{𝑷𝒊𝒔𝒕𝒐𝒍𝒆𝒏 𝒆𝒏 𝑹𝒐𝒛𝒆𝒏🥀 }

Hoofdstuk 73

"Denk je dat ik hier Voor heb gekozen om zo te worden!!???!! ZIJ hebben mij zo gemaakt het is hun kkr schuld en na zoveel jaren heb ik nog steeds geen geluk of blijdschap waar blijft mijn geluk ik zoek het al sinds ik klein was heb nooit liefde gehad ik heb alleen maar tegenslagen en ongeluk ik wacht jaren op die zonneschijn waarom is er alleen maar duisternis om mij heen? Zeg mij waarom ik verdien dit niet!!! "schreeuwt hij
Ik kijk hem sprakeloos aan

" Waarom waarom??? "schreeuwt hij ik voel mij ineens heel slecht

(nu)

" Jij hebt geen idee hoe ik mij deze jaren heb gevoeld jij weet niet hoe het kkr is om mij te zijn!!!! Jij overleeft geen dag in mijn FUKCING schoenen" schreeuwt Soufiane tranen rollen over zijn wangen
Ik voel dat er iets in mij knakt

"Weet je ik wou dat ik een grote broer had die zoveel voor mij over had als ik voor jou had die mij op de eerste plaats zette iemand die van mij hield iemand die mij warmte gaf in die koude kille tijden jij dacht dat ik een moordenaar was en dat denk je jaren later nog ik ben het FUKCING slachtoffer van dit verhaal" zegt hij gebroken
Ik loop dichter naar hem toe

"En weet je wat het ergste is alles in je moeten houden om de mensen van wie je houd te beschermen alle gevoelens binnen moeten houden omdat ik niet wou dat jij je sad ging voelen of schuldig ik propte al die gevoelens in mij en wanneer jij sliep brak ik ik knakte als een bot alles kwam er uit" zegt hij
Ik leg mijn hand op zijn schouder en voel ook tranen in mijn ogen

"Weet je wat het ergste is aan het opgroeien zonder een vader of moeder die van je Houd?"
"Dat je een vader en moeder moet zijn voor een broer zonder zelf een zoon geweest te zijn!" schreeuwt hij huilend zonder dat ik het door heb knuffel ik Soufiane hij huilt het uit op mijn schouder
Ik ben in schok Soufiane zijn schouders schokken door het gehuil

" Soufiane........... Het spijt me" fluister ik en wrijf troostend over zijn rug er vallen ook tranen over mijn wangen
Al die jaren zag ik hem als de badguy
Maar hij was juist een Hero
Hij nam de verantwoordelijkheid
Hij ving alle klappen voor mij
Hij zorgde er voor dat ik een normale jeugd had ik dacht dat ze de beste ouders ooit waren ik zag ze nooit op een andere manier en nu?
Nu Soufiane dit allemaal heeft gezegt
Het verklaart zo veel
Waarom hij zo is
Waarom hij deze persoon is
Alles valt op zijn plek
Er vormt een schuld gevoel in mijn maag

"Vergeef mij Soufiane" zeg ik en begin ook te huilen

POV Algemeen

Soufiane huilt in de armen van zijn broer alles wat hij altijd wilde zeggen tegen hem is er nu uit hij voeld zich opgelucht hij had nooit een schouder om op te huilen hij verwerkte alle pijn en verdriet alleen hij was altijd alleen Terwel Safouane altijd populaire was op school op de straat overaal Soufiane was altijd in de schaduw in de duisternis hij deed er alles aan om Safouane een Goede jeugd te bezorgen Soufiane is opgelucht maar ooohh hij voelt zoveel pijn de pijn van al die jaren alles komt terug als een kogel door zijn hart
Hij hield zoveel van Safouane dat hij zich zelf opofferde voor Zijn veiligheid als dat geen Broeder liefde is.......

Safouane heeft strak zijn armen om zijn broer hij kan niet geloven wat Soufiane allemaal heeft meegemaakt hij voeld dat schuld gevoel hem opvreten van binnen al die jaren heeft die Soufiane gehaat voor het killen van hun ouders maar hij wist niet dat het een verlossing was Soufiane heeft jaren geleden hij lijden jaren lang Safouane voelt zich heel slecht hij zag Soufiane als de bad guy in dit verhaal denkend hier aan doet pijn aan zijn hart......Safouane voelt een zwaar gevoel op zijn borstkast.....

POV Safouane

Paar uur later........

Ik rijd met pijn in mijn hart naar huis
Ik kan het nog steeds niet geloven
Ik wrijf over mijn kin ik sla hard op mijn stuur en schreeuw uit frustratie
Als ik thuis ben parkeer ik mijn auto
Ik loop mijn huis binnen

"Ewa Safou-" ik ren de trappen op naar mijn kamer ik die de deur hard dicht ik ga naar mijn inloop kast en open mijn kleine kluis ik pak er een doos uit
Ik sluit de kluis weer en ga op mijn bed zitten ik open de doos
Ik zie allemaal spullen van vroeger....... Ik zie een oude kleine voetbal
Ik en Soufiane speelde hier altijd mee hahaha een waterige glimlach verschijnt er op mijn gezicht
Ik kom nog veel meer spullen tegen dan blijft mijn blik hangen op 1 ding ik pak de foto en kijk er naar
Het is een famillie foto
Ik zie mij zelf Soufiane en onze......
Ouders
Ik kijk beter en zie dat Soufiane sneeen heeft op zijn armen
Ik voel tranen prikken in mij ogen
Hoe heb ik het al die jaren niet kunnen merken
Onze ouders kijken streng naar de camera ik heb de grootste lach op mijn gezicht ik kijk lang Naar Soufiane hij heeft.......
Het lijkt........
Doet hij zijn best om niet te huilen?
Hij heeft een waterige glimlach op zijn gezicht
Ik merk dit nu pas
Wacht houd hij mijn hand vast?
Ik zie angst in zijn ogen we waren hier denk ik 9 of 10 jaar
Ik kan niet gelogen dat onze ouders monsters waren
Er valt een traan op de foto gevolgt door meerdere
Ik ga met mijn duim over Soufiane zijn foto

"het spijt mij grote Broer" fluister ik gebroken ik ga onder de dekens liggen en huil met de foto in mijn handen denkend aan mij broer die ik niet kon beschermen

POV Soufiane

Ik veeg mijn tranen ruw weg
Kifesh ik huil!!!!
Ik heb dat jaren niet gedaan!!!
Ik druk hard op het gas padaal en rijd naar huis als ik thuis ben parkeer ik de auto en loop mijn huis binnen

"Eyy Soufi-" ik ren de trap op naar mijn kamer ik open mijn kluis
Waar is het!!!
Ik zie dan wat ik zoek
Ik pak de doos en loop naar mijn bed ik ga er op zitten en open de doos
Ik zie allemaal spullen van mij en Safouane ik zie een kleine Dinosaurus knuffel ik krijg een waterige glimlach we maakte altijd ruzie om wie met hem mocht spelen hahaha
Mijn oog valt dan op een foto
Een familie foto
Ik zie mij Safouane en......
Onze ouders...
Ze hebben die enge blik in hun ogen
Flashbacks komen terug van vroeger
Ik voel tranen prikken in mijn ogen

"Waarom?" huil ik

"Waarom ik? waarom wij?" ik ga onder de dekens liggen met de foto in mijn handen
Voor ik het weet begin ik zachtjes te huilen

2 maanden later.........

POV Safouane

Ik kijk Soufiane lachend aan

"Kifesh jij bent hier zo goed in??" zeg ik lachend Soufiane lacht ook

"Ewa wou altijd prof voetballer worden toch" zegt hij
We spelen balli buiten op grasveld

"EYYY dat was overtreding!!!" schreeuwt Nesim als Ik de bal aanraak met mijn hand

"Kifesh overtreding dit is straat voetbal wellou regels!!!" zegt Soufiane grijnzend

"Yallah paas die bal snel!!!" Schreeuwt hij en rent naar voren
Ik glimlach en schop de bal naar hem hij neemt hem aan en.........

"SCOOORRR!!!!" schreeuwt hij
Hij rent op mij af en spring op mij hij slaat zijn arm op mijn schouder

"Siuuuu Goal!!!!!" schreeuwt hij ik begin te lachen Ik heb hem in jaren nooit zo blij gezien
Ik voel een warmte door mij heen gaan

Ik krijg mijn broer weer langzaam terug.........

"WIJ WINNEN REGEDDAAAA!!!!" schreeuwt Soufiane Yassine zet zijn box harder en je hoort Regeddaa muziek door de box Yassine en Soufiane beginnen te schudden met hun schouders ik Nesim en Yusuf beginnen te lachen

"HAHAHAHAHAHA"
Voor ik het weet trekken ze ons ook mee en dansen we met zijn allen REGEDDAAAA
Ik heb de grootste glimlach op mijn gezicht na Soufiane Natuurlijk

Ik ga er voor je zijn Soufiane net zoals jij er voor mij bent geweest ga ik er voor jou zijn in goede en slechte tijden ik zie je nu als mijn broer
Je bent niet de bad guy in mijn verhaal jij bent mijn Broer💉🩸