüm ki kalbim en ufak bir şeyi kaldıramıyordu.
Orhan ıslanan gözlerimi sildiğinde ona bakmamı söyledi. Gözlerimi ona diktiğimde "özür dilerim" diyerek bana sarıldı. Sürekli özür diliyordu sarılı kaldığımız andan itibaren.
Beni yatağa yatırıp üstüme çıktı. Yüzünü yüzüme yaklaştırdığında kafamı çevirdim. "Çınar'a gerçekten çok benziyorsun . Saç renginiz , gözleriniz , bedeniniz bile birbirine o kadar çok benziyor ki sahilde seni gördüğüm an aklıma Çınar geldiği için yanına geldim. Yalan söylemek istemiyorum. Ama ona bu kadar benzemen benim suçum değil ki . Sana iyi davranmam ,kalmanı istemem hepsinin sebebi Çınar'a benzemenden dolayıdı. Ama biliyor musun Arya sana hissettiğim duygularım geçmişte Çınar'a karşı hissettiğim duygulardan daha fazla yemin ederim ki" diyip elimi kalbine götürdüğün de konuşmadım. Doğrusu konuşmak istemedim.
"Çınar şu an nerde " dediğimde "o öldü"dedi bana bakarak. Daha çok soru sormak istemiyordum şuan sorucağım sorunun cevabı benim için önemliydi "Beni seviyor musun" soru ağzımdan çıktığında Orhan'ın konuşmasıni bekledim. "Tabiki seviyorum, seni gerçekten çok seviyorum Arya" dedi başını boynuma gömerek.
"Bende seni seviyorum" sözümü tamamladığımda Orhan gülmeye ardından kahkaha atmaya başlamıştı. Bazen Orhan'ın deli olduğunu bile düşünmeye başlamıştım.
Birden elleriyle yanaklarımı sıkıştırıp dudaklarımı büzüştürdüğün de dudaklarını dudaklarıma yakınlaştırıp dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Dilini ağzımın girişine dayandığında Orhan'ın dilinin ağzıma girmesine izin verdim.
Dili dilimle temas ettiğinde hissettiğim Orhan'ın sıcaklığıyla gözlerimi kapamıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Espoir B×B (Mpreg)
FanficSonu bazı insanlara göre mutsuz son olabilirdi ama onlar için bu son mutluluktan ibaretti.