{𝑷𝒊𝒔𝒕𝒐𝒍𝒆𝒏 𝒆𝒏 𝑹𝒐𝒛𝒆𝒏🥀 }

Hoofdstuk 69

Ismail ik kan niet eens helder na denken bij jou in de buurt je hebt zoveel effect op mij zonder dat je dat weet "
De meiden kijken achter mij

" En?? " zeg ik ze blijven achter mij kijken ik zwaai met mijn hand voor hun gezicht

" waar kijken jullie naar "zeg ik en draai mij om
Ik kijk verbaast de persoon aan
Die mij aan kijkt met tranen in zijn ogen

" Isam? " zeg ik............

(nu)

Ik sta op en ga voor hem staan

" Hey Hoe heb je ons gevonden "zeg ik
Hij blijft mij alleen maar stil aankijken
Dan pakt hij mijn handen vast en kijkt me diep in mijn ogen aan

" Sou...... Souhailla " probeert hij te praten

" Ja? " zeg ik verward

" I ikk..... ik ben"
Hij sluit zijn ogen en haalt diep adem
Ik geef een grtustellend kneepje in zijn handen

"Hey je kan me alles zeggen he is er iets? Waarom heb je tranen in je ogen? Is er iets gebeurt?" zeg ik

POV Isam

Ik........kan het niet
IK KAN HET NIET ZEGGEN
Ik kan de waarheid niet zeggen
Niet nu
Niet vandaag
Niet nu het zo onveilig is
Ik pak haar gezicht vast met mijn handen ze kijkt me confused aan
Al die jaren voelde ze het zelfde voor mij!!
Al die kkr jaren ik was Madly in love met haar
Ik dacht dat ze me zag als een vriend als haar broer dan moet ik haar toch ook zien als een zusje dat dacht ik toen het was al dat ik verliefd was op haar bij onze eerste ontmoeting bij het eerste moment dat onze ogen elkaar kruisde op het internaat ze was 14 en ik 16 bijna 17 ze zag er zo gebroken uit zo alleen zo damage....
Iets in mij zei ga naar haar toe spreek haar aan je gaat maar 1 meisje zoals haar in je leven ontmoeten laat haar niet gaan sinds die dag waren we onafscheidelijk en hoe meer ik met haar was hoe grooter mijn feelings voor haar werden het was zelfs zo erg dat ik haar gwn wou zoenen ik hield me natuurlijk altijd in ik dacht straks verpest ik onze vriendschap ik wilde haar niet kwijt raken ze betekende alles voor me ik weet nog haar eerste dag op het internaat Souhailla Sherine Soumaya en Sabrina ze kwamen met zijn vieren binnen alle ogen waren op hun gericht voral mijn ogen op Souhailla zulke unieke groene ogen heb ik nog nooit gezien in mijn hele leven ze was zo misterieus het was alsof ze me naar haar toe trok ik voelde me hart sneller kloppen ik dacht dat ik een hartaanval kreeg ofzo toen we voor het eerst praate was in de nacht

POV Ismail *(16 jaar)*
*( Souhailla was toen 14)*

Datum: Maandag 7 Juni ~2016~
Tijd: 01:05 S'Nachts
Locatie: Internaat {Amsterdam}

Ik loop mijn kamer uit en sluit de deur voorzichtig achter mij dicht
Ik heb hayek veel honger we krijgen niet eens goed te eten hier kkr gierige mensen tfoe ik loop de trappen af naar beneden ik loop door de gangen als ik voor de kantine deur sta hoor ik geluid huh

"Aghh tfoe kkr Ding!!"
Ik loop naar binnen en zie Souhailla?
Ik zie dat ze zich heeft verbrand
Ik ren naar haar toe

"Gaat het?" zeg ik en pak haar hand vast ik kijk onderzoekend naar de brand wond ik heb niet door dat ze mij de hele tijd aanstaart

"Dat moeten we snel koelen anders krijg je een blaar" zeg ik en trek haar voorzichtig mee naar de kraan ik doe de kraan aan en doe haar hand onder de koude kraan

"Dddd dankje" stottert ze ik kijk haar aan en glimlach

"Geen dank hoor Schoonheid" zeg ik gelijk veranderd haar blik en rolt ze met haar ogen