Vazgeçme 7.Bölüm

331 16 8
                                    

VAZGEÇME 7.BÖLÜM

Sol yanımın sızısı;

Son bir şans daha sana,

Yüreğim ellerinde...

İyi okumalar :)

 

“Bora mı? Gene mi? Lanet olası herif!!”

Olabilecek en kötü zamanda, olabilecek en gereksiz adam…

Telefonun diğer tarafı konuşmaya başlamıştı başlamasına ama genç kız Emir’in alt üst olan yüzü gözlerinin önündeyken onu anlamakta güçlük çekiyordu, çareyi bakışlarını ondan kaçırmakta buldu…

“Özür dilerim bu saatte seni rahatsız ediyorum ama ben şirketteyim İngiltere’ye gönderilecek numuneleri hazırlatıyorum kumaşlarla ilgili özellik bilgileri senin bilgisayarında sanırım, kargo şirketi bir saate kadar paketleri almaya gelecek ama o bilgileri eklemeden gönderemem.”

Yapması gereken ortadaydı,

“Anlıyorum, hemen geliyorum.”

Telefonu kapattığı gibi ayağa kalkıp genç adama dönerek,

“Kusura bakma ama benim gitmem gerekiyor. İşle ilgili halletmem gereken bir şey var.”

Emir’in içini kemiren kuşkular yine onu esir almıştı… Sahte bir umursamazlıkla,

“Rica ederim tabi ki iş her şeyden önce gelir de ben yönetim bölümünüzün de vardiyalı çalıştığınızı bilmiyordum doğrusu.”

Bu alaycı cümleye tek kaşını kaldırarak karşılık verirken,

“Bu özel bir durum bir iki saat içinde yola çıkması gereken mallar var.”

Genç adamın yakışıklı yüzü sinirle kararmıştı ama bir önceki gece yaptığı pervasızlığı tekrarlamaya niyeti yoktu, nezaketini korumaya çalışarak,

“Seni bırakayım o zaman.”

“Hiç gerek yok siz keyfinize bakın, işimin uzun süreceğini sanmam size katılmak için tekrar dönerim.”

Yarım kalan konuşmalarını bitirebileceklerini umarak,

“Olmaz mı?”

Uzaktan onları izleyen ikiliyse Derin’in masadan kalktığını görüp yanına gelinde Aycan merakla,

“Nereye gidiyorsun?”

Genç kız gözlerini devirip,

“Seninle sonra konuşacağız sevgili arkadaşım, kenara görülmesi gereken bir hesabımız olduğu notunu alarak şimdilik gidiyorum, Bora aradı bilgisayarımda ki bazı bilgilere ihtiyacı varmış… Ama uzun sürmez, tahmin ediyorum bir saat içinde dönmüş olurum.”

“Tam zamanını bulmuş.”

Derin omzunu silkerek,

“Ne yapabilirim iş.”

Aycan telaşlı bir şekilde dış kapıya doğru giden arkadaşının arkasından bakarken durumun çokta kötü olmadığını umut ediyordu… Sorun çözülmemiş olabilirdi ama belli ki olumlu yönde ilerleme sağlanmıştı ki Derin geri gelme hesapları yapıyordu…

Şimdi ellerinde bilgi alabilecekleri bir kişi kalmıştı Emir…

Suat yanına oturduğu arkadaşının omzuna kolunu koyarak,

VazgeçmeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin