Ghost ↣ Taekook

-6 Pişman

Şu sıralar iyi değilim, pek moralim yok. Keyfimin yerine gelmesi için bölüm yazayım dedim. Umarım bu kafayla yazabilirim.

İYİ OKUMALAR💜

3. Kişi ağzıyla günümüzden devam ediyoruz.

♤

Esmer olan aklına gelen anılarla gözleri dolmuştu. Esmer için; Beyaz tenliyle yaşadıkları olaylar pişmanlık değildi. Sadece onu özlemişti işte.

"Beni sevdiğini söyledikten sonra beni dudağımdan öpmüştün."

Esmer ne kadar sakin konuşmaya çalışsada dolu olan gözleri, boğazındaki yumru ile sesinin kırık çıkmasını önleyememişti. Beyaz tenli ise esmerin bu görüntüsüne içi acımıştı. Sevdiği kişiyi böyle görmesi kötü hissettiriyordu. Özellikle sebebi kendisiyken..

"Evet güzelim öpmüştüm."

Beyaz tenli derin bir nefes verdikten sonra söyledileriyle; esmerin anlına ufak ama masumluğa girecek derecede bir öpücük bahşetmişti.

"Sonraki günler sevgili gibi davranmaya başlamıştık. Hatta sen bana bir kitap almıştın."

Esmer olan konuşmaya devam ediyor; sanki eskiden yaşadıklarını, bu yaşadıklarını bilmeyen birine anlatıyormuşcasına nefesi hızlanıyordu. Beyaz tenli ise onu başıyla onaylayıp devam etmesi için konuşmuştu.

"Hatta sana ne demiştim?"

Esmer; Beyaz tenlinin o kitabı verirken dediği şeyi hatırlayınca, ağzından ufak bir hıçkırık çıkmasını önleyememişti.

"Bana kitabı verirken; 'Eğer ileride yanında olamazsam bile bu kitabı sakla tamam mı? İleride senin yanına geldiğimde; seni kucağımda sımsıkı sarılarak bu kitabı okuyacağım' demiştin"

Esmer dolu gözleriyle, beyaz tenlinin sorusunu cevaplamıştı. Beyaz tenli ise esmere daha sıkı sarılıp anlına birkaç öpücük daha bahşetmişti.

"Hmm.. Peki sakladın mı o kitabı?"

Esmer olan bu soruyu bekliyormuşcasına hemen kafasını sallamıştı.

"Evet sakladım, yatağımın altındaki kutunun içerisinde."

Beyaz tenli, esmerin söylediklerinden sonra; esmeri sardığı kollarını gevşetmiş, yataktan kalkmıştı. Sakin davranıyordu. Çünkü acele etmesi için bir şey yoktu. Artık yoktu. Sevdiği adam yanındaydı, onun yanına gitmesi için çabalaması, beklemesi gerekmiyordu.

Beyaz tenli, yatağın altına eğilip siyah kutuyu olduğu yerden dışarı sürüklemişti. Kutuyu çıkarıp içini açtığında; gördüğü kitapla, yüzüne hüzünlü bir tebessüm yerleştirmişti.

Bu kitabı esmere verirken gideceğini biliyordu fakat esmeri kendinden bi hatıra bırakmadan gitmek, kendisine göre acımasızcaydı. O da, sevdiğine acımasızlık yapmamak için ona; kendisinin çok sevdiği "Zarif peri ve Ona Tutkun Vampir" kitabını vermişti. Aslında beyaz tenli hissetmişti, bu kitabı esmere verirken; esmerin gözlerindeki endişeyi, içi buruk düşünceleri bir bir hissetmişti.

O zaman için gitmesi; güçlerini kullanmayı, kontrol etmeyi öğrenmesi gerekiyordu. Beyaz tenli; o zamanlar için kendi yaşıtlarından daha zekiydi, daha hırslıydı, daha meraklıydı, daha sabırlıydı. Elbette beyaz tenlinin bu özellikleri; gittiği yerdeki eğitimini daha kısa sürede bitirmesi için bir adım olmuştu. Beyaz tenli ve esmerin vücutları her ne kadar birbirinden uzak olmuşsa bile; Beyaz tenlinin gözü, esmerden bir kez bile ayrılmamıştı. Esmere gelecek her tehlikeyi durdurmuş, ona sakin bir hayat yaşatmıştı. Esmer hernekadar; beyaz tenlinin yaptıklarını bilmiyor olsa bile, onu hala seviyordu.