Ti Amo Dal 2015(I Love You Since 2015)

21

Nicomaine Dei's POV
I'm currently crying here in our room since I woke up earlier this morning. Hindi pa rin ako bumabangon habang si Richard naman, nakapagluto na ng agahan. Agad siyang pumanhik sa kwarto para ayain akong mag- agahan.

"Love? Breakfast is ready." Sabi niya. "Tinatamad akong bumangon." Sabi ko. "Wag kang mag- alala. Dinala ko na yung pagkain dito para di ka na mahirapan." Sabi niya. "Thank you, love! Dito ka na. Samahan mo na lang ako." Sabi ko.

Kumain ako ng agahan sa kwarto kasama si Richard.

Pagkatapos naming mag- agahan, pumanhik sa kwarto so Charm.

"Dad, mom, akin na po yung mga ginamit niyo. Ako na pong bahala. Ma, bakit mugto yung mata mo? Dad, what did you do?! Nag away kayo?! Oh my gosh natatakot ako baka mamaya or bukas, wala na ang isa sa inyo dito sa bahay." Sabi niya. "Huy, Charmaine ano bang sinasabi mo? Hindi kami nag- away ng daddy mo. Umiyak ako kanina dahil sa pinakinggan kong kanta. Eto halika. pakinggan mo naman." Sabi ko. Pinakinggan niya naman ang awiting pinakinggan namin kanina ni Richard. Unang linya pa lang ng kanta, nakita ko nang tumulo na ang luha niya. "Here take this tissue box." Sabi ko sa kanya sabay abot nito sa kanya. Kinuha naman niya ito sa kamay ko. At saka niya pinunasan ang kanyang mga luha.

"Maaaa! Bakit naman ganito tong kanta? Ang ganda na sana e kaya lang maaa mapanakit!!" Sabi niya. "Well, anak kami rin ng daddy mo nagulat sa kwento behind this song."  Sabi ko sa kanya. "What's the story behind the song?" Tanong niya. "It's a story of a person who loves her best friend secretly. But she's afraid to confess her love for that person because she's afraid to lose the friendship that they've made." Paliwanag ko kay Charmaine. "Is that so? Maaaa! Ang sakit. Nangyari na ba sa inyo yun?" Tanong niyang muli. "Laking pasasalamat ko dahil hindi pa naman. Although nagsimula kami sa pagiging magkaibigan ng daddy niyo pero hindi kami umabot sa ganoong sitwasyon." Sabi ko. "O siya, ma, dad, mauna na ako. Baka meron pa kayong unfinished business dito." Sabi niya. Tsaka niya kinuha ang mga pinagkainan namin dito sa kwarto para hugasan. At pagkatapos ay pinatahan uli ako ni Richard sa pag- iyak dahil kanina habang kumakain ako, tumutulo pa rin ang mga luha ko sa mata.

"Love, tahan na. Kanina ka pa umiiyak habang nakikinig sa kanta. Baka maubos ang luha mo tapos baka mahirapan ka ring huminga. Stop crying na. Alam mo namang I hate to see you cry, right?" Sabi niya. "Love sorry, hindi ko mapigilan. Nakakaiyak naman kasi talaga." Sabi ko. Pinilit kong huminto sa pag- iyak. Pagkatapos noon ay pinilit kong bumangon at magtungo sa sala.

"Love, let's go to the sala. Samahan mo kong manood ng movie. Nood tayo ng horror film." Sabi ko. "Tans, you okay? Sigurado ka bang horror ang gusto mong panoorin? Hindi ka ba matatakot? Ang alam ko, matatakutin ka. Sa ipis nga takot ka kahit sa lobo takot ka tapos magyayaya kang manood ng horror movie. Himala. Pero sige let's go." Sabi niya. "Well love, sa totoo lang, natatakot talaga akong manood ng horror movie Kaya lang katatapos ko lang kasing umiyak. Kaya gusto kong matakot. Hahaha."  Sabi ko. "Ayaw mo bang kiligin o kaya matawa naman? Pampagaan ng pakiramdam." Sabi niya. "Sige nood tayo ng comedy." Sabi ko.

Nanood kami ng comedy. Sobra akong nag- enjoy kasi buong pelikula, tawa lang kami nang tawa. Sobrang sulit yung dalawang oras.

"Did you  enjoyed watching the movie?" Tanong niya. "Yeah. Super. Thank you." Sabi ko. Biglang dumating si Nathan at nakita niya kaming kumakain ng popcorn habang umiinom ng juice.

"Dad, mom, bakit naman hindi niyo sinabing manonood kayo ng movie? Ang dadaya niyo talaga parentals." Sabi ni Richmond. "Anak, sorry. Katatapos lang talaga umiyak ng mommy niyo dahil sa pakikinig ng isang lumang awitin na ngayon lamang namin narinig at nalaman ang kwento sa likod ng awiting iyon. Mabuti pa halika dito anak manood tayo. Tawagin mo na rin ang mga kapatid mo." Sabi ni Richard.

Tinawag ni Richmond ang kanyang mga kapatid.

"Ate, Natalia, Robert, tara daw dito. Nood tayo ng movie." Tawag niya sa kanyang mga kapatid.

Sabay sabay naming tinapos yung movie. Nang walang anu- ano'y nagpaalam na silang apat sa amin.

"Dad, mom, mauna na po kami, ha? Antok na kami. Bukas na lang natin to iligpit. Dad, mom, good night." Paalam nila sa amin.

Pumunta na rin kami sa kwarto para magpahinga pagkatapos naming manood ng movie.