"Ne?" Kendi ağzımdan çıkan şeyle şok yaşamıştım. Mal mıyım ben?
"Asıl sana benim ne diye sormam lazım, hatta dur soruyorum, ne?"
"Yoo ben demedim onu, başkası dedi onu ben değil."
"Emin misin?"
"Evet çok eminim."
"O zaman ben Japonya'ya gidiyorum."
Hay hyunjin senin amık.
"Dur tamam ben dedim gitme ama." Evet düm düz maldım. Şimdi bir şey olsunda şu an son bulsun diye içimden dua ediyordum ki harika bir zamanlamayla kapı çaldı.
"Bekle sen ben kapıya bakıyorum."
Biraz bekledikten sonra kapıdan içeri giren Minho ve Chanı gördüm.
"Sen nerdesin? Sokaklarda arıyoruz seni!"
"Chan sakin ol. Burda işte."
"Ne işin var Hyunjin'in evinde."
"Hiç bana bakmayın ben çağırmadım kendi geldi, benim suçum yok." Diyip ellerini havaya kaldırdı Hyunjin.
"Özür dilerim biranda geldim işte."
"Yürü hadi gidiyoruz."
"Chan o senin oyuncağın değil."
Şu an olan garipliği nasıl anlatsam bilemiyorum ama hani dizilerde olur ya bir erkek kızın elini tutup çeker ama öbür erkek izin vermez ve kızın öbür elini tutar, işte tam o andaydık şu an.
"Sen hayırdır?"
"Asıl sana sormalı onu. Felix bu gün burda kalıcak."
"Buna kim karar veriyo?"
"Felix ve ben."
Minho'nun yüzündeki şaşkınlığı görebiliyordum ama gidipte Hyunjin'in kahvesini eline alıp film izler gibi bizi izlediğini görünce şuna bi dur demenin zamanı geldi diye düşündüm.
"Tama ikimizde yeter, bırakın beni. Minho, Chan siz gidin ben bu gün Hyunjin'le kalırım.
"Ama Felix-"
"Ama yok."
"Sabaha bu çocuğu okulda görmezsem önce seni sonra o arkadaşın Changbin'i gebertirim."
"Binnie'nin ne suçu var?!" Bu sefer Hyunjin haklıydı.
"Sonuçta ortaksınız, sen birşey yaptıysan o da yapmış demek. Ve fotoğrafları onun yaydığını biliyorum."
"Ne?!" Üç kişi aynanda aynı tepkiyi verirken Minho ağzındaki kahveyi Hyunjine fışkırtmıştı.
"Tamam artık bu kadar yeter, görüşürüz."
Onları evden yolladıktan sonra Hyunjin'e döndüm.
"Sen mal mısın yoksa mal taklidi mi yapıyorsun?"
"Ne yaptım şimdi ya?"
"Ne yapmadın ki?"
"Şu an derdim o değil, yanıyorum Felix!"
"Ay afedersin çıkar üstünü çıkar."
Hyunjin hiç beklemeden tişörtünü çıkardığında hala ona baktığımın sonradan farkına vardım. Anında arkamı döndüğümde arkamdan gelen küçük ayak seslerinden sonra sırtıma değen bir ten ve tüm bedenimi kollarının içine alan bir Hyunjin vardı.
Tam olarak huzuru bulduğum bir an mı desem yoksa şaşkınlıktan gebermek üzere olduğunu bir an mı desem bilemedim ama güzel bir an olduğuna hepimiz hem fikirizdir.
"Hyunjin."
"Efendim?"
"Gitmiceksin dimi?"
"Gitmemi istiyor musun?"
"Hayır."
"O zaman gitmem."
Tamam güzel sarılıyoruz ama biz neden iki saattir böyle ayakta dikilmiş sarılıyoruz baraj oturalım yani ayaklarım acıdı.
"Uykun var mı?"
"Sanırım evet."
"Bir tane yatak var yani ben yerde de yatarım."
"Hayır, yani beraber yatabiliriz. İstersen."
"Bana fark etmez."
Yatağa geçip yattığımızda göz göze gelmiş öylece duruyorduk.
"Felix bişey söylemeliyim."
"Evet?"
"Ben Minho'yla yattım."
"NE?!"
"Yani ben istemedim ama öyle olmuş."
"Ve sen bana beni sevdiğini mi söylüyorsun?! Yazıklar olsun sana Hyunjin, gidiyorum ben."
"Ama sen bizi yatırmadın mı?"
"Ne?"
"İşte biz içmeye gittiğimiz günün sabahı ben Chan'ın ailesinin evinde uyandım Minho da onlarla yaşıyor, değil mi?"
"Tanrım ne günah işledim de bana bu gerizekalıyı gönderdin. Ya o bendim, orası bizkm evimiz Minho ve Chan da bizde kalıyor."
"Ya ben Minho'yla yatma acısı çektim günlerce. Seni aldattım mı diye düşündüm ben ya."
"Beni nasıl alatıcaksın Hyunjin? Biz sevgili değiliz."
"Olalım o zaman."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saçma saçma saçma Bu en saçma bi bölüm oldu Artık kavuştur şunları dediğinize eminim ama az kaldı kavuşturursma fic biter ama ben bitirmek istemiyorum dclrhclrljhk
Rüyamda skzfici yazdığımı gördüm ama konu müqtü bende neden yazmiyim ki dedim yani kısacası şimdi rüyamda gördüğüm fici yazıyorum belki günün birinde atarım
Neyse saat beş gibi öbür kitaba da yb atıcam oraya da bekliyorum sizi😽
