/yandere!\ Dr. Smiley x Reader (Vazgeçtim Devam Ediyor)

ses

Çok geçmeden Mia kapını çalmıştı. Girmesine izin verir vermez kapına 300 tank gücüyle daldı. Elinde bir kaç dolu poşet vardı. Zar zor oturur pozisyona geldin. O hemen poşetleri bir kenara bırakıp sana hafif ama hızlıca sarıldı.

Mia:
SANA DEMİŞTİM BİRLİKTE GİTMELİYİZ DİYE!

S/A:
T-tamam Mia... sakin ol...

Mia:
AMA SEN OLMAZSAN BEN YANLIZ KALACAĞIM!

Mia haklıydı. Sen onun uzun süredir tek "aile" bireyiydin. Annesi, alkolik babası tarafından katledilmişti. Babası da çok olmadan elektrik kazası sebebi ile ölmüştü. Okulda ise fazla konuştuğu, inatçı olduğu, dağınık olmasından ve durmadan  duygusal davrandığından dışlanıyordu. Onu ortaokul 1 iken ilk defa dolapların köşesinde ağlarken görmüştün. Daha sonra o her ne kadar itiraz etse bile evinde yaşadıklarını anlattı. Sen de onun yardıma ihtiyacı olduğunu düşünüp arkadaşı olmasını istemiştin.

S/A:
Sakinleş Mia. Sadece köpek saldırısı. Çok acil bir durum değil.

Mia:Acil bir durum değil mi? Üç aşısız köpek seni ısırdı, bunun neresi acil değil?!

S/A:
... en azından kurtuldum. Değil mi?

Mia:
Ya kurtulamasaydın?!

S/A:
Aslında kurtulamayacaktım... o kurtardı beni.

Mia seni bıraktı ve karşında duran sandalyeye oturdu

Mia:
Ne? Kim?

S/A:
O...

Mia:
O kim? Kim o? O kişisi Kim?

S/A:
Bilmiyorum... köpekler uzun bir süre ısırıp sürükledikten sonra kaçmaya başladılar.

Mia:
Eee? Sonra

Mia seni heyecan ve dikkatle dinliyordu.

S/A:
Bayıldım. Ama bakılmadan önce gördüğüm son şey bir insan siluetiydi.

Mia:
O getirmiş olmalı.. Ona bir can borçluyum.

S/A:
Bilmiyorum... uyandığımda her tarafım sarılıydı ve masamda küçük, kanlı bir not vardı.

Mia:
Ne yazıyordu bari? Seks daveti falan mıydı?

S/A:
Hayır *kıkırdama* tabii ki değildi!

Mia: neydi o zaman?!

Hemen notu ona verdin. Bir süre okudu. Daha sonra sana baktı.

Mia:
Hmm... iyi bari... nazik biriymiş...

S/A:
Aslında tanışmak isterim...

Mia:
Hehe ( ͡° ͜ʖ ͡°)

S/A:
Ne oldu?

Mia:
... konu değişimi vakti! Ah! Sana aldıklarımı unutmuşum!

S/A:
Uhm... gerek yoktu... ama saol

Mia:
Tabii ki de vardı! Nasılsa hasta insanın yanına eli boş gidilmez. Öyle değil mi?

S/A:
Ama ben hasta değilim.

Mia:
Banane.

S/A:
*iç çekiş* teşekkür ederim Mia.

Mia:
Haha! Teşekküre gerek yok! Bunu yapmalıydım!

S/A:
Hayır cidden ihtiyaç yoktu...

Mianın attığı korkutucu bakışı görünce sustun. Mia ise poşetlerini yanına gitti ve içlerini boşaltmaya başladı. İlk poşette tonlarca tatlı çıkmıştı. Şekerler, cipsler, çikolatalar... etraf tatlı dolmuştu. İkinci poşette ise büyük bir hediye kutusu çıktı. Mia, en sevdiğin tatlıyı ve hediye paketini alıp yanına geldi. Daha sonra sevinçle sana uzattı.