ျပာလဲ့ေနတဲ့ေကာင္းကင္ေအာက္က
အဝါေရာင္ေနၾကာခင္းေလးထဲမယ္
ျဖဴလြလြေက်ာျပင္ကေလးဟာ
ျငိမ္သက္စြာ႐ွိေနခဲ့ပါတယ္။
စုတ္ခ်က္တစ္ခုစီတိုင္းကို တသသေငးၾကည့္ေနတဲ့
မ်က္ဝန္းညိဳညိဳေတြဟာ လြမ္းေဆြးရိပ္အျပည့္။
ခံစားခ်က္ေတြေနာက္ကိုေျပးလိုက္ခဲ့ဖူးတဲ့
ေကာင္ငယ္ေလးဟာလည္း အတိတ္ေတြထဲမွာ
ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ပါပဲ။
မ်က္လႊာေတြကိုခ်လိုက္ရင္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ပင့္သက္မိတယ္။အခ်ိ္န္ေတြကဒီလိုခပ္ျမန္ျမန္ကုန္ဆံုးသြားတတ္တာကိုသိခဲ့ရင္......
အတိတ္ေတြထဲလႊင့္ေနတဲ့အာရံုက အိမ္ေ႐ွ႕ခန္းက
အသံက်ယ္က်ယ္ကိုၾကားေတာ့မွ အသိစိတ္ျပန္ကပ္တယ္။ပန္းခ်ီကားကိုသူ႔ေနရာသူျပန္ထားလို႔
ရိေပၚအိမ္ေ႐ွ႕ခန္းကိုေျပးထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ေ႐ွ႕ခန္းေရာက္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္းတစ္ဦးတည္းေသာအဆိုးေလး။
"အိုက္ယား....သမီးေလးကဗိုက္ဆာလို႔ေအာ္ေနတာလား။မားမားကေစ်းသြားဝယ္တယ္။မားမားေစ်းကျပန္လာေတာ့မွႏို႔တိုက္မယ္ေနာ္။ပါးပါးဆီလာပါဦး"
ေျပာရင္းနဲ႔ေကာက္ခ်ီလိုက္ေတာ့စိတ္ဆိုးေနတဲ့အဆိုးေလးကမ်က္ႏွာေလးကိုဆူပုပ္လို႔။ရိေပၚရယ္ရင္း
ဖိနမ္းပစ္လိုက္တယ္။လတ္တေလာအထီးက်န္ေနတဲ့သူ႔ဘဝထဲဒါေလးကလြဲရင္ဘာမွမ႐ွိ။
ခနၾကာေတာ့တံခါးကေနpassword႐ိုက္ထည့္ေနတဲ့အသံေတြကိုၾကားေတာ့ရိေပၚထိုင္ေနရာကေန
တံခါးနားကိုထသြားလိုက္တယ္။
"မားမားျပန္လာၿပီထင္တယ္။သြားႀကိဳရေအာင္ လာ"
ပြင့္လာတဲ့တံခါးေနာက္မွာသူေမ်ွာ္ေနတဲ့လူက
အထုပ္ေတြတေပြ႔တပိုက္နဲ႔ဝင္လာခဲ့ပါတယ္။
"ဒီေန႔ျပန္လာတာေနာက္က်လိုက္တာ"
"အင္း အလုပ္ေတြလက္စသတ္ေနလို႔"
"သမီးေလးကဗိုက္ဆာလို႔သူ႔မားမားကိုေမ်ွာ္ေနတာ"
ရိေပၚစကားမဆံုးခင္မွာပဲ ေခါင္းကိုဂြက္ခနဲအေခါက္ခံလိုက္ရပါတယ္။
"မင္းဖ်င္ႀကီးကိုမားမား"
"အာ့...နာတယ္ဗ် ဆရာေ႐ွာင္းက်န္႔ရ"
VOCÊ ESTÁ LENDO
Every Little Thing (Completed)
Fanficေႏြဦးရဲ႕ရင္ခုန္သံ တိုးလ်လ်က ျငင္သာစြာ။ က်႐ွံုးရာ မ်က္ဝန္းအိ္မ္ေလးေတြမွာ ကမၻာတည္လို႔ ႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္းေလးပဲ အခ်စ္ကိုခံစားၾကည့္ရေအာင္။ နွေဦးရဲ့ရင်ခုန်သံ တိုးလ်လ်က ငြင်သာစွာ။ ကျရှုံးရာ မျက်ဝန်းအိ်မ်လေးတွေမှာ ကမ်ဘာတည်လို့ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းလေးပဲ အချစ်...
