Düzenlemedim, yanlış olabilir, ama sorun değil. Çünkü yanlış yazmak hoşuma gidiyor. Ama bu yorum yapmayın demek değil, yorum yapın-lütfen- (beni kaba bulanlar varmış, ben kaba değilim 😐)
25. Aile üyemiz nerede, ona gelmiş bu bölüm güle güle kullansın
Neyse by
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiçbir sebebi olmaksızın okula gelmediğim dört günün sonunda, Jeon Jungkook'un tehditleri ile okula gelmiştim. Zorla olduğu konusunda hemfikirdik.
Her mesajı sonrasında engelleyip durduğum adam, nasıl olduğunu anlamadığım bir şekilde engelini kendi kendine kaldırıp mesaj atmaya ve bazen aramaya devam ediyordu. Hiçbirine geni dönüt vermiyordum. Ondan kaçtıkça, o bunu hırs haline getirmiş gibi daha fazla yükleniyordu.
O kendine güvenen, dominat hali her ne kadar gözüme büyüleyici görünse de durumumuz iç açıcı değildi. Ona hayranlık beslememek imkansızdı zaten. Sorun bu değildi zaten.
Onu, tıpkı diğer omegalar, betalar ya da alfalar gibi gözümde büyütmek, hayranlık duymak isterdim. Ama, ne ben onun ruh eşi değildim ne de o, onu sevebileceğim bir karaktere sahipti.
Dün yaşanan o olaylardan sonra gerçek kişiliğine az çok kendi gözlerim ile şahit olmuştum. Çift veya daha fazla kişiliği barındırıyordu zihninde. Öfkeli, serseri, duygusuz... Birçok şey vardı böyle devam ettirebileceğim.
Ama korkutucu olduğu, her hali için bir gerçekti. Arabadaki ikazından sonra cesaret edip çıtımı bile çıkaramamıştım. Beni baskılamayı iyi biliyordu.
Sıkıntıyla bir nefes verip kampüsten içeri giren insanları izlemeyi sürdürdüm. Aldığım altı günlük raporun sadece dört gününü kullandığım için geriye kalan iki gününü derslere girmeden çıkarıyordum. Normalde olsa bu hatayı asla yapmazdım ama artık okul bile umrumda değildi.
Zaten boşuna çabalıyordum. Bu kurt hiyerarşisinde en alt tabakada olmamız bizi her şeyden soyutluyordu.
Bu yüzden bir omega olmaktan nefret ediyordum. Dışlanırdık, yok sayılırdık ve eğer alfamızın bir mertebesi yoksa, direkt varolmamış bilinirdik. Güçsüz varlıkların teki olarak hor görülürdük. Onlara göre tek gayemiz doğurmaktı.
Ama sanırım şuan benim durumum biraz değişikti? Jeon Jungkook, sürüsünün baş alfası olacaktı ve ruh eşi bendim. Eğer onunla beraber olmam imkansız olmasaydı, sürüsünün baş omegası olarak saygı duyulan biri olacaktım.
Hayır bu bana gurur falan vermiyordu. Eğer kendi çabalarım ile saygı duyulacak biri olsaydım belki ama buraya kadar bir alfa yüzünden gelmişsem işte bu bana fena koyardı.
Derdim bir tane değildi ki!
Tüm her şeyi geride bırakıp uzaklaşmak istiyordum. Ailemin sıcak yuvasında sabahlamak, sessiz ve stressiz bir güne uyanmak, aynı şekilde günü sonlandırmak gibi bir istek zihnimde baş gösteriyordu.
