Ghost ↣ Taekook

-4 Temas

Fakat yine dünkü gece gibi boynumda bir nefes hissetmiştim.. Hemde kalıcı bir şekilde...

Derin derin nefes alıyordum. Kendimi sakinleştirip böyle bir durumda olmadığıma kendimi inandırmaya çalışıyordum. Her ne kadar ensemde varlığını koruyan derin nefesler bunu engellesede, kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum.

Gözlerimi sakince açıp kapatmıştım. Sanki olaylardan soyutlanmıştım. Boynumdaki nefes hafif benden uzaklaştığında, derin bir nefes almıştım fakat ensemdeki dudaklar; aldığım nefesin bir yerlerime sokacak kadar zorlamıştı.

O dudaklar hala ensemdeydi. Varlığını koruyordu. Ben ise put gibi dikelmiş, gelecek hamleleri bekliyordum. Lâkin beynimi pelte edecek şekilde durmadan üst üste enseme konulan dudaklar, ve sesleri buna engel olmuştu.

Ne kadar kendimi sakinleştirmeye çalışsamda beceremiyordum. Kalp atışlarım sanki maratona çıkmış gibi atıyordu. Ensemde varlığını koruyan dudaklar; omzum ve boyun oyuntuma geldiğinde ise nefes alamayacak raddeye gelmiştim.

Omzuma konulan öpücüklerin ardı arkası kesilmezken; duyduğum hırıltılı ses kendimden geçmeme sebep olacak kadar etkiliydi.

"Hm umarım dün gece; az önce buzdolabıyla konuşan seni fazla korkutmamışımdır?"

Şu an o kadar boktan bir durumun içindeydim ki neyden bahsettiğini anlamıyordum bile.

"Huh? Cevap vermeyecek misin yoksa?"

Söylediklerinin ardından duyduğum kıkırtı sesi; sanki beni kendime gelmem için dürtüklemişçesine içime derin bi nefes alıp hızla bir adım atıp arkama dönecektim.

Tabi belime sarılan kollar, bana engel olmasaydı.

Belimden bana sıkıca sarılan kollar hareketlerimi kısıtladığı için; Beni tutan kolların arasında debeleniyordum.

"B-bıraksana be!"

"Sana diyorum, bıraksana! Ne işin var benim evimde!?"

Her ağzımdan çıkan cümlede; kollarını belime daha sıkı sarıp, soğuk dudaklarını kulağıma deydirene kadar yanaştırmıştı.

Kulağımdaki ani soğukluk titrememi sağlayıp, beni bir boşluğa ittiğinde; kulağıma deyen dudaklardan çıkan sözler put kesilmemi sağlamıştı.

"Şunu unutma güzelim; Ben senin evinde değil, kendi evimin olduğu yerde yaşıyorum."

"N-neyden bahsediyorsun?"

Hâlâ dedikleri beynimi algılamamda zorluk çıkartıyor; kelimeleri toparlamama engel oluyordu

"Sen benim ölünceye dek yaşamak istediğim evimsin, güzelim"

♤

Bundan sonraki bölümler 3. Kişi anlatımıyla gerçekleşecek, 3. Kişi ağzıyla daha iyi yazdığımı fark ettim. Her neyse bu bölümden sonraki bölüm en uzun yazdığım bölüm olabilir. İnanın bana şuana kadar yazdığım kısımlar 1.cil ağızdan olduğu için hoş olmadı ama bundan sonraki bölüm beklemeye değer ✊

Eee Kitap nasıl? Hoşunuza gidiyor mu.