Train Wreck

Chapter 9

Jerick's POV

After months of preparation, eto na. Malapit na kami sumabak sa giera.

Commander na namin si Sir Cole Briggs na na promote na as lieutenant.

Well, mababa man ang posisyon namin, at least sasabak na kami sa giera mismo.

Sergeant namin si Cloud dahil kitang kita talaga sa bawat training niya na siya ang may karapatan sa posisyon na yan.

"Why did you even stay?? You know you don't deserve to be here weakling." Pagsulpot ni Snow.

"I should be asking the same thing. Bakit ka pa nandito kung mag iinarte ka lang?"

"Don't change the subject would you?!"

"I asked the same question right? Oo, mahina ako, pero ni maski kailan, hindi ko iniisip mag inarte tulad mo."

"Heh! You know what, a weakling like you would die within seconds. As expected naman sa training natin eh, ang lampa lampa mo."

"Mas mabuti pang mamatay na lumalaban kaysa mabuhay ng parang duwag."

"Whatever. I'm just wasting time with a weakling like you." Inis na sambit ni Snow bago umalis.

"Jerick!" Pagdating ni Bruno na kasama si Kiara.

"Congrats saatin bro! Ibang klase ka!"

"Salamat pre! Tsaka Kiara, I hope na yung mga tinuro ko sayo during our training ay ma apply mo kahit papano."

"All thanks to you Jerick. Although, medyo may takot pa ako, nama manage ko pa naman dahil sayo." Sambit niya na ikina-ngiti ko lang.

"O siya! Puntahan ko lang si Cammy ah!" Sambit ni Bruno bago umalis.

Tumingin na lang ako kay Kiara na hinahawakan yung kamay ko kasabay ng paghila niya saakin.

"Kiara! Bakit??" Tanong ko na may pagtataka.

Nakapunta kami sa storage room at linock niya yung pintuan na ikinalaki ng mata ko.

"Kiara! Anong ginagawa mo? Anong gagawin natin dito?"

"Shh! Baka mahalata pa tayo." Sambit niya.

Jusko naman Kiara! Ano bang trip mo?!

"Wag kang mag alala. Wala naman tayong gagawin dito eh. Mag uusap lang tayo."

"Anong pag uusapan natin?"

"Tayo. Kasi hindi natin alam kung mamamatay yung isa saatin o hindi, kaya let's take this time to tell the things we want." Sambit niya at bigla akong napangiti.

"I'll go first. Jerick Dela Cruz, sa totoo lang, I can't imagine meeting a soldier like you. Yung sundalo na mahina, pero determinadong sumabak sa giera. I can imagine you being a great soldier in the future, and the way you motivate the weak to keep fighting. That made me admire you Jerick."

Nakakagaan sa puso ah! Pero I wanted to tell you something which made me admire you alot.

"If ever man na magtatagal ka, I want you to keep inspiring other kids who want to become a soldier like you. Don't lose the confidence you have, keep striving to reach your goals." Sambit niya na ikina-ngiti ko lang.

"Kiara. Alam ko naman na sobrang dali mong matakot. Especially pay buhay ang nakasalalay diyan. Pero yung determination mo para harapin yung takot mo, sigurado akong madaming hahanga sayo. You are one brave soldier that anyone could admire." Sambit ko na ikina-ngiti niya lang.

"Your braveness made me love you Kiara."

"What?!" Di makapaniwalang sambit niya.

"I mean, matapang ka! You're brave in your own way! Tsaka..."

"Mahal mo ako??" Tanong niya na ikinalaki ng mata ko.

"Uhhh..."

"It's okay. I loved you ever since you pushed me forward. And you don't know how happy I am nung sinasabi mo yan saakin." Sambit niya at etong puso ko, mukhang sasabog na sa kilig.

Ang cute naman kasi ni Kiara! Bakit ba?! Nakikita ko na matapang siya eh! Her braveness made me love her! She is once a scaredey cat, pero I knew na she can face her fears.

"Do you mind??" Tanong niya habang lumalapit saakin.

Hinawakan niya yung magkabilang pisnge ko at nagdampi ang mga labi namim sa isa't isa.

Maya maya, gumalaw na ang mga labi namin habang hinahawakan niya pa rin yung magkabilang pisnge ko hanngang sa kumalas na kami.

"Jerick. Thank you ah."

"Wala yun. Laban lang ah!"