promise | hyunmin

1.0

Gözlerini açtı siyah uzun saçlı genç. Yanında duygular beslediği çocuğu göremeyince endişelendi. Başını kaldırdı. Odasında değildi. Yavaşça yataktan kalktı. Kalktığı anda başı döndü ve geri yatağa oturdu. Kalbi hızla çarpıyordu. Bu da canını acıtıyordu. Elini kalbinin üstüne koydu. Neredeyse acıdan ağlayacaktı. Kapının açılmasıyla o tarafa döndü. İçeri gözleri şişmiş Seungmin girdi. Hyunjin'i o şekilde görünce endişelendi ve yanına gitti.

"İyi misin Hyunjin?Bayan Ash'i çağırayım mı?"

Hyunjin olumsuz anlamda kafasını salladı.

"İyiyim ben Seungmin. Gerek yok."

Elini kalbinden çekip Seung'ın elini tuttu.

"Neredeydin?Beni çok endişelendirdin. Bir şey oldu zannettim"

Burukça gülümsedi.

"Bayan Song'un cenazesindeydim"

"Beni niye uyandırmadın??"

"Sakin ol. Zaten sadece kapıya kadar görebildim..gerisine izin vermediler"

Hyunjin oturduğu yerden Seungmin'in beline(olmayan) doladı ellerini ve kendine çekip yanağını Seung'ın karnına dayadı.

"Ne yapıyorsun Hyunjin?"

Kıkırdayarak sordu.

"Burası rahat"

Seungmin gülümseyerek Hyunjin'in saçlarını okşadı. İkisinin de kalbi olduğundan hızlı çarpıyordu. Hyunjin kafasını kaldırdı ve Seungmin'in gözlerine baktı.

"Sana bir şey söylemeliyim"

"Ne söyleyeceksin?"

"Ben.."

"Sen?"

Hyunjin kızararak boğazını temizledi.

"Evet Hyunjin?devamı?sen?ne?"

Hyunjin'in heyecandan elleri terlemişti.

"Şey..ben..senden.."

"Eveet?"

"Ben sana.."

Seungmin, Hyunjin'in yanaklarından tutup konuştu.

"Söyleyecek misin artık?"

"Ben senden..hoşlanıyorum"

Hyunjin sessizce yutkundu. Kalbi her an çıkacak gibiydi. Seungmin hiçbir tepki vermiyor sadece Hyunjin'in yanaklarını tutup ona bakıyordu.

"Ne?"

Sonunda bir tepki verdiğinde Hyunjin derin bir nefes aldı.

"Ben senden hoşlanıyorum dedim"

Seungmin Hyunjin'in yanaklarından ellerini çekince Hyunjin kafasını öne eğdi.

"Hyunjin..bana bak"

Kafasını tekrar Seungmin'in gözlerine çevirdi.

"Bunu ne zamandır söylemeyi düşünüyordun?"

"Aslında ilk başta duygularımdan emin olmak istedim çünkü senin duygularınla oynamak istemezdim. Seni ilk gördüğümde sanki midemde filler tepiniyor gibi oluyordu. İlk başta anlayamadım sana karşı olan hislerimi ama sonradan yakınlaşınca tamamen emin oldum. Seni seviyorum Kim Seungmin.."

Seungmin, Hyunjin'in yanaklarından tekrar tuttu. Bu sefer kendine çekti. Hyunjin'in dolgun dudakları Seungmin'in pembe dudaklarının üstündeydi. Hyunjin Seungmin'in belinde olan ellerini sıkılaştırdı. İyice kendine yapıştırdı. Seungmin gülümseyerek dudaklarını Hyunjin'inkilerden ayırdı.

"Ben de seni seviyorum Hwang Hyunjin"

Her şey iyi ilerlerken Hyunjin'in aklına bir anda hastalıkları gelir.

"Seungmin..ya iyileşemezsek?"

"İyileşeceğiz Hyunjin. İkimize de inanıyorum"

"İyileşeceksin Hyunjin. Sana inanıyorum"

~

İkisi de sabahtan akşama kadar sürekli birbirlerinden bahsettiler ve daha da yakın oldular. Zamanın nasıl geçtiğini bilemediler.

"Saat çoktan 11 olmuş bile."

"Zaman çok hızlı geçti"

"Ama çok güzeldi"

Hyunjin Seungmin'in elini tutarak konuştu. Eline bir öpücük kondurdu.

"Bugün de yanımda yatsan olmaz mı?"

"Eğer bugün de senin yanında yatarsam Bayan Ash ikimizi de doğrayabilir.."

Seungmin dudaklarını büzdü. Erkek arkadaşı ile ömrünün sonuna kadar aynı odada kalmak ve ondan hiç ayrılmamak istiyordu. Çok da zamanı yoktu. Sabah Bay Kim ile konuşurken araya hastalığını da sokmuştu. Bay Kim bu aralar çok dikkatli olmasını ve kendini yormamasını istemişti. Hastalığı yeterince ilerlemişti zaten.

Hyunjin Seungmin'in alnından son kez öptü ve sarıldı. Sonrasında odasına çekildi. Seungmin ise derin bir iç çekerek yatağına yattı. Sabaha uyanabilmesi için dua etti ve gözlerini kapattı.

-
Bölüm sonu<3

Diğer bölüm final olduğu için az çok her şeyi tahmin edebiliyorsunuzdur diye düşünüyorum:"
Sınavlarım başlamadan bütün kurgulara final vermek istiyorum:'( sınavlardan sonra da yepyeni kurgularla karşınıza geleceğim<3