parkner-

8

"Gördüğün gibi..."

"Haklısın... Dosya açılmıyordu çünkü belli bir zamanı bekliyordu. Ama neyi bekliyordu?"

"Evet bunu öğrenmek için sanırım biraz karıştırmamız gerek "

İki genç karşılarında duran planlar ile dolu dosyaya baktı. Tony neden böyle birşeyi yollamıştı. Ve neden şimdi.

Peter ise sadece sinirliydi. Cenazedeki o hologram ve şimdide bu. Ölüceğini biliyordu ve bunları bunun için yapmıştı. Bunu düşünmek onu çıldırtıyordu resmen. Ölümünün sonrası için planlar hazırlamak mı ? İşte Tony Aptal Stark !

İkiside önlerine dönüp sessizce oturdular. Ne yapmaları gerektiklerini düşünmeleri lazımdı.

"Tamam şimdi ne olucak ?"

"Sanırım dosyanın neden açıldığını öğrenmekle başlamak en iyisi. Sonuçta açılmak için belli bir zamanı bekliyordu"

Peter başı ile onayladı. " Peki... Diğerlerine söyleyecek miyiz ?"

"Bu işte ortağız Pete ortak bir karar alalım. Bence... Önce neler döndüğünü anlamak daha iyi "

"Aynı düşünüyorum... Herneyse Harley dosya yok olmadığına göre gidip uyuyalım. Yarın zombi gibi olmak istemiyorum "

Yorgun görünen yüzü ile zoraki bir şekilde gülmüsedi. Harley'de birkaç mırıltı ile onayladı onu. Biranlık sessizlikten sonra Peter ayağa kalktı.

"O zaman iyi geceler Harley "

"İyi geceler Pete "

Peter kapının önüne gelince biran durdu ve arkasını geri döndü.

"Gerçekten ölümüne gittiğini bilmesi rahatsız edici değil mi"

"Öyle..."

"Hemde çok rahatsız edici" dedi daha kısa olan çocuk ve odadan çıkmak için kapının kulpuna uzandı.
Ama onu çeken kollar ile geriye gitti. Harley düşünmeden yaptığı şeyden pişman olmadan kollarını Peter'a sardı.

Peter önce afallsada sonradan oda sarılmasına karşılık verdi. Başını omzuna dayayıp dolu gözlerini kapattı. Durum yada ortamın garipliği umrunda değildi çünkü buna cidden ihtiyacı vardı.

Harley mi ? O şuan da buharlaşma evresine geçti. Kalp atışları fazla fazla hızlanırken kendine ne olduğunu bile bilmiyordu. Yanakları kıpkırmızı olurken yandığını hissediyordu. Gerçekten kendine neler olduğunu bilmiyordu.

Bir süre sonra birbirlerinden ayrıldıklarında göz temasından kaçındı.

"İyi geceler Harley "

"İyi geceler Pete "

Peter hızlıca kapıyı açtı. "Teşekkürler bu cidden iyi geldi "

Harley gelen yanma hissi ile ölürken karşısındaki çocuk odadan çıkmıştı. Kendine neler olduğunu anlamya çalışsada düşündükçe yanlış şeyler geliyordu aklına.

Bir süre sonra kendine geldiğinde birkça dakikadır duvarla bakıştığını fark etti. Kendine gelebilmek için hızlı bir duş alıp yatağa attı kendini. Tavanla bakıştı bir süre. Sonra telefonundan gelen bildirim sesi ile telefonunu aldı eline.

Pete pie : Uyuman gerektiğini hatırlatmak istedim.

Sakın sabahlayayım deme yarın uykulu bir senle uğraşmak istemem

İyi geceler Harley

Yüzünde aptalca bir gülümseme belirirken yanakları yine ona karşı gelip kızarıyordu.