Akşin

Tanıtım

Ölümün herzaman odanın bir ucundan beni izlediğini biliyordum. Kim bilmezdi ki ? Gözlerimiz kapanacak ve eski parlaklığını kaybedecekti. Neşeli ortamlarda duyulan kahkahalar susacak, iki yana kıvrılan dudaklar morarıcaktı.

Peki neden bu kadar umursamaz yaşamıştım ?

Vaktim vardı, yapmam gerekenler... ama şimdi her şey bitmişti. Başımdan akan kanın sıcaklığını ve ona tezat oluşturarak soğuyan bedenim sevdiklerimi bir daha göremeyeceğimin kanıtıydı. Ve düşündüğüm tek şey keşkeydi.

Keşke son bir kez daha sevdiklerime sarılsaydım. Keşke son bir kez onları ne kadar çok sevdiğimi söyleseydim.

Keşke seni koruya bilseydim.

Kararan gözlerime inat kapanmayan bilincim bir çıkış yolu arıyordu.

Çınlayan ama etraftaki sesleri duymakta sorun yaşamayan kulaklarım ise güzel haberi müjdeliyordu. Bana çarpan arabanın fren sesini ve hemen arkasından açılıp-kapanan kapı sesiyle içimden bir ses umut diye fısıldadı. Çarpıp kaçmadı, sana yardım edecek umut etmeye devam et, bu dünyada iyi insanlar hâlâ yaşıyor diye fısıldadı.

Taşlı yolda bana yaklaşan sert ve gürültülü ayak sesleri yanımda son buldu. Yaşayıp yaşamadığımı kontrol etmek için şah damarıma değen sıcak parmaklar onun bir erkek olduğunu açıkça belirtiyordu. Bir anda saçımı kavrayıp kafamı kaldırmasıyla camdan oluşan umutlarıma bir taşta bu yabancı adam attı. Oysa o okşayarak severdi saçlarımı. Tek teline zarar gelse dünyayı yıkardı. Onun koklayarak öptüğü dokunmaya kıyamadığı saçlarım bir yabancının çirkin ellerinde can çekişiyordu.

Acıyan bedenim, zonklayan başımla birleşen acı ağzımdan dökülmeyen feryatlarla bütünleşti.

Önce sigara kokan nefesi sonrasında kalın sesi ulaştı bana "küçük fareye bak. Sen kiminle baş ettiğini biliyormusun ? Tabi ki bilmiyorsun. Yine de cesaretine karşılık sana bir iyilik yapıcam. Sonuçta kimse tek başına buraya gelmeye cesaret edemez, o yüzden acısız bir şekilde öleceksin."