မောင်စေရင် ( ေမာင္ေစရင္)

အပိုင္း(၄) (Zawgyi code)

      တစ္ေနကုန္ လူနာေတြလိုက္ၾကၫ့္ေနရေသာေၾကာင့္လားမသိ အခ်ိန္ေတြကုန္လို႔ကုန္မွန္းေတာင္မသိေတာ့ေခ်။  နာရီအားတစ္ခ်က္ေမာ့ၾကၫ့္လိုက္ေသာအခါ  8:00ေတာင္ထိုးေနၿပီျဖစ္၍  အိမ္ကိုလဲမျပန္ခ်င္ မေတြ့ခ်င္ေသာ မ်က္ႏွာအားေတြ့ရမွာစိုး၍  ည dutyဆင္းရန္ ျပင္ဆင္ေနလိုက္သည္။
     “ ဟာေဒါက္တာတို႔ကအလုပ္ႀကိဳးစားလိုက္တာဗ်ာ... ည dutyပါဆင္းမလို႔လားဗ်...”လို႔ေျပာရင္ နားေနခန္းတံခါးကိုဖြင့္၍ ဝင္လာေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ကိုသန႔္စင္ ။ ဒီေန့မွသိသၫ့္ဆိုေပမယ့္ အားလံုးမွာ ခ အားညီေလးအရင္းလိုခ်စ္ခင္ေပးၾကပါသည္။ 
     “ ဟုတ္ကဲ့ကိုသန႔္ ကၽြန္ေတာ္အိမ္လဲမျပန္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ ညdutyဝင္လိုက္တာဗ်..”
      “ ခ အကို႔ကို အကူညီလိုတာရိွရင္အခ်ိန္မေရြးေျပာပါ ဒီေဆးရံုမွာ ခ ကအငယ္ဆံုးေလ ခလိုတာရိွရင္ အကိုတို႔က အခ်ိန္မေရြးကူညီမယ္...”
      “  ကိုသန႔္ ကဒီေရာက္ေနတာကို ျဖဴ ကလိုက္ရွာေနတာ ေမာင္ေလးညစာစားၿပီးၿပီလား..”လို႔ေျပာရင္းေဘးခံုတြင္ဝင္ထိုင္၍ ေျပာေနေသာ Nurseမျဖဴသ်ွင္  ။
    “ မစားရေသးပါဘူးမျဖဴရာ ကၽြန္ေတာ္မဆာလို႔..”
       “    ကဲအဲ့ဒါဆို အကိုတို႔ ေဆးရံုေရ႔ွက coffeeဆိုင္ကိုခဏသြားထိုင္ရေအာင္ေလ ညစာစားခ်ိန္ဆိုေတာ့ခဏတျဖဳတ္ သြားထိုင္ရေအာင္.”
      “ ဟို ကၽြန္ေတာ္...”
     “ကဲလာပါေမာင္ေလးရယ္ ကိုသန႔္စီကေသာက္ရခဲတယ္ လာလာသြားရေအာင္” ဟုေျပာကာအတင္းေခၚေနေသာ အမေတြေၾကာင့္အားနာနာႏွင့္လိုက္ခဲ့ရသည္။
     Coffeeဆိုင္ေရာက္သည္ႏွင့္ ထိုင္ရံုရိွေသးတယ္ ။
   တူ ............
      Messageဝင္လာသံၾကား၍ ၾကၫ့္လိုက္ရာ သူေမ်ွာ္ေနေသာ လူသားတစ္ေယာက္၏ စာတိုတစ္ေၾကာင္း  “ ခ ဘာလုပ္ေနလဲ..” တဲ့ ေမာင္ဟာေလတကယ္ကို ခကသူ႔ထက္အသက္ႀကီးသည္ကိုသူေမ့ေလ်ာ့ေနလား။
      တူ.........
    “ ခ လို႔ေခၚတာကိုစိတ္ဆိုးသြားလား ” ေမာင္ဟာ ခစိတ္ကိုႀကိဳမ်ားသိေနသၫ့္အလားေမးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ဘာရယ္မဟုတ္ ခ ရင္ထဲၾကည္ႏႈးရျပန္သည္။
      တူ.......
     “ ခ စိတ္ဆိုးေနတာလား စာလဲမျပန္ဘူး ”
  ကိုသန႔္တို႔ရိွေသာေၾကာင့္ စာမျပန္သည္ကို ေမာင္ကအျဖစ္သည္းျပေနသည္။
     
        📞🎶Kokoro  wo nani ni tatoe you.....Taka no youna kono kokoro...🎶📞
   “ ကိုသန႔္နဲ႔ မမျဖဴ ခဏေလးေနာ္ ခ ဖုန္းေလးသြားေျပာလိုက္အံုးမယ္..”
     “သြားေလ ခ ရပါတယ္...”
     “ ဟုတ္ကဲ့ ” ဖုန္းအားအျမန္ယူ၍ ဆိုင္ေရ႔ွသို႔ထြက္ကာ
    “ Hello....”
   “ခ ဘာလို႔ကၽြန္ေတာ့္ကိုစာျပန္မပို႔တာလဲ..”
ၾကားရပါၿပီသူခ်စ္ေသာလူသား၏ အသံ။ အသံကိုနားေထာင္ရသည္မွာ ေမာင္စိတ္တိုေနသည္လား။
    “ ခ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာၾကားလား..”
   “ ညdutyဆင္းရတယ္ အဲ့ဒါ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အကိုေတြအမေတြနဲ႔စကားေျပာေနလို႔မပို႔ျဖစ္တာ ပါ ”
    “ ခ အခုဘယ္မွာလဲ  ”
    “ ညdutyဆင္းပါတယ္ဆို ေဆးရံုမွာေပါ့ကြ ”
     “ ဘာစားၿပီးၿပီလဲ..ကၽြန္ေတာ္လာပို႔ေပးရမလား ”
    “ မပို႔ေပးနဲ႔ရတယ္ တည္ဂတိနဲ႔ က ေတြ့တာႏွစ္ႀကိမ္ပဲရိွေသးတယ္ ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေကာင္းျပေနတာလဲ အဲ့လိုေတြလုပ္ျပေနေတာ့ငါအားနာရတယ္ ”
    “ ခ မနက္ျဖန္ေတြ့ခ်င္တယ္ ရမလား ”
    “ မနက္ျဖန္ငါduty outမွာ ေတြ့လို႔ေတာ့ရပါတယ္ ”
   “ ကၽြန္ေတာ္လာႀကိဳမယ္ေလေဆးရံုကို ”
    “ ငါ့မွာကားပါတယ္ တည္ဂတိ လာမႀကိဳနဲ႔ရပါတယ္ ”
   “ ၿပီးေရာဗ်ာ အဲ့ဒါဆိုလဲ မနက္ျဖန္ေတြ့ၾကမယ္ေနာ္ ” 
    “ ဟုတ္ကဲ့ ” လို႔ေျပာရင္းက်သြားတဲ့ ဖုန္းcalledေလးကိုၾကၫ့္ရင္း ႃပံုးေနမိေသာ သူ႔အား ဘယ္ခ်ိန္ကမွန္းမသိေရာက္ေနေသာ မမျဖဴက “ ခ ဘာေတြမ်ားအဲ့ေလာက္သေဘာက်ေနတာလဲ ဟိုမွာ coffee ေတြေအးကုန္ေတာ့မယ္ လာလာ ”
   “   ဟုတ္ကဲ့မမျဖဴ ခ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔စကားေျပာတာမပ်က္ေသးလို႔ၾကာသြားတယ္ သြားၾကမယ္ေလ ” လို႔ေျပာကာမမျဖဴကိုေခၚ၍ ဆိုင္ထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့သည္။
 ..........................................................................
  📞🎶 Hello December Ring to babe🎶📞
     “ Hello ကိုကိုႀကီး ”
    “ ..........................”
    “ စိတ္ခ်ပါ ညီညီေသခ်ာလုပ္လိုက္ပါ့မယ္ ”
     “ ........................ ”
     “ ဟုတ္ကဲ့ကိုကိုႀကီး အဲ့ဒါဆိုညီညီဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ ” ဖုန္းကိုခ်၍ messageတစ္ေစာင္ပို႔လိုက္သည္။ “ good night Kha ” စာပို႔ၿပီးသည္ႏွင့္ မ်က္ႏွာထက္တြင္ fake smile တစ္ခုကိုခ်ိတ္ဆဲြလိုက္ျခင္းကို မည္သူမ်ျွမင္လိုက္မည္မဟုတ္ ။
..........//////..........................////............/////............
    
     မနက္ေစာေစာအိပ္ရာထကာ ေဆးနံ႔မကင္းေသာ ေဆးရံု၏ အနံ႔သက္ကို မုန္းမိေသာလဲ ခ ကိုေတြ့ခ်င္ေသာေၾကာင့္ေဆးရံုေရ႔ွတြင္ေစာင့္ေနမိသည္။  ဆယ့္ငါးမိနစ္ၾကာေသာခါ ထြက္လာပါၿပီ ဂ်ူတီကုတ္ အက်ႌေလးကိုလက္ေပၚတြင္တင္၍ ကၽြန္ေတာ္အားႃပံုးျပေနေသာ လူႀကီးေလး။  ပါးခ်ိဳင့္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ကၽြန္ေတာ္တကယ္ျမတ္ႏိုးမိပါသည္။ ဒီေန့မွထူးဆန္းေနသည္မွာ ခ ၏ မ်က္လံုးေလးမ်ားပင္ ကၽြန္ေတာ္ေတြ့ဖူးသၫ့္ အညိုေရာင္မ်က္လံုးေလးေတြမဟုတ္ပဲ ၾကည္ျပာေရာင္သန္းေနသၫ့္ မ်က္လံုးအိမ္ေလး။ ၾကည္ျပာေရာင္မ်က္လံုးေလးေတြႏွင့္လဲ ထိုလူသားေလးမွာလွေနေပသည္။
       “ တည္ ဂတိ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ငါ့မ်က္ႏွာမွာတစ္ခုခုေပေနလို႔လား ”
       ထိုအသံေလးကိုၾကားခါမွ ေငးေမာေနသၫ့္စိတ္တိုျပန္လဲအသိဝင္၍
       “ ဟုတ္တယ္ ခ မ်က္ကပ္မွန္တပ္ထားတာလား ”
       “ ဟုတ္တယ္ ငါမ်က္မွန္မတပ္ခ်င္လို႔ ဘာလဲမလိုက္လို႔လားဟင္ ”
      “ မဟုတ္ပါဘူး ခ နဲ႔အရမ္းလိုက္ေနေတာ့ တျခားသူေတြ ၾကၫ့္ေနတာကိုကၽြန္ေတာ္ မႀကိဳက္ဘူး ”
     “ ဟီး.ဟီး အဲ့ေလာက္ႀကီးၿမွောက္မေနပါနဲ႔ မနက္စာငါဝယ္ကၽြေးပါ့မယ္ ”
     “ မနက္စာ မစားခ်င္ဘူး ”
      “ ေအးပါကြာ မင္းငါ့ကိုေျပာစရာရိွလို႔လား ”
     “ အင္းရိွတယ္ ”
     “ အဲ့ဒါဆိုေျပာ ငါအိမ္ျပန္ရအံုးမွာမလို႔ ”
      “ တစ္ေနရာရာကိုသြားရေအာင္ေလ အင္ယားကန္ျဖစ္ျဖစ္ ကန္ေတာ္ႀကီးျဖစ္ျဖစ္ ”
     “ ေအးပါအဲ့ဒါဆို မင္းေရ႔ွကေမာင္း ငါေနာက္ကလိုက္ခဲ့မယ္ ”
  “    ကၽြန္ေတာ္ကားနဲ႔ပဲလိုက္ခဲ့ပါလား ”
  “ ငါ့မွာကားပါတယ္ ”
  “ ခ ကားကဘီးေပါက္ေနတယ္ မဟုတ္ဘူးလားၾကၫ့္ၾကၫ့္အံုး ”
     ခ လဲ ကားကိုေဝ႔ွဝိုက္ၾကၫ့္လိုက္ ေသာအခါ
   “ ဟုတ္ပါရဲ့ ညတုန္းကေတာင္အေကာင္းႀကီးပါ က်စ္ အိမ္ကိုဘယ္လိုျပန္ရမွန္းမသိ ေတာ့ဘူး ”
    “ ကဲပါ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ထိလိုက္ပို႔ေပးမယ္ ျငင္းမေနပါနဲ႔ေတာ့ ခ ရာ ေနာ္သြားရေအာင္ ”
     ခ လဲေခါင္းၿငိမ့္ျပ၍ ကားေနာက္ခန္းကိုဝင္ရန္ျပဳေနစဉ္ “ ခ လာေလေရ႔ွမွာပဲထိုင္ lover sect ေလးမွာ ” လို႔ေျပာရင္းရီျပေနသၫ့္ေမာင့္ကိုၾကၫ့္ရင္း ခ ရင္ေတြအလြန္ပင္ခုန္ရပါသည္။
ကားေပၚေရာက္ေသာလဲ ခါးပတ္ကိုသူကိုယ္တိုင္ ပတ္ေပးေနသၫ့္ေမာင့္ကို ခ ေငးၾကၫ့္ေနမိသည္။ ဒီလူသားသာ ခ အနားရိွေနရင္ ခ အရာအားလံုးျပၫ့္စံု မည္။ ခ တစ္ခါမွ မရဘူးေသာ ေမတၲာေတြကိုလဲ ထိုလူသားေပးႏိုင္လိမ့္မည္ ဟု ခ အကၽြင္းမဲ့ ယံုပါသည္။ ကားေမာင္းေနသၫ့္ ေမာင့္အားေငးၾကၫ့္ေနရသည္မွာ ခ အတြက္ျပၫ့္စံုမႈတစ္ခုပင္ ဒီအခ်ိန္ေလးကိုရပ္တန႔္ထားခ်င္မိတယ္။ လူရွင္းတဲ့တစ္ေနရာအေရာက္   ေမာင္ ကားကိုရပ္လိုက္ကာမွ
     “ တည္ဂတိ ဘာျဖစ္လို႔လဲ အင္ယားကန္မေရာက္ေသးဘူးေလ ”
     “ ခ ကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာစရာရိွတယ္ ”
     “ အင္းေျပာေလ ”
    “  ခ ကိုကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တယ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုျပန္ခ်စ္ေပးမလား ”
     “ ငါ... မင္းကို..... ”
     “ မခ်စ္ဘူးလို႔မေျပာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္မလိုခ်င္ဘူးအဲ့အေျဖကို စဉ္းစားမယ္ လဲမေျပာနဲ႔ ”
   “ ဟာ ဘယ္လိုႀကီးလဲ မင္းေျပာတာႀကီးကငါ့ကိုအပိုင္တြက္ၿပီး လာေျပာေနတာလားတည္ဂတိ ”
    “ မဟုတ္ဘူး ခ ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနရတဲ့အလုပ္ႀကီးကိုမႀကိဳက္ဘူး ခ မခ်စ္ဘူးလို႔ေျပာတာႀကီးကိုလဲမလိုခ်င္ဘူး ကၽြန္ေတာ္အႂတၲကီးတယ္လို႔ ခ ထင္ခ်င္ထင္မယ္ ဒါေပမဲ့အဲ့ဒါေတြအားလံုးက ခ ကိုခ်စ္မိလို႔ျဖစ္သြားတာ ”
     အစကေဒါသထြက္ေပမယ့္ " ခ ကိုခ်စ္လို႔ျဖစ္သြားတာ " ဆိုတဲ့ေမာင့္စကားေၾကာင့္ ခ ေဒါသေတြဘယ္ေပ်ာက္ကုန္မွန္းမသိ ။ ေတြ့တာမွ သံုးခါပဲရိွေသးသၫ့္ သူ႔အား ေမာင္ကခ်စ္သည္ဆိုသည္မွာျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား ။ မယံုႏိုင္ေသာမ်က္လံုးတို႔ျဖင့္    ေမာင့္အားၾကၫ့္ေနမိသည္။
     “ ေတြ့တာမၾကာေသးပဲ ယံုလို႔ျဖစ္ပါ့မလားလို႔မေတြးနဲ႔ ခ အရာအားလံုးထက္ပိုၿပီးခ်စ္တယ္ဆိုတာေတာ့ယံုေပးပါ ခ ”
       ေမာင္အၾကားျမင္မ်ားရေနသၫ့္အလား ခ စိတ္ေတြကိုႀကိဳျမင္ေနတတ္သည္။
    “ ခ တစ္ခုခုေတာ့ေျပာေလကြာ အဲ့လိုႀကီးတိတ္ဆိတ္မေနပါနဲ႔ ”
   “ ငါ...ငါ မယံုရဲဘူး တည္ဂတိ ငါ့ကိုဘယ္သူမွ တကယ္မခ်စ္ၾကဘူး ငါအၿမဲအထီးက်န္ဆန္ခဲ့ရတယ္ ငါ့ကိုမင္းက ခ်စ္တယ္ေျပာေတာ့ ငါဘယ္လိုမွမယံုရဲဘူး ”
   “ ခ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမယံုဘူးေပါ့ အဲ့ေတာ့လဲ ခ ယံုေအာင္ျပရေသးတာေပါ့ ” လို႔ေျပာရင္းကားတံခါးကိုဖြင့္ ၍ ဆင္းသြားေသာေမာင့္အား လိုက္ၾကၫ့္ေနမိသည္။ ေမာင္ရူးသြားၿပီလား ကားလမ္းမေပၚတြင္ပက္လပ္လွန္ကာအိပ္ေနသည္။ ခ လဲကားတံခါးကိုဖြင့္၍ ေမာင့္အနားသို႔သြားကာ
     “ တည္ဂတိမင္းဘာလုပ္တာလဲ ထ အခု ”
   “ မထဘူး ခ ခ်စ္တယ္လို႔မေျပာမခ်င္းဒီတိုင္းေနမွာ ”
    “ ထပါေတာ့ေနာ္ ကားေတြဘာေတြလာရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ မင္းကလိမၼာပါတယ္ ”
    “ ခ ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာလိုက္ေလ ”
   “ ငါစဉ္းစားျပေစအံုးေနာ္ ”
   “ ဘာ လဲဗ်ာ ခ်စ္ရင္ ခ်စ္တယ္ မခ်စ္ရင္ မခ်စ္ဘူးေပါ့ ဘာကိုစဉ္းစားေနအံုးမွာလဲ ”
   ေမာင့္အားမႏိုင္ဘူးဟူေသာအၾကၫ့္ျဖင့္ ၾကၫ့္ယံုရိွေသး ကားတစ္စီးအရိွန္ႏွင့္ေမာင္းလာသည္ကို ခ ေတြ့လိုက္ရသည္။
    “ တည္ဂတိ ဟိုမွာကားလာေနၿပီ ထေတာ့မင္းကိုတိုက္မိလိမ့္မယ္ ”
   “ မထဘူးဗ်ာ တိုက္လို႔ေသေတာ့လဲ ဘာျဖစ္လဲ ခ ျပန္မခ်စ္တဲ့ဘဝႀကီးနဲ႔ေတာ့မေနခ်င္ဘူး ေသေသ ”
   “ တည္ဂတိထေတာ့လို႔ ထပါေတာ့ကြာ ”
  “ ေျပာေလအဲ့ဒါဆို ”
  “ ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္ ဟုတ္ၿပီလား ထေတာ့ ”
  “ ဒီလိုမွေပါ့ ” လို႔ေျပာရင္း ထလာေသာေမာင့္အားထူေပးလိုက္သည္။ ထိုအခါ
   “ ေက်းဇူးသားရီးေရ ေနာက္က်မွေတြ့မယ္ ”လို႔ေဘးမျဖတ္သြားေသာကားအားလွမ္းေျပာေနသၫ့္ေမာင္။ ခ နားပင္မလည္ႏိုင္ေတာ့ေခ် ။
  သူ႔အမွားသူသိေသာေမာင္မွာ သူ႔အားႃပံုးျပ၍
   “ ခ ျငင္းမွာေၾကာက္လို႔လုပ္လိုက္မိတာပါ စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္ ” ခ မ်က္ေစာင္းထိုး၍ ကားေပၚျပန္တက္ခဲ့သည္။ ေမာင္သည္ ျပာျပာတလဲ ကားေပၚလိုက္တတ္၍
    “ ခ စိတ္ဆိုးသြားတာလား ေတာင္းပန္ပါတယ္ အဲ့လိုႀကီးမေနပါနဲ႔ ”
    “ အရူးလုပ္တာခံလိုက္ရတယ္ အရူးေကာင္သြားငါ့နားမလာနဲ႔ ”
    “ အခုလိုလုပ္လိုက္ရတာက ခ ကို အရမ္း ခ်စ္ လို႔ပါ ” ဒီစကားေအာက္မွာက်ရႈံးရျပန္ပါၿပီ ။
    “ ထားပါဒီတစ္ခါေတာ့ခြင့္လႊတ္လိုက္မယ္ ”
   “ ေက်းဇူးပါေမာင့္ကမ႓ာေလး”
     “ တည္ဂတိငါဗိုက္ဆာေနၿပီ ”
   “ ရည္းစားေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ တည္ဂတိလို႔ေခၚတုန္းလား ”
   “ အဲ့ဒါဆိုဘယ္လိုေခၚရမွာလဲ ”
   “ ေမာင္လို႔ေခၚ ”
   “ ေအးပါတည္ဂတိ ရာ ”
      မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္၍ ၾကၫ့္ေနေသာေမာင္သည္ တကယ္ ကိုၾကၫ့္ေကာင္းပါသည္။
   “ ေမာင္မ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ဳတ္မထားနဲ႔ေလ ေမာင္နဲ႔မလိုက္ဘူးသိလား ”
    “ ခ ဘာစားမလဲ ေမာင္လိုက္ဝယ္ကၽြေးမယ္ ”
    “ ရတယ္ေမာင္ အစဉ္ေျပတဲ့ဆိုင္သြားေလ ”လို႔ေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ ခ တို႔၏ ကားေလးသည္မုန႔္ဆိုင္ဆီသို႔။

................./////............///..........////..............////......
အရွည္ႀကီးupdateတင္ေပးလိုက္တယ္ဗ်ာ😁😁😁😁အမွားပါရင္ခြင့္လႊတ္ပါ🥺🥺🥺🥺🥺 မိုးမလင္းအင္ယာအဖဲြ႔ရဲ့ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္မလို႔ ေနာက္အပိုင္းေတြေမွာင္ပါမယ္ အသက္မျပၫ့္ရင္မဖတ္ပါနဲ႔ေနာ္😥😥😥😥😥