Vazgeçme

Vazgeçme 9.Bölüm

VAZGEÇME 9.BÖLÜM

Emir başını ellerinin arasına almış dirsekleri masanın üzerinde dururken saçlarını elleriyle arkaya atarak doğruldu…

“Suat ben anlamam bu .......ler tekzip yazısını yayımlayacaklar o kadar.”

“Tamam, halledeceğim dedim biraz sabret.”

“Artık sabredecek halim kalmadı, Derin bir haftadır ne telefonlarımı açıyor ne de karşıma çıkıyor resmen benden köşe bucak kaçıyor”

“Aycan zaten olanları anlatmış sence gazetede çıkacak yazılar ondan daha mı etkili olacak?”

Genç adam sinirlenerek ayağa kalkıp arkadaşının oturduğu koltuğa ellerini dayadı…

“İsterse inansın! Ben kendimi temize çıkarayım da... Allah vere de o kadında bir daha karşıma çıkmasın onu da fena yapacağım.”

*****************

“Boş laf bunlar, yayımlatsa ne olacak? Doğru söylüyor olabilirler ama bu onun mazisindekileri silmez ki, kim bilir bu kadın gibi kaç tane daha var?! Biliyorsun bir tanesini de bizim baloda karşıma dikilmişti.”

“İyi de olan olmuş biten bitmiş, geçmişi nasıl değiştirebilir ki?”

“Evet, o geçmişini değiştiremez ama ben de geleceğimi onun yüzünden karanlıklara gömemem... Düşünsene ilerde daha ciddi bir şeyler olsa ve gene böyle bir şeyle karşılaşsam halim ne olur? Benim için önce gururum gelir.”

“Aşkta gurur olmaz, hele daha önce yaşanmış şeyler için hiç.”

“O kişiye göre değişir, böyle bir risk almaktansa onun gibi biriyle ilişkiye girmem olur biter.”

“Sana inanamıyorum, bu nasıl sevmek anlamadım.”

“Ben sevdiğimi söylediğimi hiç hatırlamıyorum.”

Aycan bu cümlenin üzerine sadece imalı bir şekilde bakmakla yetindi…

**************

Bir haftadan fazladır kabus gibi günler geçirdiği yetmezmiş gibi o gün ki toplantı iyiden iyiye gerilmesine neden olmuşken, sabah evden çıktığından beri yakasını bırakmayan aksiliklerse her şeye tuz biber olmuştu… Erkenden şirkette olmayı planlarken yolu üzerinde ki trafik kazası yüzünden neredeyse toplantıya yetişemeyecekti… Burada olmamak daha iyiydi belki ama ondan uzak durması başkaydı kaçtığını düşündürmesi başka… O günden sonra onunla karşılaşmamaya özen göstermiş, bahaneler bulup telefonlarına çıkmamıştı zaten ne var ki bugün burada olmamak kaçmaktan başka bir anlama gelmezdi ki, bunu ne ona ne de bir başkasına söyletmeye niyeti yoktu…

Arabasını garaja henüz park etmişti ki park yerine giren aracı görünce eli ayağı birbirine karıştı… Bir an önce oradan ayrılmalıydı… Telaşla arabadan çıkıp anahtarın kapatma tuşuna basarken lanet olası anahtar elinden düşüp yere çarparak arabanın altına düştü…

“Bir bu eksikti!”

Topuklu ayakkabılarının üzerinde yere çömelirken belki bu sayede Emir’in onu görmeden garajdan çıkabileceğini umut ediyordu…

“Ne o benden mi saklanıyorsun?”

Çömeldiği yerden arabanın altını görmeye çalışırken duyduğu sesle irkilince başını arabaya çarptı…

“Aaah!”

Neyse ki kol mesafesine düşmüştü anahtar, onu alarak doğrulmaya çalışırken Emir kolundan tutup kalmasına yardımcı oldu…