SENE: 2476**yeniden yazılıyor**

《14》

     2026     

Müdür, çalan telefon sesiyle uyandı. Eşini uyandırmamak için hızlıca yataktan kalktı ve telefonu kaptığı gibi hızlı adımlarla odasından çıktı.

Telefonu koridorda açtı.

"Efendim?" dedi yeni uyandığını belli etmemeye çalışarak.

"Merhaba, George Bey ile mi görüşüyorum?"

Karşıdan bir kadın sesi geldi. George, yeni bir öğrencinin velisi olabileceğini düşündü ve gülümseyerek cevap verdi.

Ama bir anda bu kadın sesi ona nedense tanıdık geldi.

"Evet benim, buyurun."

"Ben Maria, Lisa'nın annesiyim. Yaklaşık 2 hafta önce size kızım için kayıt başvurusu yapmıştım, hatta kızımı okula kabul edildiğini söylemiştiniz."

George, kadını ve kızını hemen hatırladı. Bu sene çok fazla kayıt gelmediği için kayıt yaptıran öğrencileri ve ailelerini kolaylıkla hatırlayabiliyordu.

"Evet, sizi hatırladım. Bir sorun mu var?"

"Evet, kaydı iptal etme şansınız var mı? Çünkü, biz vazgeçtik de."

George'un yüzü düştü, bir öğrenciyi daha kaybetmişti. Kendi emeği ile kurduğu akademinin durumu böyle giderse batacaktı.

"Maria Hanım, bu konuyu iyice düşündünüz mü? Çünkü kaydınızı sildirirseniz bir daha 1 sene boyunca kayıt yaptıramazsınız."

George bir anda bu dediğine pişman oldu, akademi batıyordu o ise 1 sene sonra gelin diyordu resmen.

Ama söz ağızdan bir kere çıkardı.

"Eminim, kızımla bu konuyu iyice düşündük, taşındık. Kızım 5 seneyi fazla buldu, dersleriniz de kolay değilmiş. Bir de üstüne son yaşanan olay eklenince, bu okulun bize uygun olmadığına karar verdik. Kaydı ne zaman silebilirsiniz?"

George bir anlığına düşecek gibi oldu, bu yüzden salona geçip çok sevdiği tekli koltuğuna oturdu ve eliyle alnını ovuşturdu.

Çok az kayıt başvurusu alması yetmiyormuş gibi önceden kayıt yaptıran öğrenciler birer birer gidiyordu.

Ve tüm bunlar sadece 2 haftada gerçekleşti.

"George Bey, orada mısınız?"

George, kadının sesiyle kendine geldi.

"E-evet buradayım. En kısa zaman içinde kaydınızı sileceğim, merak etmeyin. Ben kaydınızı sildiğim zaman size haber veririm. "

"Peki, çok teşekkürler."

"Rica ederim, iyi günler." dedi ve telefonu kapatıp ofladı. Stresten başı ağrımaya başlamıştı bu yüzden yine eliyle alnını ovuşturdu.

O sırada salona eşi girdi.

"Yine mi kayıt sildirmek için aradılar?"

"Evet. Şu işe bak, yıllar önce kendi emeğimle kurduğum okul batma noktasına geldi. Hepsi o NASA yüzünden. Bu iş sayesinde okulun çok daha popüler olacağını söylemişlerdi. Sanki bu olay olmadan önce okul hiç popüler değildi. Açgözlülüğümün cezasını böyle çekecekmişim demek ki."

Eşi onun yanına çömeldi ve elini tuttu.

"Endişelenme, ben sana güveniyorum. Eminim ki bu işin de üstesinden gelirsin."

"Ama nasıl? Sırf Vanessa'nın yaşadığı kaza yüzünden artık hiç kimse buraya gelmek istemiyor. Haklılar da. Ne diye onlara uydum ben?"

Eşi, "Aç mısın? Kahvaltıyı hazırlayayım mı?" diyerek konuyu değiştirdi.