𝙵𝚛𝚘𝚖 𝚊 𝚛𝚘𝚋𝚋𝚎𝚛 𝚝𝚘 𝚊 𝚠𝚒𝚣𝚊𝚛𝚍

꧁☆Chapter 5☆꧂

Ανοίγω την πόρτα και βλέπω έναν Lee πανικόβλητο.

- Θέλω λίγο να μου πεις τι θες στης 1:00 το βράδυ από τη ζωή μου. του λέω με sleepy voice.

- Ο Oliver-

- Στα αρχίδια μου. του λέω αργά και καθαρά να το ακούσει.

- Η μύτη του αιμορραγεί, βγάζει πάρα πολύ αίμα, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Έχει αρχίσει να τρέμει, δεν μπορεί να ανασάνει, σε παρακαλώ! μου λέει κι εκεί είναι που πανικοβάλομαι κι εγώ.

   Αρπάζω την τσάντα μου και με γρήγορα βήματα κατευθύνομαι προς το δωμάτια των αγοριών. Φτάνουμε στο δωμάτιο και χωρίς να χτυπήσω μπουκάρω μέσα.

- Που είναι!; φωνάζω και βλέπω το κρεβάτι του όπως κι αυτόν μες στα αίματα. πάω γρήγορα κοντά του και κάθομαι μπροστά του. Προσπάθησε να ηρεμήσεις, ανάσες από το στόμα και ΌΧΙ από τη μύτη. του λέω και κάνει ό,τι του είπα. Μπράβο, έλα τώρα να καθαρίσω τη μύτη σου. Πώς έγινε; ρωτάω και πάει να απαντήσει. Όχι εσύ Wood, κάποιος άλλος να απαντήσει, δεν έχεις ηρεμήσει πλήρως. του απαντάω και ξεκινάω να του σκουπίζω τη μύτη.

- Μας ψιθυροφώναξε... (G)

-... Μες στη νύχτα... (F)

-... Και μας είπε πως νιώθει να τρέχει αίμα από τη μύτη. (L)

- Και επειδή είναι βλάκας... λένε τα δίδυμα κοιτώντας τον επίμονα.

-... Προσπάθησε να ανασάνει από τη μύτη. λέει ο Lee στον ίδιο τόνο σταυρώνοντας τα χέρια του.

- Ναι, ας σας σπάσει κι εσάς τη μύτη και μετ- πάει να πει αλλά τον σταματάω.

- Σσσσσς, εσύ σταμάτα, όσο περισσότερο μιλάς, τόσο πιο πολύ αίμα θα βγάζεις, γιατί το να μιλάς σε εμποδίζει να ανασαίνεις από το στόμα. του απαντάω καθώς του σκουπίζω το αίμα. Και τόσο πιο πολύ μου σπας τα νεύρα. μουρμούρισα και έβγαλε μία ενοχλημένη ανάσα. Και γιατί τόσος πανικός, λίγο αίμα έτρεξε. του λέω ενώ παίρνω βαμβάκι και το βρέχω για να τον καθαρίσω καλύτερα, γιατί είναι και μωράκι, δεν μπορεί μόνος του βλέπετε.

- Δεν πανικοβλήθηκε μόνο αυτός... (F)

-... Όλοι μας. (L)

- Μόνο ο Lee ήρθε να σε φωνάξει. λέει ο Fre, πάει ο Wood να μιλήσει αλλά του πιάνω το χέρι και του το σφίγγω για να καταλάβει πως δεν θέλω να μιλήσει.

- Δεν πιστεύαμε ότι θα έρθεις μετά από το προηγούμενο σκηνικό. (G)

- Ναι μη νομίζετε ότι δέχτηκε αμέσως. Με το που είπα το όνομά του με έβρισε. λέει και γυρνάει να κοιτάξει εμένα.