YENGE [MAFYA SERİSİ]

0.1

✨
Bütün hikayeler acı içerir, ama en kötüsü acının hikayeye döndüğüne şahitlik etmektir!
✨

Başladığınız tarihi buraya yazabilir ve kitap hakkındaki var sayımlarınızı bırakabilirsinizz ♥️👉👈🤭

Medya, Asil Uras

"Asil Uras!" alayla gelen ses ile arkamı döndüm.

"Serap abla?!" gördüğüm suret ile yanına adımlayıp sıkıca sarıldım.

Davadan çıkmış, cüppemi bırakmıştım. Ayrıldığımda çantamı alıp koluma taktım.

"Burda ne işin var?" dedim gülümseyerek. Oda koluma girerek yönlendirdi.

"Kuzum biliyorum uzun zamandır yoktum ama sana işim düştü?" kaşlarımı çattım.

"Olur mu öyle şey ya, söyle lütfen birine bir şey mi oldu?"

"Hayır hayır. Aslında birisi istedi. Hani sen benim bodyguardlığımı yaparken seni biriyle tanıştırmıştım, balık yemeye gitmiştik. Adem baba."

"Aaa evet unutur muyum hiç. O mu?"

"Yok. Şöyle. Onun çok değer verdiği birisi varmış. Pek tekin birisi değil. Ama suçu daha suçlu birini vurmak. Bu yüzden çok iyi bir avukata ihtiyacı varmış. Adem babanında aklına sen gelince bana yazdı. Ama Adem baba onun adını vermeni istemedi." biraz düşünür gibi yaptım.

"Tamam. Adem baba için can feda, olay da aklıma yattı. Kimmiş bu adam." arabasının önüne gelmiştik.

"Korel Kaya." duyduğum isimle bir iki saniye durdum.

"Tanıyor musun?" hemen kendimi toparladım.

"Tanıyor muyum diye düşündüm de yok. Nasıl ulaşıcam?"

"Bu onun şirketinin adresi. Oraya git ve benim adımı ver. Korel beyin sağ kolu seni bekliyor olucak."

"Sen gelmiycek misin?"

"Bir askere ihtiyacın olursa burdayım, ama onun dışında biliyorsun bu işlere pek girmiyorum." onayladım.

"E bir ara kahve içmeye gel bari?"

"Offf bende çok istiyorum görevden yeni geldim. Ama yakında görev çıkmazsa gelicem sana. Anlatıcak çok şeyim var. Şimdi eve gidiyorum. Kocam ve kızım beni bekliyor." gülümsedim.

"Selam söyle. Ufaklığı öp benim için." onaylayıp son kez sarılıp arabasına binip gitti. Bende biraz ilerideki motoruma bindim. Kaskımı takıp çantamın diğer kolunu da geçirip motoru çalıştırdım ve adrese baktığım şirkete sürdüm motorumu. Şirkete geldiğimde kenara parkedip anahtarımı aldım ve kaskımı valeye uzatıp içeri girdim. Resepsiyona Serap ablanın adını verdiğimde birini arayıp beklememi söyledi. O sırada elinde dosya ile mavi takım elbiseli hafif saçları aklaşmış en fazla 30 35 lerinde bir adam karşıma geçti. Elini uzattı.

"Erhan Delik." elini tuttum.

"Asil Uras." sıkıp tokalaştı ama bırakmadı.

"Asil hanım dışarıda konuşabilir miyiz. Eğer yadırgamazsanız karşıda bir kafe var?"

"Lütfen." dedim gülümseyerek. Elimi bırakıp yolu gösterdi. Arkasından gidiyordum. Kafeye girince kenarda sakin kimsenin duymayacağı bir yere geçtik.