Ölmek Herşeyi Kaybetmek Değildir

Çiçekler

Türkiyede olduğum için seri bölüm yayımlayamıyorum. Gerçi Kıbrıstada fazla yazmak için zamanım olmayabilir :( yinede daha ekşınlı konularla geri geleceğim :D

Bide çok özendim whatsapp grubu kurmak gibi bir düşüncem var(?) Sizce? Katılmak isteyenler bana isim soyisim ve numarasını atsın! Eğlence başlasın! ;)

Atakan'ın heyecanlı sesi kulağıma dolunca elimde olmadan gülümsedim.

"Mina yani şimdi sen evet diyosun ha?"

"Evet."

"Herşeyimsin sen benim. Hadi olduğun yerde kal ben seni bulurum. Hatta içeri gir üşüme."

"Hadi gel."

Telefon kapandığında telefonu göğüs hizama getirip iki elimle sıktım ve gökyüzüne bakıp gülümsedim.

Yaptığım şey doğrumuydu peki?

Atakan'dan gerçekten hoşlanıyor muydum?

O beni gerçekten seviyor muydu?

Biraz ilerdeki büyük çimenlik alana oturup yerdeki ufan papatyalardan bir tane kopardım. İçimden ' seviyor-sevmiyor' yapmak geçti sonra nekadar çocukça bir düşünce olduğunu farkedip çiçeği saçıma taktım.

Ben yerdeki papatyalarla oyalanırken aklıma annem geldi. Annem çiçekleri çok severdi. Sürekli çiçeklerle ilgilenirdi ve saçında hep bir ya da iki çiçek taşırdı. Bana söylediği sözler aklıma bir yıldırım misali hücum ederken isterik bir şekilde gülümseyerek çimenlere baktım.

"Çiçekleri takip et, Mina. Çiçekler sana yol gösterir."

Atakan'ın sesi kulaklarıma dolunca arkama dönüp ona baktım.

"Ne düşünüyorsun?"

"Annemi."

"Anneni mi?"diye sorarken yanımda benim gibi bağdaş kurarak oturdu ve yerdeki çimenlerle oynamaya başladı.

"Evet annemi. Çiçekleri çok severdi. Her çiçek gördüğümde aklıma geliyor. Çok güzeller."

"Senin üzerinde daha güzel. Saçına takmışsın."

"Ah o orda kaldı evet."dedim ve elimi saçıma götürdüm.

Atakan elimi tutup "Çıkartma."dedi ve yerden birkaç tane daha kopartıp saçıma taktı.

"Çok güzel oldun."

"Teşekkür ederim." dedim ve ancak yeni gelinlerde bulabileceğiniz bir gülümsemeyle yere baktım.

Ayağa kalktı ve "Değişme sakın. Sana aşık olduğum halinle kal. Sevgilin olmam seni değiştirmesin sakın. Evde kumanda kavgası yaptığımız zamanki haline geri dön. Telefonundan lig tv'yi sildiğimdeki Mina ol. Kafama çerez fırlat. Yine o saçma iddialara girelim. Hatta tuvalet kavgası yaptığımız zamana geri dönelim."dedi ve elini uzattı.

Elini tutup ayağa kalktım ve üstümü biraz temizleyip ona yaklaştım. "Durma anlat anıları." Dedim.

Onun eskileri bana hatırlatması içimi tuhaf bir mutlulukla kaplamıştı.

"Tamam." Dedi ve güldü. "Hani bir köpek vardı sürekli bizim evin önüne geliyordu. O köpeğe ayakkabı fırlattığımda beni kovalayıp kaybolmuştun."

"Kaybolmuştuk." Dedim ve onu dinlemeye devam ettim.

"Ha işte ozamandan beri karınca bile incitemem."dedi ve birlikte gülmeye başladık.

"Sıra sende." Dedi ve yürürken bir kafeye girdik.

"İtirafta bulunsam."

"Daha iyi. Başla."

"Peki... Dedem seni ve beni tanıştırdığında aslında seninle oynamayı çok istiyordum ama senin soğuk tavırların yüzünden sana pek ısınamamıştım ama senin başına birşey gelmesinden falan çok korkuyordum."

"Yani.." dedi ve sırıtarak bana baktı.

"Söylettirme Atakan."

"Neyi?"

"Atakan." dedim imalı ses tonumla.

"Hadi asıl itiraf o bölümde ,Mina?"

"Tamam. Sana değer veriyorum işte."

Atakan'ın telefonu çaldı ve bende oyalanmak için masanın üzerinden telefonumu aldım ve saate baktım. Neredeyse iki saat olmuştu ve ben ne ara geçtiğini bile bilmiyordum.

Atakan telefonu kapatıp. Bana baktı ve "Benim acilen gitmem gerekiyor. Sen eve git." Dedi.

"Yolu bilmiyorum ,Atakan. Ayrıca bir sorun mu var?"

"Hayır. Seni taksiye bindiririm." Dedi ve çıkışta bir taksi durdurdu.

"Seni seviyorum." Dedi ve birden ağzımdan dökülen kelimelere ben bile inanamadım.

"Seni seviyorum deme."

"Neden?"

"Çünkü benden sonra başkalarına söyleyeceğin her seni seviyorum bana söylediğin kadarıyla beni parçalayacak."

...