Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Özür dilerim." avuçlarımın arasında ki büyük ele tek dalım oymuş gibi tutunurken, göz pınarlarıma dayanan yaşları akıtmamaya çabalıyordum.
Belki kendine gelir umuduyla kurt formundan binbir türlü bastırıcılar ile insan formuna döndürdüğümüz Jungkook hala aynıydı. Teni solmuş, belki biraz zayıflamıştı.
"Seni kırdığım, sana, seni dinlemeden katil muamellesi ile yaklaştığım için özür dilerim. Lütfen affet. Seni reddettiğim için affet beni."
Eğer gözünü açıp uyanmış olsaydı yüzümden akan pişmanlığın farkına varırdı. Eğer gözlerini açsaydı her şeyi öğrendiği için, yaptıklarından utanç duyan bir Roseanne ile karşılaşacaktı. Şimdi beni duyuyor muydu, anlıyor muydu emin bile değildim.
"Aç artık gözlerini. Seninde öğrenmen gereken çok şey var." Ne kadar dirensem de tutmayı beceremediğim gözyaşlarımın ıslattığı yanaklarımı kollarımla kurutup yeniden eline uzandım. Yavaşça kaldırıp soğuk elini, ucunu yukarıya kıvırdığım tişörtümden içeriye soktum. Sıcak karnıma temas eden eli, ilk temasını gerçekleştirdiği minik beden gibi benide titrettirmişti. "Alfa kurdun çoktan oğluyla tanıştı." Kendimi gülmeye zorlamadan hüzünle aktı cümlelerim.
"Zaten kurt formunda kalmak için diretiyordu. Çocuğunu ona göstermek daha büyük bir hata oldu. Dönüşmek istemedi ama ben seninde onu hissetmeni istediğim için zorla dönüştürdük." Daha birkaç saat öncesi gözümün önüne gelince gözyaşlarıma ufak bir tebessüm eşlik etti.
Girmem gereken kızgınlık gecikmişken olaylar yeni yeni dank etmişti. İnsanların benden aldığı tuhaf koku, iştah kesintileri derken geç olsada sonunda anlamıştık. Ve alfa kurda bu haberi anlık heyecan ile verirken sağlıklı düşünemiyordum. İşimizi epey zorlaştırmıştı. Beni kontrol etmek için gelen doktora hırlayıp durmuş, feromon salgılayarak hiçkimseyi odaya sokmamıştı. En sonunda benim müdahalem ile salgıladığım feromonlar onu sakinleştirmiş ve bastırıcı takviye edilmişti.
"Henüz minicikmiş. Ama yabancı insanların yanında beni korumak için kendince tuhaf kokulu feromonlar salgılamasına bakılırsa alfaymış, yani öyle dedi doktor." Edindiğim bu bilgi beni tuhaf bir ruh haline bürümüştü. Benim korumaya çabalayacağım canın beni korumaya çabalaması o an bir mucize niteliğindeydi.
"Uyanırsan onu hissedebilirsin. Hem onun sağlığı için feromon salgılaman gerekiyor. Bizim için iyi bir baba ol. Lütfen uyan." Şimdilik dümdüz olan karnımın üstündeki elini kaldırıp dudaklarıma yasladım.
"Her şeyi öğrendim. Taehyung ve sen iyi olacaksınız, eskisinden bile." Yan odada tıpkı karşımdaki adam gibi bilinçsizce yatan Taehyung'a bile o kadar mahçuptum ki. Onu burada, bu evin kapısının önünde bilinci yarı açık bir şekilde gördüğümde, hayatlarımızın ne hâle geldiğini düşünmeden edememiştim.
Her şey bambaşkaydı. Olayların kötü adamları aslında en başından beri en masumlarıyken, şu anda bu halde olmalarının bir diğer sebebi de bendim.
