ယြီပင္းဆီကျပန္လာၿပီးကတည္းက အေတြးေတြထဲေမ်ာေနတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကသိပ္ကိုပင္ပန္းလြန္းတာေၾကာင့္ မ်က္လံုးကိုမွိတ္ထားၿပီး အိပ္ယာေပၚမွာ ေခြေခြကေလးလွဲေနခဲ့တယ္။သူရင္ဆိုင္ခဲ့ရတာေတြ၊ဆံုး႐ွံုးခဲ့ရတာေတြက သိပ္မ်ားလြန္းေတာ့ ဘာအတြက္နာက်င္ရမလဲဆိုတာကိုေတာင္ သူမသိေတာ့ဘူး။
ဒီအခ်ိန္မွာ ႐ုတ္တက္ထျမည္လာတဲ့ဖုန္းသံက သူ႔အတြက္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစတာေတာ့
အမွန္ပဲ။မကိုင္ပဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားခဲ့ေပမယ့္ အဆက္မျပတ္မည္ေနတာမို႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုင္လိုက္ရေတာ့တယ္။
"ဆရာေ႐ွာင္းက်န္႔...ကြၽန္ေတာ္ပါ"
တစ္ဖက္က ရႊင္ျပျပအသံဩဩေလးထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေ႐ွာင္းက်န္႔သက္ျပင္းခ်မိသြားတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာသူဘယ္သူနဲ႔မွစကားမေျပာခ်င္ေသးဘူး။
"ဝမ္ရိေပၚ အကယ္၍ အေရးမႀကီးရင္ေနာက္မွေျပာပါလား"
"မဟုတ္ဘူး အေရးႀကီးတယ္။ကြၽန္ေတာ္ အခုဆရာေ႐ွာင္းက်န္႔တို႔ အိမ္နားမွာေရာက္ေနတယ္"
"ဘာ!!"
"ဆရာေ႐ွာင္းက်န္႔တို႔အိမ္နားေလးက ပန္းျခံကိုလာခဲ့။ကြၽန္ေတာ္ေစာင့္ေနမယ္"
"ဝမ္ရိေပၚ.....ေျပာစရာ႐ွိရင္လည္းေနာက္ေန႔မွေျပာရေအာင္။ငါဒီေန႔မင္းကိုလာေတြ႔ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး"
"ဆရာေ႐ွာင္းက်န္႔မလာမခ်င္း ကြၽန္ေတာ္ကေစာင့္ေနမွာ"
"ဝမ္ရိေပၚ...မင္းဘာလို႔နားမလည္ႏိုင္..."
"အား!!!!!"
တစ္ဖက္ကအသံနက္ႀကီးနဲ႔ေအာ္သံထြက္လာတာမို႔
ေ႐ွာင္းက်န္႔ေျပာလက္စစကားမ်ားပင္ေပ်ာက္႐ွသြားတယ္။
"ဟယ္လို....ဝမ္ရိေပၚ...ဘာျဖစ္တာလဲ၊တစ္ခုခုျဖစ္လို႔လား"
"......"
"ဝမ္ရိေပၚ....ကိုယ္ေျပာတာၾကားရဲ႕လား။တစ္ခုခုျပန္ေျဖပါဦး"
တစ္ဖက္က ျပန္ေျဖသံထြက္မလာ။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ခ်က္ခ်င္းပဲ အခန္းထဲကအျမန္ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္။ဖုန္းကိုဘယ္ေနရာခ်ခဲ့မိမွန္းလည္း
မသိလိုက္ဘူး၊အေႏြးအက်ၤ ီဝတ္ဖို႔လည္း သတိမရခဲ့ဘူး။အႏုတ္ဒီဂရီေရာက္ေနတဲ့ေဆာင္းတြင္းႀကီးမွာ
အေႏြးအက်ၤ ီေတာင္မပါဘဲ သူဟာတစ္ေယာက္တည္းေျပးလႊားေနခဲ့တယ္။အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေခါင္းထဲမွာဝမ္ရိေပၚကလြဲရင္ဘာမွ႐ွိမေနခဲ့ဘူး။
ESTÁS LEYENDO
Every Little Thing (Completed)
Fanficေႏြဦးရဲ႕ရင္ခုန္သံ တိုးလ်လ်က ျငင္သာစြာ။ က်႐ွံုးရာ မ်က္ဝန္းအိ္မ္ေလးေတြမွာ ကမၻာတည္လို႔ ႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္းေလးပဲ အခ်စ္ကိုခံစားၾကည့္ရေအာင္။ နွေဦးရဲ့ရင်ခုန်သံ တိုးလ်လ်က ငြင်သာစွာ။ ကျရှုံးရာ မျက်ဝန်းအိ်မ်လေးတွေမှာ ကမ်ဘာတည်လို့ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေးပဲ အချစ်...
