𝙵𝚛𝚘𝚖 𝚊 𝚛𝚘𝚋𝚋𝚎𝚛 𝚝𝚘 𝚊 𝚠𝚒𝚣𝚊𝚛𝚍

꧁☆Chapter 17☆꧂

- Όπα, κάτσε, ΤΙ!? ΙΙΙΙΙΙ ΠΑΙΔΙΆ ΒΟΉΘΕΙΑ, ΑΥΤΌΣ ΌΝΤΩΣ ΘΑ ΜΕ ΒΙΆΣΕΙ!! ΆΣΕ ΜΕ ΚΆΤΩ ΑΝΏΜΑΛΕ WOOD!! μου φωνάζει και κάπως έτσι πήγε η διαδρομή μέχρι το δωμάτιό της...

~☀️𝕋𝕙𝕖 𝕟𝕖𝕩𝕥 𝕞𝕠𝕣𝕟𝕚𝕟𝕘☀️~

   Είναι η επόμενη μέρα και αποφασίζουμε με τα παιδιά να δώσουμε επιτέλους, αν και αργοπορημένα, το δώρο γενεθλίων στην Cat.

   Είμαστε στο δωμάτιό της και περιμένουμε να ξυπνήσει.

   Στη διαδρομή όλα ήταν μια χαρά, αν εξαιρέσουμε το ότι όλοι μας κοιτούσαν λες και ήμασταν εξωγήινοι και το ότι σε κάποια φάση ήρθε ο Flint κι έπαθα καρκίνο στα μάτια.

~ 𝙁𝙡𝙖𝙨𝙝𝙗𝙖𝙘𝙠 ~

- Wood. δεν της απάντησα. Oliver. Oliver! Oliv? Ollie? και εδώ άρχισε η cute version της φωνής της Cat. Ollie Wollie? Ollie Wollie Pollie?

- Τι θες Cat?

- Να με αφήσεις κάτω. είπε γκρινιάζοντας.

- Άμα κάτσεις ήσυχα θα σου πάρω γλειφ-

- OLIVER! μου φώναξε η Dianna.

- Γλειφιτζούρι θα έλεγα. της λέω.

- ΚΑΙ ΠΆΛΙ ΑΝΏΜΑΛΟ ΕΊΝΑΙ ΦΊΛΟΣ! μου φωνάζει ο George και γελάει μαζί με τον Fred.

- Τα μου πάλεις γλειφιντζούλι? ρώτησε με μία μωρουδίστικη φωνή.

- Ναι.

- Αλήθεια!? είπε με την ίδια φωνή.

- Όχι.

- Κακός Wood! Θα σου κλέψω τα γάντια του Quidditch.

- Οκ.

- Θα σου βάψω τη στολή πράσινη.

- Οκ.

- ΘΑ ΒΆΛΩ ΦΩΤΙΆ ΣΤΟ ΓΉΠΕΔΟ ΤΟΥ QUIDDITCH!

- ΜΗΝ ΤΟΛΜΉΣΕΙΣ!

- ΤΌΤΕ ΘΑ ΜΕ ΑΦΉΣΕΙΣ ΚΆΤΩ ΓΑΜΏ ΤΟ ΣΚΟΥΠΌΞΥΛΌ ΣΟΥ!?

- Άμα δε σκάσεις θα σου βάλω το σκουπόξυλο στο-

- OLIVER ΣΚΆΣΕ ΘΑ ΚΑΤΟΥΡΗΘΏ ΠΆΝΩ ΜΟΥ! φώναξε ο Lee γελώντας νευρικά.

- ΧΕΣΤΉΚΑΜΕ!
- ΧΕΣΤΉΚΑΜΕ! φωνάξαμε ταυτόχρονα.

- Πού είχαμε μείνει? Α ναι ΆΣΕ ΜΕ ΚΑΤ-

- CAT! άκουσα μία πολύ ενοχλητική φωνή.

- MARCUS! ΔΌΞΑ ΤΩ ΜΈΡΛΙΝ, ΠΕΣ ΣΤΟΝ OLLIE WOL- ΕΕΕ ΣΤΟΝ WOOD ΝΑ ΜΕ ΑΦΉΣΕΙ ΚΆΤΩ! του φώναξε και μας πλησίασε απειλητικά.

- Τόλμα να κάνεις άλλο ένα βήμα. του λέω.

- Μπράβο, καλά τα λες, ΚΆΝΕ ΌΣΑ ΘΈΛΕΙΣ MARCUS, ΤΟΥ ΈΧΩ ΣΠΆΣΕΙ ΉΔΗ ΜΙΑ ΦΟΡΆ ΤΗ ΜΎΤΗ!