Teardrops Over My Head [Art Of Love Series #1]

Kabanata 6

Kabanata 6

I briskly walked my way to Miss Silvestre's office. Naabutan kong muli ang nakabukas niyang pintuan kaya dumiretso na ako papasok.

Her expression was calmer than what she had this morning. Nagdiwang ang kalooban ko dahil nasa tamang oras ko ito naipasa.

"Good afternoon, Ma'am. Ito na po 'yung panibagong pile ng papers na naipoofread ko at inayos..."

Binilisan ko talaga ang pagawa nito kanina. Bukod sa ayaw ko na muli pang mabulyawan ng aming head officer, ayaw ko ring makaabot pa ito kay Migo. It was completely my fault to mind, anyway. Ayaw kong maisip niyang binabasta basta ko na lang itong trabaho.

Tila nagmamadali si Miss Silvestre nang pinirmahan ang mga iyon, halata sa kanyang bilis mag pirma at pagbuklat ng nga papel, pagkalapg na pagkalapag ko pa lang ng pile ng papel.

"Thank you. But can you do me a favor, Miss Gallego?" she asked as she slowly stood up while taking a look at her wristwatch.

Both of my brows raised in question. Tumango na lamang ako bilang tugon.

"I have an important matter to attend to. Can you bring this to Mr. Eliseo's office? I hope you don't mind..."

"Uh... yes, Ma'am. No problem," sabi ko.

Tuluyan na siyang lumabas ng silid habang ako'y nanatiling naiwan sa loob. Medyo mabigat itong magkakapatong na papel kaya kinondisyon ko muna ang aking sarili bago ito binuhat at dinala patungo roon.

Habang binabaybay ko ang tila mahabang daan patungo sa opisina ni Migo, nakasalubong ko si Julius sa daan. May hawak siyang cup ng kape sa kamay. His eyes widened at the sight of me. I just smiled at him and continued walking.

Before I knew it, he ran towards my direction and stopped in front of me. I halted and looked up at him.

"Miss, ako na ho niyan..."

Sinabihan ko siyang ako na lamang dahil medyo malapit lang naman ang distansya ngunit pinilit niyang siya na lang.

"This is the second time of this day that you helped me carrying those. Thanks," I said and slightly chuckled.

"W- Wala po 'yon. Ayos lang," aniya.

Nararamdaman ako ang titig ng iba sa amin dito sa corridor. People crossing the hallways threw glances to our directions. Siguro ay tinitingnan si Julius.

Julius is handsome and gentleman. Hindi na ako magtataka kung mayroong nagkaka - crush sa kanya mula sa aming mga katrabaho.

Nang narating namin ang pintuan ng office ni Migo na medyo nakabukas, walang habas ko itong binuksan. Naabutan ko ang nakasimangot niyang mukha na unti unting umangat para tignan ang bigla bigla na lamang pumasok.

"Narito na ang nga sales report last month..." I broke the silence.

I can feel the tension seepin through his line of vision clearly directed on Julius. My brows met at that, curious as to why it was his expression towards Julius's prescence.

"Uh, Julius helped me carry this leaden pile of documents," I explained.

Bakit pa nga ba ako nag - eexplain sa kanya? Obvious naman sigurong tinulungan ako ng tao.

"Good afternoon, S - Sir," si Julius.

Lumayo na si Julius sa kanyang lamesa pagkalapag ng mga papel.

Nabaling na sa akin ngayon ang buong atensyon ni Migo. I bit my lips as I looked away, avoiding his powerful gaze. Bakit ba siya nakatitig na para bang mayroon akong ginawang kasalanan?