Teardrops Over My Head [Art Of Love Series #1]

Kabanata 23

Kabanata 23

Mabilis ang hininga ko nang maisarado na ang pintuan ng kwarto ni Zoey. Dahil sa mga naiisip nakalimutan ko na ang bag kong nasa CR!

Basa ako at nilalamig. Iginilid ko ang paningin sa kwarto ni Zoey. And my phone is not with me too!

Hindi ko alam kung kanino ako maaasar kay Migo o sa sarili. Basta ang alam ko ay iritado ako. Honestly, I don't like the idea of him suddenly appearing in the wrong time and doing things that make me uncomfortable and embarrassed. Kahit sino naman siguro. Sabihin mang ito ang paraan niya para ibuntong ang sama ng loob na ibinigay ko sa kanya, napakalupit naman niya kung ganoon!

Napakahirap din niyang unawain. The line's very blur when it comes to him. He's always guarded and unpredictable.

Kinain ako ng hiya sa nangyari kanina kaya parang hindi ko kayang bumaba at magpakita pa.

Hindi nga talaga ako makakapunta roon dahil wala akong dalang pampalit. Niyakap ko pa lalo ang sarili ng tuwalya.

Mabilis kong binuksan ang pinto nang may kumatok. I was thanking the heavens, thinking that it's Zoey. Ngunit agad bumagsak ang loob ko nang makita si Migo.

Bumaba ang tingin ko sa bitbit niya. Maliksi kong kinuha ang duffel bag ko at ibinagsak ang pintuan.

Darn it!

Pagkatapos magbihis ay sandali muna akong nanatili pa sa loob. Ano na naman ang mangyayari kapag bumalik ako roon? Ano na naman ba ang maiisip niya at gagawin?

Olivia, why do you always think about how he sees and what he thinks of you? Bakit ba sobrang big deal na nito? It's dangerous when I think that I'm slowly getting out from my usual shell.

Huminga ako ng malalim at binuksan at pintuan.

Natigilan ako nang maabutan ko siya roon. Naalala ko naman ang kanina kaya medyo nag-init ang pisngi! Hindi na talaga ko magsusuot ng may strings! Damn!

Inayos ko ang sarili ang pinilit kalmahin sa kabila ng paghuhuramentado.

"Akala ko ba ay umalis ka na? Bakit ka pa nandito?"

"I waited for you."

"Why are doing this?" I snapped.

Kung gusto niyang gumanti, mas mainam kung subukan niya sa ibang paraan. I'm not willing to be his toy.

"Doing what?" Nagtaas siya ng isang kilay.

Mabilis ang hininga ay naglayo ako ng tingin. I'm up for a fight but the guards in his eyes are more agressive. I want my irritation to embrace me so I can freely say what's on my mind but I can't when I'm facing his him heads on and especially in a eye to eye contact!

"I don't wanna be your toy," madiing sabi ko, nakatingin sa iba.

"What are you talking about?" Ang kaninang mahinahong boses ay mas kalmado na ngayon. He took a step forward.

"Kung ganito ang paraan mo para gumanti, I'm sorry but I can't play with you."

Isang beses kong sinubukang titigan siya. I wanted to emphasize the words I said so I chose to take it to his eyes. Another look of indifference and I'm out.

"Hindi ako gumaganti."

"Then..." I trailed. "Then why are you doing this? Noong una ay ayaw mo akong makita. Sa pangalawang pagkikita natin, you acted so concern and that confused me a lot..."

Silence stretched after that. Ang naririnig ko na lang ay ang kaunting ingay nina Zoey na dumarating rito sa taas.

Hawak ko pa rin ang doorknob, nakatingin sa railings sa hindi kalayuan.