Seungmin...
Gözlerimi araladığımda hava karanlıktı. Büyük ihtimalle öğle saatinde uyuduğum için gece geç saatte kalkmıştım. Komidinin üstündeki telefonu elime aldım. Saat gece 02:30'du. Gözlerimi ovuşturarak yatakta oturur pozisyona geldim. Etrafa bakındım. Odanın köşesinde duran gitarıma çarptı gözüm. Gitar çalmayı özledim. Sabah insanlar uyanınca çalmak istiyordum kesinlikle. Yatağımdan kalkıp odadaki minik balkona geçtim. Gece hava daha bir serin oluyordu. Bu yüzden hırkamı üstüme aldım. Yağmur yağdığı için yerler ıslaktı. Ay parlıyordu.
Etrafı incelerken gözüm yan balkondaki silüete takıldı. Bu boş olan odada kalan hasta olmalıydı. Yüzünü tam göremesem de bakışlarını üstümde hissettim. Kafamı hafifçe eğerek selam verdim. El salladım. Biraz utangaç olmalıydı ki sadece kafasını utangaçca eğmek ile yetindi. Selam verdikten sonra önüne döndü. Ben de bakışlarımla onu rahatsız etmemek için önüme döndüm. Tabii arada bakışlarım ona kayıyordu. Insanlarla iletişime geçmekte zorluk çekiyordu anlaşılan. Hastaneye ilk geldiğimde ben de öyleydim. Kimse ile konuşamazdım. Fakat Bayan Song beni gittikçe açtı. Hâlâ çok fazla diğerleri ile iletişim kurmasam bile en azından doğru düzgün 2-3 cümle kurabiliyordum.
Sol tarafıma dönüp tam da adını soracakken balkonda olmadığını farkettim. Içeri geçmişti..'Bir dahakine artık' diyerek kendimi avuttum ve ben de içeri geçtim.
Hafif uyku bastırmıştı. Yatağıma geçtim ve yorganımın altına girerek cenin pozisyonuna geçtim. Yarını heyecanla bekliyordum. O çocukla tanışmak istiyordum.
-
Bölüm sonu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
promise | hyunmin
Fanfiction"Bana söz vermiştin Seungmin-ah, iyileşeceğimize dair söz vermiştin" Hyunjin ve Seungmin aynı hastalığa yakalanmış 2 gençti. Bir gün hastanede yolları kesişti. Zamanla arkadaş hatta daha ötesi bile oldular. Seungmin, Hyunjin'e sürekli "iyileşeceğiz"...
