Vazgeçme 1. Bölüm

1.2K 23 25
                                    

Kimi sevgileri yaşamak için doğduğunuzu bilerek girersiniz o birlikteliğin içine ve öyle de olur… Bir ömür boyu sürmese de huzur içinde yaşarsınız o duyguyu…

Kimilerinde ise kaçmak istediğiniz, yanınızda olması fikrinin dahi mantığınıza aykırı düştüğü insanlara karşı duyarsınız dünyanın o en güzel duygusunu…

İşte o zaman adı; AŞK olur…

 

VAZGEÇME

 

Biraz önce çıktığı odanın kapısına ters ters bakarken çenesini sıkmış içinden hiçte kendine yakışmayacak küfürler savuruyordu… Az sonra masasında oturan kadını fark edince yüzüne sahte bir gülümseme yerleştirip,

“İyi günler Meral hanım.”

Asansöre doğru ilerlerken hala aklında son bir saattir yaşadıkları vardı;

“Teminatlar yeterli değilmiş gibi görünüyor.”

Yarım saattir ne anlatıyordu acaba? Bu adamın aklı neredeydi? Bunu işi yokuşa sokmak için özellikle yaptığını düşünmeye başlamıştı artık…

Dirseklerini masaya dayayıp parmaklarını birbirine kenetlediği ellerini ağzına dayarken çenesini tutabilmek için ciddi şekilde destek veriyordu elleriyle. Derin bir nefes verip yutkunduktan sonra,

“Sanırım anlatamadım, yeni gelecek makinalar da teminata dahil edilince sorun kalmayacak.”

Adam çarpık bir gülümsemeyle,

“Doğmamış çocuğu kurtarıcı yapıyoruz yani öyle mi?”

Daha fazla dayanamayıp sesini yükselterek,

“Derdiniz işi bozmaksa açık açık söylemeniz yeterli, kedi fare oyunu oynayamayacak kadar yoğunum çünkü.”

“Sinirlenmeyin canım, yalnız şunu bilin ki bu anlaşma profesyonellikten çok uzak”

Genç kız omzunu silkerek,

“Dediğim gibi işi bozacaksanız siz bilirsiniz, ana hatları babanızla hazırlamıştık biliyorsunuz, itirazınızı kendisine bildirirseniz.” Derken ayağa kalkarak,

“Şimdi izninizle, son kararınızı iletirsiniz.”

******************************************

Nisan ayının ortası gelmişti gelmesine ama havanın bundan haberi yok gibiydi… Kim bilir belki de hava onun ruh halinden etkileniyordu… Şirketin garajına sert bir hareketle girip arabasını park etmesinin ardından açtığı kapıdan hırsla inerek aynı hırsla kapıyı kapatıp topuklu ayakkabılarının üzerinde salınarak asansöre doğru ilerlerken aslında ayakları onu geri geri götürmek istiyordu…

Asansör yönetim katında durup kapı açıldığında karşısında ki adama az önce aynadan izlediği memnuniyetsiz aksini göstermemek için yüzüne sahte kocaman bir gülümseme yerleştirip,

“Tünaydın babacığım.”

O hayatta üzmek isteyeceği en son insandı ve biliyordu ki onu mutsuz görmek babasını üzecekti…

“Tünaydın kızım.”

Genç kızın yüzünde dolaşan bakışları onu analiz eder gibiydi…

“Görüşmene kadar evde kalacağını sanıyordum neden buradasın, bir sorun mu var?”

“Yoo! Görüşmeden önce almam gereken evraklar var onun için önce şirkete geldim.”

VazgeçmeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin