{𝑷𝒊𝒔𝒕𝒐𝒍𝒆𝒏 𝒆𝒏 𝑹𝒐𝒛𝒆𝒏🥀 }

Hoofdstuk 106

Datum: donderdag 9 juni
Tijd: 11:00 S'Ochtends
Locatie: Huis Safouane {Parijs}

POV Safouane

Ik word vermoeiend wakker
En ga recht op zitten ik kijk naast mij en zie dat Sofia al is opgestaan
Ik loop naar Madina  haar kamer
Ik kijk in haar bedje en zie dat ze er niet meer ligt Sofia is vast naar benden gegaan met haar
Ja mensen ik heb mijn dochter Madina genoemd het is eigenlijk de naam die Souhailla zo mooi vond we discuseerde er over tijdens de Echo in het ziekenhuis en ze zei dat ze haaar Madina wilde noemen ik heb haar wens laten uitkomen
Madina El Hassan
We zijn al 2 maanden veder en ik voel me leeg van binnen
Ik weet niet hoe ik het aan Madina moet uitleggen later
Sinds je weg bent, Souhailla
heb ik mijn eetlust verloren ik eet al weken niet
Ik slaap nauwelijks het schuldgevoel is te groot
En woede maakte mijn netvlies rood ik was woedend op me zelf 4 jaar heb ik je niet gezien en na zoveel jaren later zien we elkaar weer maar dat was niet voor lang
Voor ik het wist had jij je laatste adem geblazen voor ik het wist glipte je uit mijn handen ik was je kwijt
Ik herinner me de eerste keer dat ik je betoverende lach zag Souhailla
Ik herinner me de brok in mijn maag, de druk,
En de tijd maakt me dom, ik geef het toe, ik ben niet erg spraakzaam en toch slikte ik mijn trots in voor jou ik werd door jou een heel ander persoon ik gaf eindelijk om iemand
het leven achtervolgde me
We hebben zoveel meegemaakt Souhailla
ik zei altijd het is makkelijker om te vechten, maar jij liet me zien dat geweld niet altijd de oplossing is je liet me voor het eerst dingen voelen die ik nooit dacht te hebben
Je was daar met mij
Je was er voor mij
Souhailla aub Kijk me in de ogen en zeg Morgen komt het wel goed morgen ben ik er weer
En zeg me dat je niet weg blijft
Ik wil je in mijn armen hebben Souhailla
de pijn vergeeft me niet
Ik heb geen morfine, ik ben te bang
En mijn hart wankelt elke dag een stukje meer naar jou het wankelt hopend jou te vinden Souhailla niet wetend dat joun hart al is verdwenen
Ik had  de dokter bedreigd om je tot leven te wekken maar niks hielp
je was al uit het leven
Ik zou je nooit kunnen vergeten
Jij bent mijn herkenningspunt
Bij jou kon ik me zelf zijn
Het deet zoveel pijn om je te zien lijden je hebt zoveel meegemaakt
Was je nu nog maar hier
Dan hadden we samen ons kleine meisje opgevoed

"Safouane ontbijt!!!" ik schrik uit mijn gedachten
Ooh ja Sofia
Ik heb haar niet alles vertelt over mijn verleden met Souhailla
Ze begreep dat ik er nog niet klaar voor was om het aan haar uit te leggen
Ik loop naar beneden en zie dat Sofia aan de tafel zit met Madina in haar handen

"Salaam" zeg ik en ga tegenover hun zitten

"alles goed met je?" vraagt Sofia ik knik en kijk naar het eten

"Safouane aub eet wat je hebt al weken niks gegeten straks val je weet flauw" zegt Sofia bezorgt
Ik zucht
Ik krijg gewoon echt geen hap door me keel
Dan voel ik ineens Sofia haar hand op de mijne ze kijkt me aanmoedigend aan

"Doe het dan voor Madina Safouane ze kan haar vader niet verliezen" zegt Sofia
Ik kijk mijn prachtige dochter aan
Prinsesje  van me.......
Ik pak een croissantje en eet die op
Sofia kijkt mij blij aan
Ik slik het met moeite door
Ik doe dit voor Jou Madina
Ik zal alles doen voor jou....

"Ik ga vandaag naar werk" zeg ik en neem een slok van mijn Ne3ne3 thee
Sofia kijkt mij lang aan

"Safouane zou je dat wel doen? Kan je niet beter een paar weken thuis blijven" zegt Sofia bezorgt
Ik schud mijn hoofd

"Nee Sofia ik heb afleiding nodig en ik een hotel te runnen ik heb verantwoordelijkheden" zeg ik serieus ze knikt
Als ik klaar ben met eten sta ik op van tafel

"Ik zie jullie straks" zeg ik ik loop naar Madina en geef haar een kus op haar kleine hoofdje ik geef Sofia een kus op haar voorhoofd en loop dan weg naar boven ik doe mijn ochtend routine en kleed mij om in dit