My Love Is My War

BELİRSİZ

Resimdeki Eva.Biliyorum siyah gözlü demiştim ama bu kız daha sempatik geldi. Çok araştırdım açıkcası. Umarım özürlerimi kabul edersiniz. Şarkı: -Fergie- L.A.Love-

     Lunapark macerasından sonra bir haftadan fazla zaman geçmişti ama günlük konuşmalardan başka hiç bir şey konuşmamıştık Kevin ile. Buradan ayrılma durumumu kimseye soylememiştim. Ne Eva'ya ne de Tex'e ya da ona. Bu kasabadan ayrılma olasılığı gerçekten can acıtıcıydı. Burda ki herşey beni buraya bağlarken ordaki, Washington'daki hiçbirşeyi istemiyordum. Sanki orda hiç hayatım olmamış gibiydi. Orada burdaki kadar mutlu olmamıştım. Orda yaşamayı kesinlikle istemiyordum. Ailemin katı kuralları yüzünden değil. Orada gerçek arkadaşlarım yoktu. Hiç arkadaşım olmamış gibi hissediyordum. Burdaki gibi arkadaşlıklar gibi daha önce hiç böylesini kurmamıştım eğlenceli , koruyucu ve komikti. Herşey guzeldi ama gerçekte yanımda durması gereken biri yoktu. Önceki hayatımda ki hiçbir sevgilime hissetmediğim hisleri hissettiğim çocukla monoton geçen günlerde sadece merhabalaşıyorduk. Açıkçası -nedense- canım yansa da böylece burda kalıyordum. Burda kalmamın tek nedeni Jenifer'ın bizi yanyana görmemiş olmasıydı. Böyle bir şey yaptığımız an eli telefona giderdi o kesin. Aslında Marry teyzem hiç beklenmedik bir şekilde normalden daha fazla-ona- kızmış olsada bunu kesinlikle yapardı. İlginç olan bu davranışı yüzünden ceza almış olmasıydı ama bunu pek takmıyordum çünkü benim kafam bu kadar karmaşayı bir arada yürütemeyecek kadar doluydu.

Kevin'la konuşmama daha doğrusu ondan uzak durma olayı çok basit olmuştu. Onun bu aralar işi çok gibi gözüküyordu; bir takım kaptanıydı okulla ilgili spor işlerinden o sorumluymuş duyduğum kadarıyla. Araya derslerde girince açıkçası koridorda karşılaşsak eğer, beni fark ettiyse tabi sadece gülümseyerek selamlaşıyoruz. Aslında yoğun olmasından daha fazlası vardı onun... nasıl desem kafası ya da duyguları çok karışık gibiydi bana her baktığında nedense bunu gözlerinde görüyordum. Önce ki kararlılığı yerini başka bir şeye bırakmıştı. Bu sorunu normalde belki birlikte çözebilirdik ama hiç normal olmadığımdan ve ondan uzak durmam gerektiğinden- bu sorun ne kadar canımı yaksada- hiçbir şeyiyle ilgilenmiyormuş gibi gözükmek zorundaydım. Ama futbol maçlarına kesinlikle gidecektim çünkü bir bahanem olan dostum Tex vardı. O yüzden şanslıydım en azından bu konuda.

Sabahın körüydü ama ben bu aralar çok yaptığım bir şeyi sinir küpümü arkadaki özel mekanıma taşıyordum. Okulda ikinci haftam bitmişti Cumartesi Pazarımı geçirmek isteyebileceğim hiç bir yer olmadığından ve canım yeterince yandığı bu sıralarda tek yapmak istediğimin bu olduğuna karar vermiştim. Can dostum Sinir Küpümü asarak kulaklığımı kulağımı geçirdim. Çok sesli müzik dinliyordumm Annem burda olsaydı kesinlikle kulaklıkları aldığı gibi hoooop çöp kutusu olurdu. İki üç yumruk birden vurdum. Hızlı ama güçsüz yumruklar. Isınmak için yerimde zıpıyordum. Bir tekme savurdum bana doğru gelen kum torbamı dertlerim olarak hayal edince daha çok havaya giriyordum. Evet geliyordu işte Jenifer bir yumruk atınca geriye gitti. Görüşürüz. En büyük problemlerimden biri. Keşke belalarda böyle çabuk ve az sancı çektirerek gitselerdi. En azından rahat etmenin tadını kısa zamanda alırdım. Kendi kendime itiraz edip duracağına sorunlarına çözüm bul dedim.

Yarım saati aşkın kum torbamla vakit geçirmiştim ama tam olarak ne acıkmıştım ne de yorulmuştum vurmaya devam ettim. Daha hızlı ve sert vurmaya çalışıyordum. Tam tekme attığım bir sırada tahta kapı açıldı ve ışık içeriye akın etti. Normalde gıcırdardı ama kulağımdaki müzik çalar bunu gayet iyi engelliyordu. Kum torbamı elimle durdurarak gelen kişinin kim olduğuna baktım. Hiç sevmiyeceğim biri kapıda elinde dondurmayla bana gıcık kendini beyenmiş gülümsemesiyle bakıyordu. Pekala artık burada da mı huzur yoktu. Bu ev sırf onun yüzünden iğrenç gözükmeye başlamıştı. Onun suratını gördüğüme pişman olarak kulaklığımın iyiki kulağımda olduğunu düşünerek sinir küpüme geri döndüm iki üç yumruk attım ve bir tekme bu Jenifer'aydı. Beni izlediği kesindi beni rahatsız etmeye çalışıyordu ve başarılı oluyorduda Onun eleştirel gözlerinin önünde bir şey yapmak o kadar zordu ki anlatamam. Kum torbasını durdurarak kulaklığımı çıkardım ve pes eder bir yüz ifademi dondurmasını yiyerek zafer kazanmış edasıyla bana bakan Jenifer'a çevirdim: