/yandere!\ Dr. Smiley x Reader (Vazgeçtim Devam Ediyor)

.

Gelen bildirim sesini duyunca sakince piyanonun başından kalktın. Mesajın kimden geldiğini az çok tahmin ederek telefonuna baktın. Evet, doğru tahmin etmiştin. Bu mesajı en iyi arkadaşın mia atmıştı. Açıkçası attığı mesaja pek şaşırmamıştın.

《Mia》
Yine mi ders çalışıyorsun? Yetti be! Gel dışarı çıkalım. Çok sıkıldım.

《S/A》
Hayır. Ders çalışmıyorum. Piyano çalıyorum.

İzin verirsen

《Mia》
... hayır! Vermiyorum. Dışarı çıkacağız!

《S/A》
Ama haftaya sınavlar başlıyor ve biliyorsun ki piyano çalmak tüm stresimi üzerimden atmama yardım ediyor.

《Mia》
....

                                           {Gelen arama: Mia}
                                          (Arama kabul edildi)

Mia:
Dışarı çıkıyoruz yoksa evini basarım

S/A:
Hadi ama Mia! Bari sınav haftasında olmasın.

Mia:
Hayır. Çıkıyoruz.

S/A:
Ama-

Mia:
Sana on beş dakika veriyorum hazır olmazsan seni parçalamaya geliyorum.

S/A:
Ama Mia-

Mia:
Ama demek yok! Yoksa seni pataklarım! Neyse, seni durakta bekliyor olacağım.

S/A:
*iç çekiş* tamam.

Mia:
Aferim. Şimdi, hazırlan! Tamam mı? Tamam. O zaman hadi durakta görüşürüz!

                                    {Arama sonlandırıldı}

Telefona bakıp gülümsedin ve hazırlanmaya başladın. Ortaokuldan beri böyledi kendisi. Yine de edinebileceğin en iyi arkadaştı kendisi. Hemen hazırlandın ve dışarı çıktın.

Hazırlanman biraz uzun sürmüştü, bu yüzden yapabildiğin kadar hızlı yürüyordun. En sonunda durağa ulaşmayı başardın. Evet, Mia seni bekliyordu. Ve oldukça kızgın görünüyordu. Sende korka korka onun omzuna dokundun. Mia hızla sana döndü. Yaklaşık üç saniyenin ardından yakana yapıştı ve sallamaya başladı.

Mia:
Çok geç kaldın! Bir an gelmeyeceksin zannettim!

Sen sadece kahkaha atıyordun. En sonunda sakinleşti ve seni sallamayı bıraktı. Biraz nefeslendiniz. Daha sonra ona dönüp sordun.

S/A:
Nereye gideceğiz peki?

Mia:
Sence?

S/A:
Hmm... yine mi aynı kafeye?

Mia:
Wow! Nasılsın bildin?!

S/A:
...Sihir.

Mia:
Yav he he. Neyse. Hadi gidelim!

Hemen elinden tutup seni sürüklemeye başlamıştı bile.

S/A:
Sakin ol! Düşeceğim!

Ama duracak gibi değildi. Zar zor bile olsa en sonunda kafeye ulaşmak başarmıştınız. Hemen bir masa kapıp konuşmaya başladınız.

                                  ^Zaman atlama^

Yaklaşık bir buçuk saattir Mia ile kobuşmuştunuz. Yeterince eğlenceli bir konuşmaydı. Hiç bitsin istemediniz. Ama vakit çok geçti ve eve gitmeniz gerekti. Her ne kadar yanlız yaşasanız bile havanın fazla kararmasını istemiyordunuz.

Mia, sizi eve bırakmak istedi ama siz onu reddettiniz. Evleriniz uzaktı ve şu aralar onu pek zor duruma düşürmek istemiyordun. Çünkü bu civarlarda bir katilin gelindiği dilden dile dolaşıp duruyordu. Haliyle bilmemek imkansızdı.

Saat on biri çeyrek geçe ikiniz de kendi evlerinizin yolunu tutmuştunuz. Hızlı ve dikkatli adımlarla korka korka evine doğru yürüyordun ki duyduğun havlamalar sizin korkudan bembeyaz olmanıza sebep olmuştu. Yavaş bir şekilde arkana baktın. Evet. Korkmakta kesinlikle haklıydınız. Karşınızda dev gibi üç köpek vardı.

Daha kolay açıklamak gerekirse mahallenin kuduz aşısı olmayan köpekleri.

Ve görünüşe göre saldırıya hazırlanıyorlar.

Orada hızlıca kaçman gerekti ama senin korkudan yapabildiğin tek şey yavaşça geriye çekilmekti. Sen geri çekildikçe onlar daha çok yaklaşıyordu. En sonunda bir taşa takılıp düştün ve köpeklerden biri senin üzerine atladı. Bir diğeri senin kolunu ısırdı. Sona kalan ise aşırı yüksek sesle havlamaya başladı.

Sen sadece acı ile çığlık atıyordun. Hiçbir şey yapamıyorsun. Köpekler durmadan seni ısırıyor ve ya sürüklüyordu. Kaçamazdınız. Yardım da isteyemezdiniz. Gecenin on bir buçuğunda kim ne yapsın.

Bir süre sonra köpekler seni fakat bıraktı. Sebebini bilmiyordun. Ama bunun bir insan tarafından olduğuna emindin. Çünkü o gece bakılmadan önce gördüğün son şey bir insan siluetiydi

                                    ^^Uzun zaman atlama^^

Uyandığında kendi yatağındaydın. Dün olanları hatırlıyordun. Bayılana kadar olanları en azından. Vücuduna baktığın zaman bir sürü sargı bezi olduğunu gördün. Üzerleri hafif kanlıydı. Ayrıca sarılı olan yerler ağrıyordu. Yüksek ihtimalle köpeklerin ısırdığı yerlerdi. Ama anlamadığın bir kaç şey vardı.

Kim yaptı bunları? O insan silueti mi? O yaptıysa kimdi?

O sırada masanda duran küçük kanlı kağıt parçasını fark ettin. Onu alıp içini açtın. Bu bir nottu ve yüksek ihtimalle seni tedavi eden kişi bırakmıştı. Notta şöyle yazıyordu

"Umarım kendini daha iyi hissedersin S/A. Gereken müdahaleyi ben uyguladım. Ama ağrıların geçmezse tekrar doktora görünmende fayda var."

                                                                    -Anonim

Kafandaki sorular gittikçe artıyordu. Kimdi bu anonim? Adını nereden biliyordu? Yoksa bir ajan falan mı kendisi?

Bunları düşünmeden önce telefondan Mia ya mesaj attın.

《S/A》
Hey Mia, bir kaç gün dışarıya çıkamayacağım. Dün gece eve dönerken üç köpek bana saldırdı ve şu an ayağa bile zor kalkıyorum.

《Mia》
Sana demiştim seninle geleyim diye! Ugh neyse. Bekle beni. Ziyarete geliyorum.

Gelen mesaja bakıp gülümsedin ve geri yattın.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Pek içime sinmedi ama hadi bakalım

Muhtemelen bu kitaba ayda yılda bir yb gelecek.

Mrs_Ananas_Suyu mutlu musun? Nasıl olmuş? Tutar mı?