Sharing a secret - Remus lupin [Nederlands]

Hoofdstuk 10

'Nu is het mooi geweest, wat is er met jullie aan de hand' Vroeg Selena lichtelijk geïrriteerd, de jongen keken geschokt door haar uitbarsting en keken elkaar hulpzoekend aan, maar geen van hem gaf antwoord.

'Waarom doen jullie zo raar?' vroeg ze nog geïrriteerder dan de eerst keer, de jongen leken verbijsterd door de uitbarsting van het kleine Spaanse meisje en James schraapte zijn keel 'We zijn gewoon erg moe door Peter zijn gesnurk' antwoordde hij, Selena was niet blij met de leugen, maar kon hier niks over zeggen aangezien zij ook dingen achterhield.

Remus was lang blij dat James met een excuus kwam, maar hij voelde zich rot door het liegen en Selena haar sceptische blik liet hem zich ook niet beter voelen, maar ze schudde het van zich af opende haar boek en zei verder niks.

'Zijn jullie klaar voor verzorging van fabeldieren?' vroeg James toen hun tussenuur voorbij was, 'Ja, ik heb zo naar deze les uitgekeken!' riep Selena blij uit terwijl ze in haar handen klapte en de jongens keken haar vragend aan 'Ik houd gewoon erg veel van magische wezens' zei Selena enigszins beschaamd en James en Sirius stootten Remus plaagden aan.

Samen liepen ze naar de rand van het bos waar de professor al stond te wachten. 'Goede middag klas. Welkom terug! De aankomende weken gaan we Porlocks bestuderen. Dit zal lastig gaan worden, Porlocks zijn geen sociale wezens en verstoppen zich zodra mensen in het zicht komen' Vertelde de leraar.

De klas volgde de professor en liepen en veld in met erg hoog gras, Selena liep een beetje treuzelend achteraan op zoek naar Porlocks, iets wat geen makkelijke taak was aangezien het gras net zo hoog was als zij zelf, maar de wezentjes hadden haar eerder gevonden.
Remus keek achter zich en zal Selena staan omringt door Porlocks, Remus was ook niet de enige die het zag 'In al mijn jaren van lesgeven heb ik dit nog nooit gezien' hoorde hij de professor naast hem fluisteren.

Het moment dat Remus en de professor een paar stappen dichterbij wilden zetten haastten de Purlocks zich weg, allemaal op 1 na. De allerkleinste Purlock verstopte zich onder Selena haar mantel, Selena keek op en zag twee mensen haar vol ongeloof aankijken, ze probeerde zo onschuldig mogelijk te glimlachen.

Ze tilde de kleine Purlock op en wiegde deze kort in haar armen, het wezentje begon te knorre en de professor schudde haar hoofd 'onmogelijk' mompelde ze, Selena zette het diertje neer en het rende terug naar de andere.

'juffrouw Ochoa, een momentje alsjeblieft' zei de lerares en Selena liep naar hen toe 'Wat gebeurde hier nu net?' vroeg de lerares het meisje, 'Nou eh- ze omcirkelde mij een soort van en ik wilde niet onbeleefd zijn en ze wegsturen en eh-' mompelde Selena ongemakkelijk.
'Wegsturen?' vroeg de professor die met de seconde meer in de war raakte, 'Eh nou, misschien kan professor Dumbledore de situatie iets beter uitleggen' antwoordde Selena en de professor stemde daar mee in.

'Dus wat gebeurde er net?' vroeg Remus aan Selena terwijl ze weer richting het kasteel liepen 'Weet je nog dat ik zei dat ik van magische wezens houd? Dat is eigenlijk ook altijd een wederzijds iets geweest' antwoordde Selena net voordat de andere jongens zich bij hen voegden.

Ze liepen met zijn alle richting transfiguratie en na de les gaf professor McGonagall Selena een brief waarin stond dat ze naar het schoolhoofd toe moest en het wachtwoord voor zijn toren. 'Wat heb je gedaan Lena? Het is pas de tweede ledag en je wordt nu al bij het schoolhoofd geroepen' grapte Sirius, 'Misschien wilt hij wel weten hoe ik het vol houd met jullie hele dagen om me heen, Ik bedoel McGonagall leek ook niet te geloven dat het vrijwillig was' plaagde ze hem 'Wil je dat ik met je meeloop naar Dumbledore zijn kantoor?' bood Remus aan, 'Nee dankje Rem, ik ben er al eerder geweest. Gaan jullie maar alvast middageten, ik zie jullie wel in de grote zaal' antwoorde ze voordat ze wegliep en de andere begonnen te lachen 'een beetje te gretig Moony' lachte James en Remus keek hem boos aan.