Ti Amo Dal 2015(I Love You Since 2015)

Prologue

Nicomaine Dei's POV
Its been a year. Its been a year since I gave birth to my second born. Charmaine is now turning three this coming July. Nasa sala sina Richard at Charmaine habang nasa kwarto kami ni Richmond. Narinig kong nag- uusap ang mag- ama.

"Dad, I want a disney princess themed party." Sabi ni Charm. Mabilis siyang natutong magsalita. "Sige anak. Basta behave ka." Sabi ni Richard. "Tans, samahan mo naman kami ni Richmond dito. Isama mo na si Charm." Sabi ko. "Coming, love!" Sigaw niya.

Pagdating nila sa kwarto, kinausap ko si Charm.

"Baby girl, can I talk to you?" Tanong ko. "Ma?" Sabi niya. "Well, anak, you're turning three. But you're still our princess." Sabi ko habang naiiyak. Pinunasan ko ang mga likidong tumulo mula sa aking mga mata. "Mom, are you crying? Diba ayaw ni daddy na nakikita kang umiiyak? Iiyak din si daddy e." Saad niya. Agad akong lumingon kay Richard. Napansin ko ngang umiiyak na siya at basang basa na ang t- shirt niya.

"Tans, bakit naman umiiyak ka?" Tanong ko. "Dahil ayokong nakikita kang umiiyak. Alam mo naman iyon umpisa pa lang hindi ba, binibini?" Sabi ni Richard. Kinilig ako. "Dad!!! Diba ang binibini ay ginagamit lamang sa mga dalaga? Si mommy asawa mo na dad pero tawag mo pa rin binibini? Are you kidding me?" Natatawang sabi ni Charm. "Bakit ba? Yun ang trip ko. Hehe. Hayaan mo na ako, anak." Sabi ni Richard. "Alam mo kahit kailan ka talaga tans. Ang bolero mo." Sabi ko. "Pero mahal mo." Sabi niya. "Hoy ang harot mo! May anak na tayo. Ang harot mo pa din. Pero ang kaharutan mo ang isa sa mga minahal ko. I love you always." Sabi ko. "Ang haharot po ng mga magulang ko. Patawarin niyo ko Lord kung pati kainosentehan ko nadadamay na." Sabi ni Charm. "Charmaine Natalieeeeeeee!" Sigaw ko. "Maaa! Yung kapatid ko baka magising. Ang ingay mo!" Sabi niya. Bigla akong napatahimik.

Buntis na ngayon si ate Coleen. Kinasal siya last year three months after I gave birth.

"Dadalaw po ba tayo kina tita Nicoleen?" Tanong ni Charm. "Next week anak. Tsaka pupunta sila sa birthday ni Nathan." Sabi ko.

Matapos ang tatlong oras, nagising na si Nathan. We're having a family bonding.

*Nathan cries*

Binuhat ko si Nathan. I breastfed him.

"Mom, can we play outside?" Tanong ni Charm. "No. Not now." Sabi ko.  "Please ma?" Pakiusap niya. "I SAID NO!!!" Sa pagkabigla ko, nasigawan ko siya. And that was the first time na nasigawan ko siya. She was shocked. At dahil doon, bigla siyang umiyak.

She ran towards her dad.

I laid Richmond on the crib.

"Dad!" She said. "Why? Maine, why did you shout at her? She's just 3. Tapos sisigawan mo? Tans naman!" Sabi ni Richard. "Sorry charm nabigla lang si mommy. Sorry love."  Sabi ko. "Charm, let's go out?" Tanong ni Richard. Tumango ang bata bilang sagot.

Nagmuni- muni muna ako pagkatapos nang pagtatalo namin ni Richard. We're having our first fight as a married couple na medyo harsh.

I began to cry. I realized I made such a big mistake.

Pumanhik na si Richard at Natalie mula sa labas.

"Love, talk to Charm. Say sorry." Sabi niya. "Love, I'm sorry. I am so stupid to do such thing in front of our child. I am really sorry." Sabi ko. "I can forgive you but please say sorry to our daughter." Sabi niya. I hugged him. When I loosen myself from that hug, I kissed him on the lips. Passionately.

I went to Charmaine. She ran to her room so quickly. So I have to ran as fast as I can para maabutan siya bago pa niya maisara ang pinto.

"Charm! Wait!!" Sabi ko. But she ignored me. Nagtatampo siya. That kind of behavior was the one that she inherited from me. Mabilis magtampo. Pahirapang masuyo ang batang to.