𝙵𝚛𝚘𝚖 𝚊 𝚛𝚘𝚋𝚋𝚎𝚛 𝚝𝚘 𝚊 𝚠𝚒𝚣𝚊𝚛𝚍

꧁☆Chapter 3☆꧂

- Εδώ είμαστε. λέει ο Fred ανοίγοντας την πόρτα του δωματίου.

   Τα δίδυμα μπαίνουν πρώτοι μέσα. Κι εδώ είναι που η φράση: "Οι κυρίες προηγούνται." έχει χάσει κάθε νόημα ύπαρξης πλέον.

- Τι gentlemen που είστε, δεν αφήνετε μία κυρία να περάσει πρωτ- ΑΑΑΑΑ ΜΈΡΛΙΝ!! ΤΙ ΣΟΥ ΈΚΑΝΑ??!!! φωνάζω στον Wood ο οποίος στήριζε την πλάτη του στον τοίχο πίσω απ'το κρεβάτι του γεμάτος αίματα.

   Πάνω στο κρεβάτι του υπήρχαν πανού χαρτομάντιλα τα οποία είχαν γίνει κατακόκκινα και η μύτη του ακόμη έβγαζε αίμα. Εκείνος έβγαζε επιφωνήματα πόνου ενώ βρισκόταν ανάμεσα στα δίδυμα τα οποία τον βοήθησαν να συνέλθει.

- Τι κάνει αυτή εδώ!; τους ρωτάει.

- Ναι, η "αυτή" άκα εγώ έχει όνομα! του λέω και σταυρώνω τα χέρια μου. Έλα θα σε πάμε στην κ. Pomfr-

- Μην τολμήσεις να με αγγίξεις! Τώρα η πανέμορφη μυτούλα μου έγινε σαν του Κουασιμόδου από την Παναγιά των Παρισίων! κλαψούρισε.

- Την θέλεις την μύτη σου ή όχι; τον ρωτάω.

- Την θέλω!! Επίσης θέλω να φύγεις από εδώ!! Χάρη σε εσένα η μύτη μου μόνο μύτη δεν είναι πλέον. και έτσι όπως το είπε αυτό φύσηξε από τη μύτη και βγήκε πολύ αίμα.

- Wood, καταλαβαίνω πως έχεις πανικοβληθεί, αλλά επειδή ξέρω πως να βοηθήσω, άσε με να το κάνω. του είπα και κάθισα δίπλα του.

- Ναι Oliver έχει δίκιο... (F)

-... Ασ'την να βοηθήσει. (G) του είπαν και ξεφύσυξε.

- Καλά, αλλά κοίτα μην καταλήξω με καμία μύτη αγελάδας. μου λέει και γέλασα αχνά.

- Σου το υπόσχομαι, δεν θα καταλήξεις με μύτη αγελάδας. του λέω πάλι γελώντας αχνά.

   Βγάζω τα παπούτσια μου και βάζω τα πόδια μου στο κρεβάτι. Προχωράω λίγο και στέκομαι μπροστά του. Ανοίγω τα πόδια μου λίγο και κάθομαι πάνω του για να διευκολυνθώ (σκάστε dirty minds 😏🤫).

- Τι κάνεις!; με ρωτάει παραξενεμένος ενώ τα αγόρια έχουν πάει να κάτσουν στο απέναντι κρεβάτι.

- Να σου πω ρε Wood, θα σκάσεις να κάνω τη δουλειά μου!; τον ρωτάω και ο Fred πάει να βγάλει πονηρό επιφώνημα όμως εγώ τον κοιτάω με δολοφονικό βλέμμα και το βουλώνει.

   Βγάζω από την τσάντα μου λίγο βαμβάκι και ένα φιαλίδιο για να το βρέξω με το υγρό του. Του το ακουμπάω λίγο πάνω στη μύτη και ταράχτηκε βγάζοντας ένα επιφώνημα πόνου.